بر اساسِ نظرسنجیِ منتشر شده در ۲۸ آوریلِ ۲۰۱۶، در حدودِ دوسومِ آمریکایی ها از افزایشِ عوارضِ جاده ای برای تعمیرِ زیرساختهای آسیب‌دیده ی حمل و نقل حمایت می کنند. رویترز

جاده ها و پل هایی که مناطقِ حومه‌ایِ آمریکا را به کلانشهرها متصل می کنند شدیداً نیاز به تعمیر دارند.

افزایشِ ترافیک و عدمِ نگهداریِ درست از زیرساختها سبب شده است تا این زیرساختها در مناطقِ شهری سریعتر از مناطقِ روستایی تخریب شوند و انتظار می رود که در صورتِ عدمِ افزایشِ بودجه جهتِ رسیدگی به آنها، این وضعیت بدتر هم بشود.

جامعه ی مهندسینِ داخلیِ آمریکا  (ASCE) در جدیدترین گزارشی که درباره ی وضعیتِ زیرساختهای آمریکا منتشر کرده، به جاده های ایالاتِ متحده ی آمریکا نمره ی D و به پلهای آن نمره ی کیفیِ C داده است. جالبتر اینکه وزارتِ حمل و نقلِ آمریکا برآورد کرده است که صرفاً برای نوسازیِ سیستمِ میان‌ایالتی و بزرگراههای موجود در آمریکا چیزی بالغ بر ۱ تریلیون دلار هزینه موردِ نیاز است.

البته فقط جاده ها نیستند که در حالِ تخریب اند. خطوطِ ریلی، سدها، و خاکریزها نیز فرسوده شده اند و نیاز به یک نوسازیِ اساسی دارند.

چنین زیرساختهای فرسوده ای نه تنها برای امنیتِ مردم، که برای اقتصادِ آمریکا نیز خطرناک است.

برای مثال، رفت و آمد از جاده ها و پلهای فرسوده چون وقت‌گیر تر است، هزینه های بیشتری را در تولید و توزیعِ کالا به مشاغل تحمیل می کند. و طبیعتاً بارِ این هزینه ها بر دوشِ مردمِ عادی خواهد افتاد.

در اینجا نگاهی دقیقتر خواهیم انداخت به وضعیتِ حادِ زیرساختهای آمریکا و تأثیرِ آن بر مردمِ آمریکا.

از سالِ ۲۰۰۷، آمریکا همواره در زمینه ی توسعه ی زیرساختی از کشورهای دیگر عقب بوده است

پلِ میان‌ایالتیِ ۳۵W که بر فرازِ رودخانه ی می‌سی‌سی‌پی در شهرِ مینیاپولیسِ ایالتِ مینه‌سوتا که در ۲ آگوستِ ۲۰۰۷ در ساعتِ اوجِ ترافیک فروریخت. این حادثه باعث شد که حفاظت از زیرساختهای آمریکا در اولویت قرار گیرد.

برطبقِ شاخصِ رقابتِ جهانیِ مجمعِ جهانیِ اقتصاد (World Economic Forum’s Global Competitiveness Index)، از بینِ ۱۳۸ اقتصادِ جهانی، کشورِ آمریکا از نظرِ زیرساختها در رتبه ی یازدهم قرار می گیرد.

جاده های آمریکا وضعیتِ خیلی بدی دارند. حدودِ یک سومِ جاده های آمریکا وضعیتِ نامطلوبی دارند

دست‌اندازی بزرگ در سن فرانسیسکوی کالیفرنیا بر سرِ راهِ ماشینها. به گزارشِ TRIP، کالیفرنیا یکی از بدترین جاده های آمریکا را دارد. شهرهای سن فرانسیسکو و اوکلند با داشتنِ ۷۴ درصدِ جاده های نامطلوب در صدرِ این فهرست قرار دارند.

بنا به اعلامِ مدیریتِ بزرگراههای فدرال (Federal Highway Administration) در آمریکا حدودِ ۴.۲ میلیون مایل جاده و سواره‌روی عمومی وجود دارد. در سالِ ۲۰۱۶ به تنهایی، ۳.۲ تریلیون مایل در این سواره‌روها پیموده شده است. این همه عبور و مرور مسلماً جاده‌های ما را تحلیل می برد.

بنا به گزارشی که در نوامبر توسطِ یک گروهِ تحقیقاتی به نامِ Trip منتشر شد، ۳۲درصد یا به عبارتی یک سومِ جاده های اصلیِ شهری در آمریکا از وضعیتِ نامساعدی برخوردارند و نیاز به اصلاح دارند.

