یان آلترمن تأثیر نزدیکی انتخابات ریاست جمهوری ایران بر روابط دو کشور ایران و آمریکا را مورد بررسی قرار داده  است.

ایران در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۱ شاهد برگزاری انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود. وی معتقد است اگرچه آمریکا نخواهد توانست بر نتیجه این انتخابات اثر بگذارد اما اگر بخواهد می تواند، بر فضای انتخابات ایران تاثیرگذار باشد. اگرچه رئیس جمهور در ایران به اندازه رهبر ایران اثرگذار نیست و رهبری تصمیمات استراتژیک را میگیرد

اما انتخاب رئیس جمهور در ایران به خوبی نشان می دهد که آیا ایران می خواهد با دنیا تعامل کند یا خیر.

از نظر آلترمن، بسیاری در ایران، انتخاب حسن روحانی را اشتباه می دانند زیرا منتهی به توافق با غرب و سپس بازگشت تحریم ها و ایجاد بحران اقتصادی در ایران شد. از سوی دیگر، در آمریکا برخی بر این باورند که مصالحه با روحانی حقه ای از طرف نظام ایران بود تا غرب را از جاه طلبی های هسته ای و تهاجمات منطقه ای ایران غافل کند.

دیگران نیز معتقدند که روحانی فرصتی برای تنش زدایی با غرب بود، فرصتی که پیش از استفاده از آن، از بین رفت.

وی معتقد است فارغ از این روایت ها، آنچه باید منتظر دیدن آن باشیم، به قدرت رسیدن محافظه کاران در ایران است. آنها قرار است با شعار (حداکثر مقاومت) در برابر سیاست آمریکا برای (حداکثر فشار) به حکومت برسند.

محافظه کاران به مردم ایران نشان خواهند داد که مشکل آمریکا و متحدانش با ایران (وجودی) است و از آنجا که می دانند آمریکا از آغاز یک جنگ طولانی مدت در ایران اجتناب می کند، سعی می کنند با انجام حملاتی پرهزینه و غیرقابل انتساب به ایران، هزینه های حضور منطقه ای آمریکا را بالا برده و این کشور را از خاورمیانه خارج کنند.

از نظر این مقاله، انتخابات ایران کاملا مدیریت شده انجام خواهد شد اما احساسات عمومی نقش مهمی در آن بازی خواهند کرد.

اگر عموم مردم به این باور برسند که امیدی برای مذاکره با آمریکا وجود ندارد، آنگاه از کاندیدایی که مواجهه با غرب را در دستور کار قرار دهد حمایت خواهند کرد. اگرچه یک کاندیدای غربگرا به دلیل حوادث ۴ سال اخیر نمی‌تواند به رای آوری امیدوار باشد اما کاندیدای عملگرایی که به یک مذاکره نهایی با آمریکا وعده دهد، می تواند مورد اقبال مردم باشد.

اگر رهبر ایران به این نتیجه برسد که مذاکره با طرف آمریکایی به پیشرفت معنی داری می رسد، آنگاه ممکن است از به قدرت رسیدن محافظه کاران تندرو در تهران جلوگیری کند تا گزینه مذاکره را زنده نگه دارد.

این مقاله نتیجه می گیرد آمریکا نمی تواند به یک نتیجه اساسی از مذاکرات با روحانی در ماه های باقیمانده برسد اما اگر مذاکراتی جدی و همه جانبه با ایران را آغاز کند آنگاه می تواند به روی کار آمدن یک رئیس جمهور میانه رو امیدوار باشد.

ایرانیان ضعف هایی دارند به همین دلیل نمی خواهند خود را علاقمند به مذاکره نشان دهند تا طرف مقابل خود را در موضع قدرت احساس کند. از سوی دیگر هرگونه علاقمندی شدید به مذاکره از سوی طرف آمریکایی را نشانه ضعف آن می‌دانند.