چند درصد از آمریکایی ها در هر یک از گروه های درآمدی اهل مشروب خواری هستند؟

مباحث موجود در آمریکا ناظر بر بحث گرم شدن هوا

رسانه های آمریکا

واژه‌ی رسانه در زبان فارسی واژه‌ی نسبتاً جدیدی محسوب می‌شود. این واژه که گاه به معنای مفرد و گاه به معنای جمع به کار می‌رود، معادلی برای واژه‌یMedium (رسانه) و نیز Media (رسانه‌ها) است. همان‌طور که از واژه‌ی رسانه هم مشخص است، ماموریت رسانه، رساندن است: رساندن حرف‌ها و پیام‌ها و دیدگاه‌های من و شما به فرد یا افراد دیگر. مستقل از تاریخچه‌ی این واژه، امروزه معمولاً آنچه به عنوان رسانه در گفتگوها و مقالات و نوشته‌های ما مورد استفاده قرار می‌گیرد، به رسانه های ارتباطی (Communication Media) اشاره دارد.

می‌شود به فهرستی شامل تلویزیون، فیلم،‌‌‌ رادیو، روزنامه و اینترنت فکر کرد. اما چنین فهرستی، ویژگی مشترک عنوان‌های خود را به سادگی آشکار نمی‌کند. شاید راه‌حل این باشد که رسانه را به صورت تکنولوژی‌هایی که پیام‌ها را به مخاطبانی در نقاط مختلف منطقه، کشور و حتی جهان منتقل می‌کنند تعریف کنیم. اما فراموش نکنید که حداقل سه مولفه در تعریف رسانه وجود دارد که همه، کمابیش به آن توجه داشته‌اند:

اطلاعات ( محتوا ) ، مخاطب و بستر ارتباطی

روزنامه، میکروفن، شبکه های اجتماعی، رادیو و تلویزیون، همگی ابزارهای رسانه‌ای هستند و می‌توانند نقش بستر ارتباطی را ایفا کنند.
اما رسانه زمانی شکل می‌گیرد که پیام (محتوا) نیز وجود داشته باشد و ضمناً مخاطبانی هم در انتظار دریافت آن پیام باشند.

فهرست

تاریخچه رسانه در آمریکا

از زمان انتشار اولین روزنامه در بوستون در سال ۱۶۹۰ ، رسانه های آمریکا مسیری طولانی را طی کرده اند. در عرض ۵۰ سال ، مجلات در چندین شهر بزرگ آمریکا نیز شروع به چاپ کردند. ظهور رادیوی تجاری در آغاز قرن بیستم به انحصار چاپ در رسانه ها در آمریکا خاتمه داد و به مخاطبان سراسری و بعداً جهانی دسترسی بی سابقه ای به برنامه های صوتی زنده داد و پس از آن رسانه ای قدرتمندتر با عنوان تلویوزیون پس از جنگ جهانی دوم وارد صحنه شد. پیش بینی های حاکی از آن بود که به دلیل برنامه های منتوع و جذاب تلویزیون ، رسانه های دیگر با کاهش مخاطب روبرو شوند.

با پیشرفت تکنولوژی و ظهور فناوری ماهواره به شبکه های تلویزیونی آمریکا این اجازه را داد به مخاطبان خارج از کشور آمریکا و در سطح جهان دسترسی پیدا کنند.

رسانه های تعاملی که با پیشرفت تکنولوژی دیجیتال و افزایش همگرایی تلویزیون های رایانه ای ، تلفنی و کابلی تقویت می شوند ، نمایانگر روند اصلی پایان قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم هستند.

رسانه های چاپی و الکترونیکی در ایالات متحده ، با ارائه اخبار گسترده و گزینه های سرگرمی ، عنصری فراگیر در جامعه آمریکا هستند.

