جدای از این ها نباید فراموش کرد که امضای توافق مشارکت راهبردی ۲۵ ساله میان ایران و چین، یک پیام سیاسی قابل توجه را نیز با خود به همراه خواهد داشت. در این راستا از منظر چین، این کشور از طریق انعقاد توافق ۲۵ ساله با ایران، می تواند به تهران به عنوان یک منبع قابل اعتماد انرژی تکیه کند، بازار مناسبی را برای صادرات کالاهای چینی در اختیار داشته باشد، و در نهایت در پروژه عظیم خود یعنی «یک کمربند، یک راه» نیز، از ظرفیت های راهبردی ایران استفاده کند و موقعیت و جایگاه این پروژه را در عرصه معادلات بین المللی ارتقا بخشد. از سویی، ایران نیز از طریق انعقاد توافق مذکور می تواند بازاری با ثبات جهت صادرات انرژی خود داشته باشد و عملا تحریم های آمریکا علیه خودش در بخش انرژی را تا حد زیادی بی اثر کند. در این میان نباید فراموش کرد که تهران با انعقاد این توافق، عملا خود را تا حد زیادی از دایره انزوای تحمیلی آمریکا نیز خارج خواهد کرد.

ژاکوب سیتا کارشناس مسائل بین المللی از “دانشگاه دورهام انگلیس” می گوید که امضای توافق مشارکت راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین، عملا به تهران یک فضای تنفس سیاسی تازه می دهد و ایران می تواند از این طریق، موقعیت خود را در رقابت های راهبردی اش با آمریکا، تقویت کند. در چهارچوب توافق مشارکت راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین، تهران و پکن همکاری های خود را در حوزه های خاص سیاسی، اقتصادی و نظامی، به نحو قابل توجهی گسترش می دهند که همین مساله می تواند تبعات بسیار مخرب و منفی را برای آمریکا به دنبال داشته باشد. درست به همین دلیل است که بیشترین مخالفت ها با این توافق نیز از جانب ایالات متحده آمریکا ابراز می شوند.

به طور کلی به نظر می رسد امضای توافق مشارکت راهبردی ۲۵ ساله میان ایران و چین، نمودی از فعال شدنِ ظرفیت های عملگرایانه در روابط دوجانبه تهران و پکن است که در نوع خود، عملا ایالات متحده آمریکا را پریشان کرده است و می تواند موقعیت دو کشور را در عرصه معادلات بین المللی به نحو قابل توجهی ارتقا بخشد.