و از میانِ بیش از ۶۱۲۰۰۰ پلی که در آمریکا وجود دارد، بیش از ۵۶۰۰۰ تای آنها ساختاری معیوب دارند

وسایلِ نقلیه در حالِ عبور از پلِ خیابانِ ۱۳۰ که بر فرازِ رودخانه ی Little Calumet در شیکاگو گسترده شده. دولتِ فدرال این پل را جزءِ پلهای «از لحاظِ ساختاری معیوب» و «دارای ترکهای حاد» دسته‌بندی کرده.

پلهای دارای ساختارِ معیوب آنهایی هستند که حدِاقل یک ایرادِ ساختاری دارند که باید رفع شود. بر اساسِ جدیدترین داده های مدیریتِ بزرگراههای فدرال، در حدودِ ۱۹۰۰ تا از این ۵۶۰۰۰ پلِ معیوب در سیستمِ بزرگراه‌های میان‌ایالتی واقع شده اند.

بخشی از مشکل صرفاً از این قدیمی بودنِ ساختارهای مذکور نشأت می گیرد.

گزارشِ مؤسسه ی ARTBA نشان می دهد که  ۴۱درصدِ پلهای ایالاتِ متحده بیش از ۴۰ سال قدمت دارند و هیچ عملیاتِ بازسازی‌ِ قابلِ ملاحظه ای روی آنها صورت نگرفته است.

بنا به گزارشِ مؤسسه ی ARTBA، بیشترین درصدِ پلهای معیوب در ایالتهای رودآیلند، آیوا، پنسیلوانیا، داکوتای جنوبی، و ویرجینیای غربی قرار دارد

در ژانویه ی ۲۰۱۷، اعلام کردند که راننده ها ممکن است به خاطرِ مسدود شدنِ پلِ رودخانه ی دلاویر در بریستولِ پنسیلوانیا (که ایالتِ پنسیلوانیا را به نیوجرسی متصل می کند) به سببِ ترک برداشتنِ خرپاهای فولادیِ آن، هفته ها معطل بمانند.

در حدودِ ۲۵درصدِ پلهای ایالتِ رودآیلند معیوب هستند. پایین ترین درصدِ پلهای معیوب را ایالتِ نوادا دارد.

جاده ها و پل‌های آسیب‌دیده، علاوه بر خطرناک بودن، برای رانندگان هزینه‌بر هم هستند

دست‌اندازی در خیابانهای لس آنجلسِ کالیفرنیا، فوریه ی ۲۰۱۶. بر اساسِ نظرسنجیِ منتشر شده در ۲۸ آوریلِ ۲۰۱۶، در حدودِ دوسومِ آمریکایی ها از افزایشِ عوارضِ جاده ای برای تعمیرِ زیرساختهای آسیب‌دیده ی حمل و نقل حمایت می کنند.

رانندگی در جاده های آسیب‌دیده می تواند استهلاکِ ماشینها را بالا ببرد. در نتیجه مصرف‌کنندگان مجبورند برای تعمیرِ خودروهای خود بیشتر هزینه کنند.

بنا به گزارشِ گروهِ تحقیقاتیِ Trip، سالانه ۵۲۳ دلار به خاطرِ هزینه های ناشی از رانندگی در جاده های خراب از جیبِ موتورسوارها می رود.

با افزایشِ رفت‌وآمدِ وسایلِ نقلیه در جاده‌ها و بزرگراهها، مشکلِ ترافیک نیز در حالِ تبدیل شدن به مشکلی جدی است که به اقتصادِ کشور لطمه می زند

نزدیک به ۴۲درصد از بزرگراههای آمریکا پرترافیک است (ASCE)

طبقِ گزارشِ سالانه ی آمارِ حمل و نقلِ وزارتِ حمل و نقلِ آمریکا در ۲۰۱۶، حجم و هزینه ی ترافیکِ جاده ای از سالِ ۲۰۰۰ در این کشور پیوسته در حالِ افزایش بوده است.

معطلی در ترافیک به معنای اتلافِ وقت و پولِ سرنشینان است.

در سالِ ۲۰۱۴، آمریکایی ها در مجموع ۶.۹ میلیارد ساعت از عمرِ خود را در ترافیک مانده اند و ۳.۱ میلیارد دلار هزینه ی بیشتری صرفِ بنزین کرده اند. در مجموع، ترافیک در بزرگراههای شهری ۱۶۰ میلیارد دلار هزینه‌ روی دستِ اقتصادِ آمریکا گذاشته است.

نوسازیِ زیرساختهای کشور ارزان نخواهد بود. برآوردِ وزارتِ حمل و نقلِ آمریکا این است که برای بهسازیِ بزرگراهها، سیستمِ میان‌ایالتی و پلهای موجود در کشور سرمایه ای حدودِ ۸۳۶ میلیارد دلار نیاز است

کارگران در حالِ کار بر روی پروژه‌ی عمرانیِ مشترک بینِ اداره ی حمل و نقلِ کالیفرنیا و شهرِ ساکرامانتو جهتِ احداثِ پلی که خیابانِ دومِ این شهر را به بلوارِ کپیتول مال (Capitol Mall) متصل می کند.