اقتصاد نقش عمده ای در شکل دادن به اطلاعات ارائه شده به مردم ایالات متحده در روزنامه ها ، رادیو و تلویزیون و اکنون در اینترنت دارد. بیشتر منابع اصلی اطلاعات روزنامه های مهم شهری ، مجلات هفتگی و… بمنظور کسب درآمد می باشند.

در سال ۲۰۰۰ ، مشتریان اطلاعات و طراحان محصولات تفریحی رسانه ای بیش از ۶۷۵ دلار برای هر شخص هزینه کردند و تبلیغ کنندگان ۲۱۵ میلیارد دلار بیشتر هزینه کردند تا محصولات خود را به توجه عموم مردم آمریکا برسانند . حال تصور کنید جریان های سیاسی تا چه میزان حاضرند برای توسعه نگرش خود میان مردم آمریکا و جذب مخاطبین خود هزینه کنند؟

رسانه ها موتور بزرگی در جامعه آمریکا هستند و شغل صدها هزار تکنسین ، نویسنده ، هنرمند ، مجری و روشنفکر را فراهم می کنند و نگرش ها و باورها را شکل می دهند.

در نظرسنجی ای که در سال ۲۰۱۲ انجام شد تاثیر بالقوه رسانه ها در برطرف کردن چالش های اجتماعی در آمریکا ۸ درصد و تاثیر بالقوه دولت در حل این مشکلات ۱۵ درصد می باشد ، که این موضع خود حاکی از قدرت نفوذ و اثرگذاری زیاد رسانه در یک کشور است.

مالکیت رسانه های آمریکا در اختیار چه کسانی است؟

نخبه کلمه ای است که ما در مکالمات روزمره خود از آن استفاده می کنیم اما افراد کمی احتمالاً از اصل و تاریخچه کلمه اطلاع دارند. نخبگان گروه کوچکی از افراد قدرتمند هستند که دارای ثروت ، امتیاز ، قدرت سیاسی یا مهارت نامتناسب در جامعه هستند. در اینجا با گروهی از نخبگان آشنا می شویم که اکنون آنچه را می خوانیم ، تماشا می کنیم یا گوش می دهیم را کنترل می کنند. امروزه تأثیر این نخبگان رسانه ای را می توانیم در عادات روزانه خود به استفاده از رسانه و تماشای اخبار آنلاین ، مشاهده کنیم.

۳۷ سال پیش ، ۵۰ شرکت رسانه ها را در آمریکا کنترل می کردند. اما در سال ۲۰۱۱ تعداد این شرکت ها به ۶ ابرشرکت تبدیل شد. در سال ۲۰۱۸ ، جیم موریسون ، خواننده ، ترانه سرا و شاعر ، که به عنوان خواننده اصلی گروه راک خدمت می کرد ، یک بار گفت: “هر کس رسانه را کنترل کند ، ذهن را کنترل می کند.”
حق با او بود. امروزه ، آمریکایی ها فکر می کنند که در دستان خود گزینه های نامحدودی از سرگرمی و رسانه را دارند اما همه این ها دروغ است. این “توهم انتخاب” توسط نخبگان رسانه ای ایجاد شده است. در اوایل دهه ۹۰ قبل از پذیرش جریان اصلی اینترنت ، فضای رسانه ای ساده و سرراست بود. اما امروزه ، ۶ غول رسانه ای ۹۰ درصد چیزهایی را که می خوانیم ، تماشا می کنیم یا گوش می دهیم کنترل می کنند.

واقعیت در روزنامه نگاری توهمی است که توسط طبقه نخبه ایجاد می شود تا اخبار متعادل به نظر برسد.با این حال ، چیزی به عنوان اخبار بی طرفانه وجود ندارد. روزنامه نگارانی که در این شش شرکت کار می کنند به صاحبانشان پاسخ می دهند و در نهایت دستور کارهای آنها را ارائه می دهند. نکته همه اینها این است که رسانه ها در خدمت منافع صاحبانشان هستند.

