نویسنده در این گزارش بر این نظر است که اسرائیل و شرکای جدید عربی نگران این مسئله هستند که دولت بایدن با هدف بازگشت به برجام قصد دارد مذاکراتی با ایران ترتیب دهد. وی معتقد است که برجام موجب کاهش و لغو تحریم‌ها شد و هرگز جلوگیری بزرگ‌ترین دولت حامی تروریسم در جهان برای دسترسی به بمب اتم را نگرفت.

نویسنده معتقد است که بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای می‌تواند چالش‌های بزرگی برای آمریکا، اسرائیل و متحدان منطقه‌ای ایجاد کند که برای جلوگیری از یک بحران کامل چهار اقدام لازم است:

• با توجه به آشوب سیاسی در اسرائیل در طی چهار دور انتخابات، اسرائیل باید وحدت سیاسی داخلی خود را به نمایش بگذارد. علاوه بر این مقامات سیاسی دولت کنونی باید نظم خود را در گفتگو با مطبوعات حفظ کنند.
• اسرائیل باید یک ائتلاف گسترده بین‌المللی علیه ایران ایجاد کند که شامل شرکای جدید عرب باشد که نگرانی‌های مشابه و اغلب شدیدتری درباره تهدیدهای هسته‌ای ایران دارند. اگر آن‌ها در کنار اسرائیل یک‌صدا باشند ایالات‌متحده آمریکا نمی‌تواند نگرانی‌های آن‌ها را نادیده بگیرد.
• اسرائیل و متحدانش در خلیج‌فارس باید با دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهانی که مخالف امتیازات اولیه به ایران هستند، همکاری نزدیکی داشته باشند.
• اسرائیل و متحدان منطقه‌ای آن باید با ایالات‌متحده همکاری کنند تا تهدیدی معتبر نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران را حفظ کنند. این نباید وسیله‌ای برای تشویق جنگ باشد. ایران به‌سادگی درباره توافق معقول جدید مذاکره نخواهد کرد مگر اینکه تهران اطمینان یابد که تأسیسات هسته‌ای این کشور در معرض خطر نابودی است. به همین ترتیب، خود رژیم نیز باید بداند که اگر این بار از کل برنامه هسته‌ای خود دست برندارد بقا این رژیم حتمی نیست.

نویسنده در بخش دیگر گزارش بر این تأکید می‌کند که اسرائیل و شرکای آن باید با دولت جدید همکاری تا اطمینان حاصل کنند که ایران از پاسخگویی در مورد نقض هسته‌ای خود خودداری نمی‌کند. وی معتقد است:

• توافق بعدی باید مسیر ایران را برای دستیابی به سلاح هسته‌ای برای همیشه مسدود کند.
• توافق بعدی باید کاملاً از حفظ «برنامه هسته‌ای غیرنظامی» در تأسیسات زیرزمینی جلوگیری کند.
• توافق بعدی باید به هر سه عنصر برنامه هسته‌ای غیرقانونی ایران: مواد شکاف پذیر، تسلیحات و وسایل تحویل رسیدگی کند.
• توافق‌نامه آینده نمی‌تواند تأسیسات زیرزمینی، مسئله احتمالی ابعاد نظامی یا سازمان‌های تحت حمایت رژیم برای تولید سلاح مانند سازمان نوآوری و تحقیقات دفاعی ایران را مجاز بداند.

نویسنده در بخش پایانی این مقاله معتقد است:

• دولت جدید نباید در بازگشت به میز مذاکره تعجیل و باید رهبران ایران هزینه نقض تعهدات برجامی خود را بپردازند.
• ایالات‌متحده، اسرائیل و کشورهای عربی خلیج‌فارس باید بین برنامه هسته‌ای و سایر نگرانی‌ها تفاوت قائل شوند.
• گنجاندن حمایت ایران از ترور یا اقدامات اهریمنی در سوریه و لبنان در مذاکرات هسته‌ای اشتباه خواهد بود. این نگرانی‌ها را می‌توان در مسیرهای موازی یا پس از حل مشکل هسته‌ای برطرف کرد. ادغام این پرونده‌ها می‌تواند منجر به امتیازات خطرناک هسته‌ای شود.