این گستاخی‌ها، مردم را به اعتراض وا داشته است. در سال‌های اخیر، اعتراضات و تظاهرات فراوانی به کشته شدن سیاه پوستان غیر مسلح به دست پلیس آمریکا رخ داده است. بعضی از آنها هفته‌ها به طول انجامیده که می‌توان به اعتراضات سال 2017 خیابان سنت لوئیس در واکنش به کشته شدن "آنتونی لامار اسمیت" به دست افسر سابق پلیس، "جانسون اِستاکلی" اشاره نمود. اعتراضات سال 2014 شهروندان شهر فرگوسن به کشته شدن "مایکل براون" نیز نمونه‌ی دیگری از این دست از واکنش‌ها بوده است. این اعتراضات باعث شکل گیر‌ی جنبشِ "زندگی سیاهان ارزش دارد" و دیگر اعتراضات مدنی شد و باعث شد نظارت‌های شدیدتری بر رفتار پلیس اعمال شود که به عنوان مثال می‌توان به توافق نامه ای که در پی به قتل رسیدن "فِرِدی گِرِی" در سال 2015 به امضا رسید اشاره نمود که به موجب آن "دپارتمان پلیس بالتیمور" زیر نظر "قوه‌ی قضائیه ی ایالات متحده" به کار خود ادامه می‌دهد.

برخی از مطالعات نشان می‌دهند اتخاذ اقدامات پیشگیرانه از سوی دولت که نتیجه‌ی تلاش‌های فعالان مدنی بوده باعث شده آمار قتل شهروندان به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کند. تحلیلی که مجموعه مطالعات "خشونت نگار پلیس" با ارزیابی داده‌های مربوط به پروژه‌ی "استفاده از خشونت به وسیله‌ی پلیس" ارائه نموده است، بیان می دارد که به عنوان مثال، ممنوعیت دستگیری به  شیوه ی "حلقه زدن دست  بر دور گردن قربانی" و دیگر روش های خشونت آمیز پلیس، میزان مرگ و میر قربانیان را به میزان 22 درصد کاهش داده است.

با این وجود، نباید به این میزان بسنده کنیم. اعتراضات هنوز کافی نیستند. مطالعات "خشونت نگار پلیس" و دیگر تحقیقات از جمله مطالعات صورت پذیرفته توسط دانشگاه راتگرز، دانشگاه میشیگان و تحقیقی که توسط همکارم، دیلان اسکات از دانشگاه واشینگتن سنت لوئیس انجام شده، همگی موید این مطلب هستند.

محققان با تحلیل داده‌های مربوط به سال‌های 2013 الی 2018 سعی در فهم این مطلب دارند که مردان و زنان آمریکایی چه طور در خطر کشته شدن به وسیله‌ی پلیس قرار دارند. یافته‌ها بیان می‌دارند که احتمال قتل مردان سیاه پوست توسط پلیس، 1 در 1000 می‌باشد - بنا به گفته‌ی "انجمن امنیت شخصی کشور" این میزان به شکل عجیبی از متوسط آمار مرگ و میر آمریکایی‌ها بر اثر تصادف‌های موتور سیکلت در کشور، بیش تر است.