نادر در این مقاله به بررسی این موضع می­پردازد که انتخاب رئیس‌جمهور در آمریکا چه سرنوشتی برای حکومت ایران خواهد داشت. وی بررسی دو متغیر را در دستور کار قرار می­دهد. اولین متغیر تأثیرات تحریم­ها و افول اقتصادی ایران است که باعث فقیر شدن اکثر مردم، کمبود کالاهای اساسی و تورم شده است.

این وضعیت را بیماری کرونا و تأثیرات اقتصادی و روانی آن تشدید کرده است. متغیر دیگر رویدادهای منطقه­ای است که عرصه را برای ایران تنگ کرده است. عادی­سازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی از یکسو و تبدیل شدن حوزه­های نفوذ ایران مانند عراق، سوریه، لبنان و یمن به امپراتوری­های هرج‌ومرج از سوی دیگر سبب شده تا پتانسیل منطقه‌ای ایران برای ایجاد تغییرات مورد علاقه خود به صفر برسد.

نادر معتقد است با بازگشت دیپلماسی توسط بایدن نمی­توان انتظار بهبود اقتصادی سریع داشت.

مشاوران بایدن خود ابراز علاقه کرده­اند که از اهرم­هایی که در ۴ ساله گذشته ترامپ علیه ایران استفاده کرده بهره بگیرند.

علاوه بر این، پایداری یک توافق با ایران مستلزم تائید بلوک عبری –عربی از یکسو و هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات از سوی دیگر است؛ بنابراین وی انتظار ندارد که توافق سریعی با ایران شکل گیرد.