نویسندگان این مقاله معتقد هستند که خروج دولت ترامپ از توافق هسته‌ای و اعمال کارزار فشار حداکثری علیه ایران باعث شد تا برجام که آغاز تعامل سازنده بین ایران و جامعه بین‌الملل و پایه‌ای برای دیپلماسی و مذاکرات در مورد موضوعات مهم منطقه‌ای و جهانی بود تضعیف شود.

اهم نکات و گزاره‌های کلیدی مطرح شده در مقاله

• خروج ترامپ از برجام باعث تشدید فعالیت هسته‌ای ایران، تشجیع (جسورترشدن) اصولگرایان و نیروهای تندرو، تضعیف میانه رویان و افزایش تنش‌های منطقه‌ای شد.

• مخالفان داخلی برجام در امریکا معتقدند که جهان اکنون تغییر کرده و بازگشت ساده به توافق هسته‌ای ایران عملی نیست. آن‌ها بر این دیدگاه هستند که ایالات‌متحده باید از فشار حداکثری دولت ترامپ برای گرفتن امتیاز بیشتر از ایران در مورد برنامه موشکی، رفتارهای منطقه‌ای و بندهای غروب آفتاب، استفاده کنند؛ اما نویسندگان این گزارش معتقدند که ایران پس از چشیدن طعم پیروزی مقاومت در مقابل ترامپ، در برابر فشار تسلیم نخواهد شد و بنابراین مذاکرات برای توافق‌نامه جدید زمان‌بر و نیازمند اعتماد است؛ اما بزرگ‌ترین مانع برای ایالات‌متحده این است که هر توافق‌نامه جدیدی نیاز به تصویب کنگره دارد.
• طرفین (آمریکا و ایران) باید از پیش‌شرط برای بازگشت به برجام خودداری کنند. بر این اساس هر دو طرف باید به طور همزمان به تعهدات مندرج در برجام متعهد شوند و از اقداماتی که برجام را تضعیف می‌کند خودداری نمایند. از نظر ایالات‌متحده، این به معنای لغو کلیه تحریم‌های هسته‌ای جدید یا احیای مجدد و از بین بردن مجموعه محدودیت‌های روانی و قانونی برای بانک‌ها و شرکت‌ها است.
• در مذاکرات جدید آمریکا و ایران باید به رفتار منطقه‌ای ایران، بندهای غروب آفتاب، برنامه موشک‌های بالستیک ایران، توانایی آمریکا برای تحمیل مجدد تحریم‌های اسنپ‌بک و نگرانی‌های امنیتی مشروع ایران در مورد ایالات‌متحده آمریکا یا سایر توافقات تسلیحاتی دیگر در منطقه باید مورد رسیدگی قرار بگیرند.

این مقاله در پایان نتیجه‌گیری می‌کند:

بازگشت آمریکا به برجام می‌تواند وضعیت خطرناک و آشفته منطقه را ثبات ببخشد و پایه‌های اساسی لازم را برای مذاکرات بیشتر در مورد سایر مسائل فراهم کند. اقدام وقعی باید بازگشت ایران به تعهدات برجامی و لغو تحریم‌های آمریکا و سپس بازسازی دیپلماسی و ایجاد ترتیبات امنیتی باشد.

نویسنده در بخش دیگر این یادداشت بر این نظر است که توانایی‌های بایدن برای موفقیت در جهان در نتیجه چندین عامل محدود می‌شود که بسیاری از آن‌ها از دولت و دولت‌های قبل به او رسیده است. توانایی آمریکا در دفاع از دموکراسی تا اندازه زیادی پس از قیام ۶ ژانویه در پایتخت ایالات‌متحده و با توجه به سیاست دوقطبی این کشور، نژادپرستی بومی و یک سال عملکرد نادرست ترامپ در رابطه با همه‌گیری کووید-۱۹ تا اندازه قابل‌توجهی کاهش یافت.

نویسنده در پایان مقاله معتقد است سیاست خارجی بایدن هر شکلی که به خود بگیرد، مهم است که دوحزبی باشد و در صورت امکان کنگره را درگیر کند. متحدان آمریکا به طور قابل قبولی نگران بازگشت این کشور به ترامپیسم هستند. ترس از اینکه ترامپ یک انحراف نبوده و بیشتر انعکاس‌دهنده آمریکای امروزی باشد، نفوذ آمریکا را تضعیف می‌کند. وسوسه دولت داری از طریق اقدامات اجرایی قابل‌درک است، اما وقتی صحبت از سیاست خارجی می‌شود بایدن باید سعی کند این اصل را احیا کند که سیاست داخلی تا مرزهای آمریکا امتداد دارد و نه ورای آن.