از این مقدار، حدوداً ۵۴۲.۶ میلیارد دلارِ آن برای تعمیرات و ۱۶۷ میلیارد دلارِ آن جهتِ توسعه موردِ نیاز است.

میزانِ هزینه‌های مازاد بالغ بر ۱۵.۱ درصدِ کل است، یعنی ۱۲۶.۴ میلیارد دلار.

حمل و نقلِ عمومی نیز وضعِ ناخوشایندی دارد. طبقِ برآوردِ وزارتِ حمل و نقل، سالانه ۲۶.۴ میلیارد دلار برای بهسازیِ حمل‌ونقلِ ریلی و خدماتِ اتوبوسرانی موردِ نیاز است

تعمیرکارِ قطارِ سبُکِ شهری در حالِ تعمیرِ قلابِ قطاری در نیوتونِ ماساچوست، متعلق به شرکتِ حمل و نقلِ Massachusetts Bay Transportation Authority. سیستمِ حمل و نقلِ عمومیِ بوستون چهارمین حمل و نقلِ شلوغِ کشور وقدیمی ترینِ آن است، البته قدمتِ آن چندان ظاهر نیست.

نه فقط جاده ها و  پل های ما، بلکه سدهای فرسوده ی ما نیز به تعمیر و نوسازی نیاز دارند

در فوریه ی ۲۰۱۷، حدودِ ۲۰۰۰۰۰ نفر از ساکنینِ دره ی ساکرمنتو (Sacremento Valley)، پس از سرریزِ سدِ اورویل این مکان را تخلیه کردند.

به گفته ی جامعه ی مهندسینِ داخلیِ آمریکا (ASCE)، تا سالِ ۲۰۲۰، ۷۰ درصد از ۸۷۰۰۰ سدِ آمریکا دارای قدمتی بیش از ۵۰ سال خواهند شد. این نهاد به سدهای کشور نمره ی D داده و ۱۴۰۰۰ تای آنها را دارای خطرِ بالا دانسته است.

به گزارشِ دیوانِ محاسباتِ آمریکا در دسامبرِ ۲۰۱۵، تعمیرِ همه ی سدهایی که نیاز به مرمت دارند ۲۴ میلیارد دلار آب خواهد خورد

مسئولان در حالِ بازبینی از آبریزِ سدِ اورویل، ۲۸ فوریه ی ۲۰۱۷.

نهادهای فدرال بر کمتر سدی در آمریکا کنترل دارند.

به اعلامِ مسئولانِ مؤسسه ی امنیتِ سدهای ایالتی (Association of State Dam Safety)، تنها ۱۴درصد از سدها در آمریکا تحتِ تملک یا نظارتِ نهادهای دولتی است. به همین خاطر، آنها نمی توانند صاحبانِ سدها را به نوسازی مجبور کنند.

یکی دیگر از زیرساختهایی که در آمریکا با بی‌توجهی روبه‌روست خاکریزهاست

کارگری در حالِ عبور از عرضِ یک خاکریز در حوالیِ رودخانه ی سیدر (Cedar) در شهرِ سیدر رپیدزِ (Cedar Rapids) ایالتِ آیوا، سپتامبرِ ۲۰۱۶.

بنا به اعلامِ ASCE، در کلِ کشور در حدودِ ۱۰۰۰۰۰ مایل خاکریز وجود دارد. این سازه ها مانعی هستند در برابرِ سیل. ولی بسیاری‌شان شدیداً نیاز به تعمیر دارند که هزینه ی این تعمیرات چیزی حدودِ ۱۰۰ میلیارد دلار می شود.

به گفته ی ASCE، و هزینه ی تعمیراتِ زیرساختهای ما روز به روز افزایش می یابد. تا سالِ ۲۰۲۰، زیرساختهای آمریکا نیازمندِ بهسازی‌هایی اساسی خواهند بود که به طورِ تقریبی بودجه ای بالغ بر ۳.۶ تریلیون دلار می طلبد

صدها نفر از کارگرانِ راهسازی و سرپرستانِ بزرگراههای محلی در مارسِ ۲۰۱۶ از قانون‌گذارانِ ایالتِ نیویورک می خواهند تا بودجه ی کلانی به وضعیتِ اسفناکِ جاده ها و پل ها اختصاص دهد.

دونالد ترامپ، رئیس جمهورِ آمریکا، گفته قصد دارد ۱ تریلیون دلار برای تعمیرِ زیرساختهای آمریکا اختصاص دهد. با این حال، تصمیمِ او در خوش‌بینانه‌ترین حالت دارای ابهام است و بنا به اعلامِ ASCE، در حدودِ سه برابرِ این مبلغ موردِ احتیاج است.