این تحلیل به رویکردهایی که دولت آینده آمریکا، فارغ از برنده شدن هر یک از نامزدها، باید در قبال ایران پیش گیرد می‌پردازد. نقطه کانونی این مقاله این است که هر یک از دو نامزد انتخابات آمریکا در صورت پیروز شدن باید کاملا متفاوت از قبل، به موضوع ایران بپردازد.

ترامپ اکنون باید از تأثیرگذاری تحریم‌ها استفاده کند و بایدن نیز باید بداند که وضعیتی متفاوت از دوران اوباما در پیش دارد زیرا وضعیت کنونی ایران که ترکیبی طلایی از فشار اقتصادی و کرونا است، می تواند زمینه ساز بستری در داخل ایران برای مذاکره با آمریکا شود.

بر این اساس نویسندگان این مقاله دو پیشنهاد ارائه می‌کنند:

1. آمریکا با مذاکره، توافق تنش زدایی را آغاز کند که شامل برنامه هسته‌ای ایران و نیز تنش منطقه‌ای باشد و در یک برنامه تعاملی تحریم ها را لغو کند،
2. اگرچه تصمیم‌گیر اصلی در ایران، رهبری است اما آمریکا باید از فرصت محدود حضور روحانی در سمت ریاست جمهوری استفاده کند زیرا وی برخلاف رقبای اصولگرای خود، توانایی ایجاد کانال‌های ارتباطی با آمریکا را دارد و بدین وسیله می تواند مسیری بسازد تا مذاکرات با دولت بعدی ایران نیز ادامه داشته باشد.