وام‌های ازدواج وجود دارند و زوج‌ها به‌طور میانگین 11 هزار دلار قرض می‌کنند تا هزینۀ خاص‌ترین روز زندگی‌شان را بپردازند

ازدواج: یکی از قدیمی‌ترین سُنت‌هاست که میلیون‌ها زوج در سراسر دنیا تجربه می‌کنند.

یک عروسی آمریکاییِ معمولی حدود 39 هزار دلار هزینه دارد. تعداد روبه‌افزایشی از زوج‌های در شُرف ازدواج برای پرداخت هزینه‌های جشن رویایی‌شان، کمتر بر خانواده‌هایشان تکیه می‌کنند و در عوض انتخاب می‌کنند تا به وام‌ها بدهکار شوند.

این زوج‌های جوان که دربارۀ سالن‌های عروسی، سالن استراحت، میز شیرینی، خیمه‌های عکاسی و دیگر مواردِ «اینستاگرام‌پسند» رویاپردازی می‌کنند، دارند نوع جدیدی از بدهیِ شخصی را به وجود می‌آورند که به جنگِ استارت‌آپ‌های سیلیکون ولی رفته است. این وام‌ها را وام‌های ازدواج با هدفِ جوانانِ قرن بیست‌ویکم می‌دانند. وام‌دهندگان می‌گویند در سال 2019 چهاربرابر بیشتر از مدت مشابه سال گذشته وام‌های ازدواج داده‌اند و اطمینان می‌دهند وام را به‌سرعت و مستقیم به حساب شخصی شما واریز می‌کنند.

آپ‌اِستارت که نوعی تکنولوژیِ مالیِ وام‌دهنده است را کارمندان سابق گوگل طراحی کرده‌اند که استفاده از هوش مصنوعی و یادگیریِ ماشینیِ آن برای سنجشِ هزارو 500 نقطۀ داده ارتقا می‌یابد تا تواناییِ یک متقاضی در بازپرداخت وام را تعیین کند. این شرکت به‌جای اینکه در زمان سنجشِ متقاضی فقط اعتبار مالیِ او را در نظر بگیرد، تحصیلات و رشتۀ تحصیلی و تاریخچۀ شغلی را نیز بررسی می‌کند.

میانگین مبلغ وام ازدواجی که آپ‌اِستارت تایید می‌کند، 11هزار دلار است برای مدتِ بازپرداختِ سه یا پنج یا هفت ساله. نرخ سود سالانه که میزان سود دریافتیِ سالانه به‌ازای هر وام است و هزینۀ سالانۀ وام را نشان می‌دهد، می‌تواند بسته به هر متقاضی، بین 5 درصد و حتی تا نرخ حدود 36 درصد در نوسان باشد.

آنلاین لِندِر اِرنِست که برای تعطیلات و پروژه‌های تعمیر منزل نیز وام می‌دهد، برای وام‌های ازدواج موسسه‌اش از این شعار استفاده می‌کند: «عکسی در پینترست شما را به وجد آورده است؟ با نرخ سود پایین، آن عکس را به واقعیت تبدیل کنید.» به‌علاوه، پراسپِر که وام‌دهندۀ دیگری است، پیشنهاد تامین هزینۀ حلقه‌های ازدواج و کمک مالی بیشتر برای ماه عسل زوج‌ها را دارد.

گرچه، متخصصان می‌گویند که وام‌های ازدواج بیشتر از اینکه محصولی کاملاً جدید باشند، نوعی بازیِ داشتنِ روابط عمومی هستند. آن‌ها فقط وام‌های شخصیِ بدون وثیقه‌ای هستند که ظاهری جدید به خود گرفته‌اند تا وام‌گیرندگان جدیدی را جذب کنند، به‌ویژه کسانی را که در دهه‌های بیست یا سیِ عمرشان هستند.

علاوه بر این، برخی منتقدان نیز نگران‌اند توانایی و سهولتی که این شرکت‌ها وعده می‌دهند در فرآیند تحویل پول به متقاضیان وجود دارد، بیشتر از نکته‌ای مثبت به مشکلی تبدیل شود که آمریکایی‌ها را در بدهی غرق کند.

طبق گزارش بدهی و اعتبار خانوارهای ایالات متحده که بانک فدرال رزرو نیویورک منتشر کرد، در یک‌چهارم اول سال 2019، مجموع بدهی خانوارها از مرز 13.6تریلیون دلار گذشت.