در اقتصاد مبتنی بر استارتاپ امروز ، تقریباً غیرممکن است که رسانه های مستقل بتوانند با این شش شرکت غول پیکر که اکثر رسانه های آمریکا را کنترل می کنند ، رقابت کنند. اگرچه ممکن است به نظر برسد که گزینه های بی حد و حصری وجود دارد ، اما حقیقت ساده این است که چنین چیزی نیست.

اطلاعاتی به ما خورانده می شوند که سردمداران رسانه میخواهند ما از آن ها تغذیه کنیم. این موضوع را می توان برای شرکت های بزرگ که مالکیت رسانه های اجتماعی مانند فیسبوک ، توییتر ، اینستاگرام و یوتیوب را در اختیار دارند ، بیان کرد.

همانطور که در تصویری بالا مشاهده می کنید ، امروزه اکثر محتوای آنلاین که در اینترنت منتشر می شود توسط شرکت های Comcast ، ATT ، Verizon کنترل می شوند.

همانطور که پیش از این گفته شد ، مالکیت رسانه های در اختیار ۶ شرکت بزرگ قراردارد که در ادامه رسانه های زیرمجموعه این شرکت ها و همچنین چرخه مالکیت ، نوع و درآمد رسانه ها در آمریکا را مشاهده می کنید.

مالکیت رسانه های آمریکا در دست چه کسانی است؟

چرخه مالکیت ، نوع و درآمد رسانه های آمریکا

اینفوگرافی ۳ ابرشرکت آمریکایی که جزو مالکان رسانه های آمریکا هستند را می توانید در تصویر زیر مشاهده کنید.

جالب است بدانید بازار پیچیده ، بشدت متنوع و متکثر رسانه های آمریکا ،نهایتاً تنها تحت مالکیت ۵ ابرشرکت رسانه ای است و صدها شبکه تلویزیونی و رسانه ی خبری اعم از مجله و روزنامه و شرکت های فیلم سازی نهایتا ۵ مالک عمده دارد.

این ویدیو تلاش کرده است بخش هایی از این واقعیت را برایتان به تصویر بکشد.

اعتماد به رسانه های در آمریکا

در نظرسنجی ای که در سال ۲۰۱۲ انجام شد میزان اعتماد مردم به رسانه ها و اعتماد مردم به دولت در کشورهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت که بر اساس نتایج این نظر سنجی مردم آمریکا نه تنها اعتماد ندارند بلکه ۴ درصد نسبت به دولت بی اعتماد هستند و ۲۲ درصد نیز نسبت به رسانه های آمریکا.

بر اساس نتایج این نظرسنجی تاثیر بالقوه رسانه ها در برطرف کردن چالش های اجتماعی در آمریکا ۸ درصد و تاثیر بالقوه دولت در حل این مشکلات ۱۵ درصد می باشد ، که این موضع خود حاکی از قدرت نفوذ و اثرگذاری زیاد رسانه در یک کشور است.

بر اساس نتایج نظرسنجی سالانه موسسه گالوپ ، در سال ۲۰۲۰ ، تنها ۳۶ درصد آمریکایی ها به رسانه های جمعی این کشور اعتماد دارند و در مقابل بیش از ۶۰ درصد به این رسانه ها بی اعتمادند.

از لحاظ گرایش سیاسی ، ۷۳ درصد از دموکرات ها و تنها ۱۰ درصد از جمهوری خواهان به رسانه های این کشور اعتماد دارند.

روند اعتماد به رسانه های جمعی ، از دهه ۸۰ میلادی به این سو ، روندی کاهشی است.

سوگیری سیاسی رسانه های آمریکا

از آنجا گه رسانه بطور ذاتی بزاری در جهت انتشار طرز تفکر و خط فکری جناح ها و احزاب مختلفی هستند ، در این قسمت به بررسی سوگیری سیاسی رسانه های آمریکا پرداخته شده است.

