الیوت آبرامز در این مقاله معتقد است که با ورود دولت بایدن به دومین ماه از قدرت، دو سؤال بسیار بزرگ در مورد سیاست این کشور در قبال ایران بی‌پاسخ مانده است. اولین مورد مربوط به مذاکرات هسته‌ای است. دوم در مورد استفاده ایران از نیروهای نیابتی علیه ایالات‌متحده آمریکا در عراق.

اهم نکات و گزاره‌های اصلی این مقاله:

• اگر تحریم‌های بانک مرکزی و فروش نفت لغو شوند چگونه دولت ایران را می‌توان در مورد توافق جدید «طولانی‌تر و قوی‌تر» مجبور به مذاکره کرد؟ بدیهی است که ایران تنها در مقابل فشار عظیم و شدید به مذاکره و توافق تن خواهد داد اما دولت بایدن می‌خواهد در ازای بازگشت ایران به برجام، این فشارها را کاهش دهد.

• ایران مسئول اقدامات حمله گروه‌های نیابتی عراق به آمریکا می‌باشد. موشک‌های شلیک‌شده در حملات اخیر به ائتلاف و شهروندان عراق، ساخت ایران است، هرچند که ایران توانایی انکارپذیری خود را در این حملات به‌درستی نشان می‌دهد. دولت بایدن چه خواهد کرد؟ در صورت ادامه حملات، نشان می‌دهد که دیر یا زود یک آمریکایی کشته خواهد شد و این معضل دولت را تشدید می‌کند.
• در واقع دولت بایدن نمی‌خواهد با تشدید تنش با ایران خطر کند و به تلاش‌های این کشور برای بی‌ثباتی بیشتر عراق کمک کند یا احتمالاً نمی‌خواهد مذاکرات در مورد احیای برجام را از بین ببرد؛ اما نویسنده (الیوت آبرامز) معتقد است به‌خوبی می‌توان برخی از اشکال رویارویی ایالات‌متحده و ایران را تصور کرد که ممکن است منجر به سقوط دولت کاظمی یا اخراج نیروهای آمریکایی از عراق شود؛ اما مطمئناً ترس از «تشدید تنش با ایران» برای ایالات‌متحده بسیار خطرناک است.

نویسنده در بخش پایانی مقاله بر این دیدگاه است که ایران از تنش و درگیری با ایالات‌متحده؛ چیزهای زیادی برای از دست دادن است و اگر ایران را نترس نشان دهیم و دولت بایدن را ترسو؛ ایالات‌متحده بابت این تصور هزینه‌ی زیادی می‌پردازد. وی همچنین معتقد است که مذاکرات برجام پیچیده و طولانی خواهد بود و خوشبختانه دولت هنوز هیچ تحریمی را لغو نکرده است و امیدوارم که این کار را انجام ندهد؛ اما سؤال دوم نمی‌توان منتظر ماند زیرا ایران هر هفته به آمریکایی‌ها حمله می‌کند و ممکن است در حمله بعدی شهروند آمریکایی کشته شود.