در ایالات متحده، مبحث اصلی تمام مکالمات در سطح ملی بهبود و ارتقاء کیفیت زندگی طبقه کارگر است، اما مساله اینجاست که دقیقا چطور می توان به این هدف دست پیدا کرد؟ سیاستمداران و متخصصین ایده های بسیار زیادی در این باره در سر دارند؛ از تلاش برای نجات فرصت های شغلی گرفته تا کاهش مالیات، پرداخت کمک هزینه مسکن و تامین یک بیمه درمانی جهانی. نکته اینجاست که مردم با معیارهای دولت در تعریف و تعیین طبقه کارگر و همچنین با نحوه ی بررسی شرایط زندگی شان توسط دولت در سرتاسر کشور موافق نیستند. ما یک تصویرسازی اطلاعاتی انجام داده ایم تا این شرایط پیچیده را تا حدی شفاف سازی کنیم.

هرکدام از حباب ها نمایانگر یک شهر است و رنگ هر حباب نشانگر مقدار پول باقیمانده از درآمد سالانه ی یک خانواده ی معمولی از طبقه کارگر پس از پرداخت هزینه های زندگی مثل مسکن، غذا و رفت و آمد است؛ به این صورت که هرچه رنگ یک شهر با زمینه ی قرمز تیره تر باشد اوضاع مالی طبقه کارگر در آن بدتر و هرچه رنگ یک شهر با زمینه ی سبز تیره تر باشد، اوضاع مالی طبقه کارگر در آن بهتر است. البته اندازه ی حباب ها هم تعیین کننده است؛ حباب های بزرگ و پررنگ قرمز نشان دهنده ی شهرهایی است که اصلا مناسب طبقه کارگر نیست و از طرفی حباب های بزرگ و پررنگ سبز نشان دهنده ی مناسب ترین شهرها برای طبقه کارگر است.

اطلاعات لازم برای این تصویرسازی از مقاله ی ابزاری جدیدمان یعنی True Cost of Living Tool به دست آمده است. این مقاله ی ابزاری بسیار ارزشمند است چرا که این امکان را به شما می دهد که هزینه های زندگی را در هر شهری که می خواهید به صورت دقیق و از طریق بررسی لایه های اطلاعاتی مرتبط بررسی کنید. ما در تدوین این مقاله از منابع شناخته شده و متعددی استفاده کرده ایم؛ مثل دیوان آمار کار برای آگاهی از سطح درآمدها، دیوان ملی پژوهش های اقتصادی برای کسب اطلاعات مالیاتی و وزارت کشاورزی آمریکا برای اطلاع از نرخ غذا. خودتان می توانید این مقاله را بررسی کنید.

تصویرسازی حاضر دربردارنده ی نکات متعددی راجع به وضعیت طبقه ی کارگر در آمریکاست. در میان ده شهر پرجمعیت کشور، تنها شهری که طبقه کارگر می توانند در آن یک زندگی نسبتا استاندارد را بدون متحمل شدن قسط و وام اداره کنند، سن آنتونیو ست. همچنین از بین ۵۰ شهر بزرگ، تنها ۱۲ شهر برای این قشر قابل سکونت است و افرادی که حقوق حداقلی دارند، در شهرهای کوچک وضع بهتری خواهند داشت.

در این تصویرسازی، جغرافیای شهرهای مناسب برای طبقه کارگر نیز مشخص شده است. نیوآرک در نیوجرسی، چساپیک در ویرجینیا و جکسون ویل در فلوریدا تنها شهرهای ساحلی هستند که یک کارگر می تواند در آن هزینه های خود و یا خانواده اش را تامین کند. در سواحل غربی تعداد این گونه شهرها صفر است! نکته ی جالب توجه این است که شهرهای ارزان قیمت از بخش های ساحلی دور هستند و غالبا در قسمت داخلی کشور واقع شده اند. این نکته در مورد جنوب غرب کشور و ایالاتی همچون آریزونا و تگزاس به شدت صادق است.

اما بهترین نقاط برای زندگی یک خانواده متعلق به طبقه کارگر از منظر اقتصادی کدام نقاط هستند؟

در ذیل فهرست پنج شهر با بیشترین میزان درآمد باقیمانده ی خالص پس از محاسبه ی هزینه های زندگی را مشاهده می کنید:

1. فورت ورث، تگزاس: (۴۷۷/۱۰ دلار)
2. نیوآرک، نیوجرسی: (۱۵۴/۱۰ دلار)
3. گلندیل، آریزونا: (۱۲۰/۱۰ دلار)
4. گیلبرت، آریزونا: (۷۶۰/۹ دلار)
5. مسا، آریزونا: (۷۸۰/۷ دلار)

همانطور که می بینید آریزونا این فهرست را قبضه کرده است و اگر بخواهیم فهرست را ادامه بدهیم، رتبه ی ۶ و ۷ هم متعلق به همین ایالات خواهد بود. شهرهای واقع شده در کمربند خورشید به وضوح برای زندگی کارگری با صرفه تر است.

کسانی که مسائل مربوط به معضل مسکن در نیویورک و کالیفرنیا را دنبال می کنند نباید از دیدن نام بدترین شهرها برای زندگی قشر کارگر تعجب کنند.

پنج شهر ذیل بدترین نقاط برای زندگی این قشر است:

1. نیویورک، نیویورک: (۱۸۴/۹۱- دلار)
2. سان فرانسیسکو، کالیفرنیا: (۲۷۲/۸۳- دلار)
3. بوستون، ماساچوست: (۹۰۰/۶۱- دلار)
4. واشنگتن، دی سی: (۵۳۵/۵۰- دلار)
5. فیلادلفیا، پنسیلوانیا: (۸۵۰/۳۷- دلار)

بله؛ درست می بینید! یک خانواده ی معمولی از قشر کارگر صرفا برای داشتن یک زندگی استاندارد در نیویورک سی تی باید سالانه ۹۱هزار دلار بیشتر حقوق بگیرد.

فکر می کنید خانواده های متعلق به قشر کارگر در شهر شما زندگی راحتی دارند؟ اطلاعات شهرتان را در مقاله ابزاری که معرفی کردیم وارد کنید تا پاسخ این سوال را بیابید. نتیجه حتما برخلاف انتظارتان خواهد بود.