رسانه های مورد اعتماد احزاب سیاسی آمریکا

در نظرسنجی دیگر موسسه افکارسنجی پیو که در سال ۲۰۱۹ انجام شد ، جمهوری خواهان Fox News و دموکرات ها به CNN بیشتر اعتماد دارند.

براساس نظرسنجی موسسه افکارسنجی پیو که در سال ۲۰۱۴ برگزار شده است ،آمریکایی ها به خبرگزاری های CNN ، FOX News ، ABC News ، CBS News ، NBC news بیشتر اعتماد دارند.

منابع خبری معتبر آمریکایی ها

براساس نظرسنجی مرکز افکارسنجی پیو ۴۳ درصد آمریکایی های از پلتفرم فیسبوک برای اطلاع از اخبار و رویدادهای سیاسی استفاده می کنند.

در نظرسنجی که موسسه افکار سنجی پیو در سال ۲۰۱۴ انجام داد مشخص شد ۴۸درصد آمریکایی ها از پلتفرم فیسبوک برای دستیابی به اخبار سیاسی کشور خود استفاده می کنند.

پرمخاطب ترین رسانه های آمریکا

روزنامه در آمریکا

ظهور روزنامه ها در آمریکا در قرن نوزدهم بسیار زیاد شد. زمانی که قرن آغاز شد، روزنامه ها، عموما در شهرهای بزرگ و شهرهای بزرگ، تمایل داشتند که با جناح های سیاسی یا سیاستمداران خاص وابسته باشند. و در حالی که روزنامه ها نفوذ داشت، دسترسی به مطبوعات نسبتا باریک بود.

تا دهه ۱۸۳۰ تجارت روزنامه به سرعت در حال گسترش بود. پیشرفت در تکنولوژی چاپ به این معنی است که روزنامه ها می توانند به افراد بیشتری دست پیدا کنند و معرفی مطبوعات پنی به این معناست که فقط در مورد هر کسی، از جمله مهاجران تازه وارد، می توانند اخبار را بخرند و بخوانند.

در دهه ۱۸۵۰، صنعت روزنامه آمریکایی تحت سلطه ویراستاران افسانه ای بود، از جمله هوراس گریلی از نیویورک تریبون، جیمز گوردون بنت از نیویورک هرالد و هنری جیم ریموند ، از نیویورک تایمز. شهرهای اصلی و بسیاری از شهرهای بزرگ، روزنامه های با کیفیت بالا را در اختیار داشتند. در تصاویر زیر می توانید روند گسترش روزنامه در ایالت های آمریکا را مشاهده کنید.

با بررسی آمار و صورت های مالی روزنامه معتبر آمریکایی به این نکته می توان پی برد که در سال های اخیر مخاطبان آمریکایی به تهیه اشتراک دیجیتالی روزنامه ها روی آورده اند. برای مثال نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۶ ، ۵۰۰۰۰۰ اشتراک دیجیتال فروخته است که این مقدار اشتراک نسبت به سال گذشته ۴۷ درصد افزایش یافته است. وال استریت ژورنال و شیکاگو تریبون نیز به تریتب ۲۳ درصد و ۷۶ درصد نسبت به سال قبل خود افزایش داشتند. اما بررسی ها حاکی از آن است که این افزایش اشتراک های دیجیتال و به دنبال آن افزایش سود ، تاثیر مثبتی در مجموع صنعت روزنامه آمریکا نداشته است.

نتایج تحقیقات مرکز افکارسنجی Pew با استفاده از داده های اتحاده رسانه های حسابرسی شده ( AAM ) نشان می دهد که میزان کل تیراژ هفتگی روزنامه های آمریکا (مجموع چاپی و دیجیتال) در سال ۲۰۱۶ کاهش ۸ درصدی داشته است. این کاهش تیراژ برای ۲۸ امین سال متوالی رخ داد.

کاهش کل تیراژ روزنامه همزمان با کاهش رقم درآمد تبلیغاتی این صنعت نیز همراه بود.

تجزیه و تحلیل جداگانه مرکز تحقیقات پیو بر اساس صورتهای مالی پایان سال هفت روزنامه آمریکایی حاکی از آن است که درآمد تبلیغات در این صنعت حتی با شدت بیشتری نسبت به سالهای پیش از تهیه این گزارش کاهش یافته است. کاهش ۱۰ درصدی سال ۲۰۱۶، که از افت ۸ درصدی در سال ۲۰۱۵ پیشی گرفت .

مجموع درآمد صنعت روزنامه از قبیل دریافت آگهی های تبلیغاتی در سال ۲۰۱۶ مبلغی بالغ بر ۱۸ میلیارد دلار اعلام شد . این مبلغ تقریبا یک سوم درآمد تبلیغاتی این صنعت در سال ۲۰۰۶ است . انجمن روزنامه نگاران آمریکا درآمد این صنعت از تبلیغات در سال ۲۰۰۶ را ۴۹ میلیارد دلار اعلام کرده بودند.

تلویزیون در آمریکا

تلویزیون رنگی با توجه به رقابت شدید سیستم‌های فنی برای اعطای مجوز بدینوسیله کمیسیون ارتباطات فدرال برای مصرف تجاری، تاریخچه طولانی در آمریکا دارد.

اولین برنامه رنگی در ۱۹۵۴ از شبکه NBC پخش شد. با این حال به دلیل قیمت بالای این تلویزیون ها و کمبود برنامه های رنگی به دلیل هزینه تولید بالا، تا سال ۱۹۶۵ عرضه گسترده این محصول به بازار رخ نداد. در این سال شبکه های مهم با هم به توافق کردند که از آن به بعد نیمی از برنامه هایشان را رنگی پخش کنند. یک سال پس از آن اولین شبکه تمام رنگی آغاز به کار کرد و در ۱۹۷۲ تمامی شبکه های آمریکایی برنامه های خود را به صورت رنگی پخش کردند. اولین ایستگاه تلویزیون آمریکا در اواخر دهه ۱۹۲۰ و اوایل ۱۹۳۰ میلادی آغاز به کار کردند. اولین ایستگاه تلویزیون مکانیکی که W3XK نامیده می شد توسط جان لوگی برد از مخترعین سیستم تلویزیون مکانیکی ساخته شد. این ایستگاه اولین پخش خود را در ۲ جولای سال ۱۹۲۸ آعاز کرد.

علی رغم محبوبیت Netflix ، Hulu و سایر سامانه های پخش آنلاین در آمریکا ، آمریکایی ها بیشتر از هر زمان دیگری به تماشای تلویزیون های کابلی می پردازند. طبق آخرین گزارش Ofcom’s latest International Communications Market ، آمریکایی ها در سال ۲۰۱۴ ۴ ساعت و ۴۲ دقیقه در روز به تماشای تلویزیون می گذرانند ، تقریباً یک ساعت بیشتر از مردم انگلیس و آلمان و دو ساعت بیشتر از بینندگان تلویزیون چینی که به طور متوسط ۲ ساعت و ۳۷ دقیقه در روز به تماشای تلویزیون می نشینند.

در سال ۲۰۲۰ ، ۱۲۰.۶ میلیون مشترک تلویزیون در آمریکا وجود دارد. در حالی که تعداد مشترکین تلویزیونی همچنان در حال رشد است ، تلویزیون های پولی از محبوبیت کمتری برخوردار شده اند – نرخ نفوذ تلویزیون های پولی در آمریکا در سال ۲۰۱۹ به ۷۵ درصد رسیده است .

همانطور که در نمودار بالا تماشا می کنید مشترکان تلویزیون در آمریکا به دو دسته مشترکان تلویزیون های پولی و غیر پولی تقسیم می شود . در سال ۲۰۱۹ حدود ۸۶ میلیون مشترک تلویزیون پولی و ۴۰ میلیون مشترک تلویزیون های غیرپولی وجود دارد.

در طی یک نظرسنجی که در دسامبر سال ۲۰۲۰ انجام شد ، ۴۵ درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که خانواده آنها در حال حاضر در یک تلویزیون کابلی اشتراک دارند ، که این تعداد نسبت به ژانویه سال ۲۰۱۹ ، ۲ درصد افت داشته است.

خبرنگاران پرنفوذ آمریکا

وبسایت StatSocial که به تحلیل و آنالیز آمار شبکه های اجتماعی می پردازد، نام ۳۵ خبرنگار بانفوذ آمریکایی را اعلام کرده است. این لیست ۳۵ نفره براساس تعداد فالوورهای سیاسی و تاثیرگذار هرکدام از این خبرنگارها در توییتر رتبه بندی شده است.

همچنین این وبسایت براساس تعداد فالوورهای تاثیرگذار سیاسی با گرایش های چپ ، راست و میانه برای هر خبرنگار ، رتبه بندی جداگانه ای انجام داده است.

در جدول زیر خبرنگاران شاخص و بانفوذ آمریکا در میان مخاطبین با گرایش سیاسی میانه رتبه بندی شده اند :

در جدول زیر رتبه بندی خبرنگاران شاخص و بانفوذ آمریکا در میان مخاطبین با گرایش سیاسی به جناح چپ را مشاهده می کنید :

در جدول زیر رتبه بندی خبرنگاران شاخص و بانفوذ آمریکا در میان مخاطبین با گرایش سیاسی به جناح راست را مشاهده می کنید :

برترین مجلات آمریکا

آتلانتیک یک انتشارات آمریکایی و ناشر چند پلتفرمی است. این مجله در سال ۱۸۵۷ در بوستون ، ماساچوست تاسیس شد ، به عنوان مجله ادبی و فرهنگی The Atlantic Monthly ، که تفسیر نویسندگان برجسته در مورد آموزش و پرورش ، لغو برده داری و سایر موضوعات مهم سیاسی آن زمان را منتشر می کرد. بنیانگذاران آن عبارتند از: فرانسیس اچ اندروود است و نویسندگان برجسته آن رالف والدو امرسون ، اولیور وندل هولمز پدر ، هنری وادسورث لانگ فلو ، هریت بیچر استوو و جان گرین لیف ویتیر بودند . جیمز راسل لاول اولین ویراستار آن بود. شهرت این مجله به دلیل انتشار قطعات ادبی توسط نویسندگان برجسته است.
این ناشر در قالب مقالات ، پادکست ، فیلم و مجلات خود به بررسی موضوعات سیاسی ، فرهنگی ، بهداشت ، فناوری و … روز آمریکا می پردازد.

نیویورکر یک مجله هفتگی آمریکایی است که شامل روزنامه نگاری ، تفسیر ، انتقاد ، مقاله ، داستان ، هجو ، کاریکاتور و شعر است. این مجله به صورت هفتگی از سال ۱۹۲۵ آغاز به کار می کند ، اکنون ۴۷ بار سالانه منتشر می شود که پنج شماره از این دوره ها شامل دوره ی دو هفته ای است.

هرچند اخبار و لیست رویدادها اغلب به زندگی فرهنگی شهر نیویورک می پردازد ، اما نیویورکر مخاطبان گسترده ای در خارج از نیویورک دارد و در سطح بین المللی خوانده می شود.

این مجله به دلیل جلدهای مصور و اغلب موضوعی ، تفسیرهایش در مورد فرهنگ عامه و عجیب و غریب آمریکا ، توجه به داستان مدرن با درج داستان کوتاه و بررسی ادبی ، بررسی دقیق واقعیت مشهور است. روزنامه نگاری آن در زمینه سیاست و مسائل اجتماعی و کاریکاتورهای تک صفحه ای آن در تمام شماره ها پراکنده می شد

تایم مجله و وب سایت خبری آمریکایی که در سال ۱۹۲۳ در نیویورک شروع به کار کرد و سال های توسط بنیانگذار پرنفوذ خود هنری لوس اداره شده است. این مجله سال ها بطور هفتگی منتشر می شد که در سال ۲۰۲۱ به دوره های دو هفته ای تبدیل شد. این مجله نسخه های آسیایی ، آفریقایی ، اروپایی و همچنین آمریکای لاتین هم دارد.

نیشن قدیمی ترین مجله هفتگی است که در آمریکا منتشر می شود که اخبار ، تحلیل ها و نظرات سیاسی و فرهنگی را پوشش می دهد. این مجله در سال ۱۸۶۵ بعنوان جانشین مجله آزادی بخش ویلیام لوید گاریسون که پس از تصویب اصلاحیه سیزدهم قانون اساسی آمریکا بسته شده بود ، افتتاح شد . اکنون که مسئله خاص برده داری تا حدودی به پایان رسیده ، این مجله به بررسی مسائل ملت ها می پردازد. ویراستار ادبی این مجله وندل فیلیپس گاریسون ، پسر ویلیام میباشد . او شبکه گسترده ارتباطات پدرش را در اختیار داشت.

Mother Jones یک مجله آمریکایی است که روی اخبار ، تفسیرها و گزارش های تحقیقاتی در موضوعاتی از جمله سیاست ، محیط زیست ، حقوق بشر ، بهداشت و فرهنگ تمرکز دارد. گرایش سیاسی آن به گونه های مختلف لیبرال یا مترقی توصیف می شود. کلارا جفری به عنوان سردبیر مجله فعالیت می کند. استیو کاتز از سال ۲۰۱۰ ناشر بوده است. مونیکا بوئرلین از سال ۲۰۱۵ مدیر عامل شرکت بوده است. مادر جونز توسط بنیاد پیشرفت ملی منتشر شده است.

مجله هارپر یک مجله ماهانه ادبیات ، سیاست ، فرهنگ ، امور مالی و هنر است. این مجله در ژوئن ۱۸۵۰ در شهر نیویورک راه اندازی شد ، دومین مجله قدیمی ترین ماهانه است که به طور مداوم در آمریکا منتشر می شود . مجله هارپر ۲۲ جایزه مجله ملی را از آن خود کرده است.

نشنال ریویو یک مجله محافظه کارانه دوهفته ای آمریکایی است که بر روی اخبار و تفسیرها در مورد امور سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی تمرکز دارد. این مجله توسط نویسنده ویلیام اف باکلی جونیور در سال ۱۹۵۵ تاسیس شد. در حال حاضر توسط ریچ لوری ویراستاری می شود.

بلومبرگ بیزینس ویک که قبلاً با نام BusinessWeek شناخته می شد ، یک مجله تجاری هفتگی آمریکایی است که هر سال ۵۰ بار منتشر می شود. از سال ۲۰۰۹ ، این مجله متعلق به Bloomberg L.P مستقر در شهر نیویورک است. این مجله در سپتامبر ۱۹۲۹ در شهر نیویورک آغاز به کار کرد.

ژورنال سیتی یک مجله و وب سایت سیاستگذاری عمومی است که توسط موسسه محافظه کار منهتن برای تحقیقات سیاست منتشر شده است و شامل طیف گسترده ای از موضوعات از استراتژی پلیس ، اصلاحات آموزش و سیاست های اجتماعی گرفته تا معماری شهری ، فرهنگ خانواده و نظریه های معاصر ناشی از دانشکده های حقوق ، بنیادهای خیریه و سازمان های بهداشت عمومی. انتشار این مجله از سال ۱۹۹۰ آغاز شد

Wired یک ماهنامه آمریکایی است که در نسخه های چاپی و آنلاین منتشر می شود و بر چگونگی تأثیر فناوری های نوظهور بر فرهنگ ، اقتصاد و سیاست تمرکز دارد. دفتر مرکزی آن در سانفرانسیسکو ، کالیفرنیا است و از مارس / آوریل ۱۹۹۳ در حال انتشار است.