سانسور مطالب مربوط به شهید سلیمانی توسط فیسبوک و اینستاگرام، صدای کاربران آمریکایی را هم درآورد!
۱۴ بهمن ۱۳۹۸ترامپ خواستار برخورد انضباطی ارتش با مقام اخراجشده آمریکایی شد
۱۴ بهمن ۱۳۹۸جو بایدن، یک کاتولیکِ کاتولیکزاده است که تمایل دارد هرازگاهی با دستِ خود علامتِ صلیب ترسیم کند. او نیک می داند که اگر بر شک و شبهههایش نسبت به خویش غلبه می کرد اکنون چه مذهبی می داشت.
این معاونِ سابقِ ریاست جمهوری در یک محفلِ سیاسی در اوهایو در سالِ ۲۰۱۶، در واکنش به یکی از حضار که او را mensch نامیده بود (که به زبانِ یهودیانِ اشکنازی به معنای انسانِ شریف است)، گفته بود: «اگر قرار باشد تغییرِ مذهب دهم، خوب می دانم چه کار کنم.» بایدن در ادامه از انبوهِ کیپا هایی سخن گفت که از حضور در مجالسِ یهودیان جمعآوری کرده است.
فقط خدا می داند او از کی آنها را جمعآوری می کرده و چه پیوندهای عمیقی با یهودیت دارد: یکی از نخستین دیدارهای او در طولِ مدتِ سناتور بودنش، دیدار از فلسطینِ اشغالی بوده است که در آستانه ی جنگِ اعراب و اسرائیل در ۱۹۷۳ اتفاق افتاد.
قضیه وقتی جالبتر می شود که بدانیم بایدن نماینده ی دلاویر است، ایالتی که جمعیتِ یهودیانِ آن بالغ بر ۱۵۰۰۰ تن می شود.
پیشینهی یهودیگریِ جو بایدن، این نامزدِ ۷۶ ساله ی دموکرات، چقدر عمیق است؟ آنقدر عمیق که انتخابِ پنج حقیقتِ یهودگرایانه درباره ی او کاری است مشکل. در زیر مهمترینِ آنها را از بابِ یادآوری میآوریم.
او حمایت از اسرائیل را از پدرِ خویش آموخته است
بایدن که زاده ی ۱۹۴۲ است، دوست دارد خاطراتِ کودکیِ خود درباره ی پدرِ فروشنده اش، سر ژوزف (Joseph Sr) را یادآور شود و جدالهایی که در سالِ ۱۹۴۸ بر سرِ حمایت از موجودیتِ کشوری تازه تأسیس به اسمِ اسرائیل درگرفته بود را مرور کند.
او نوعاً به جزئیاتِ آن شاخ و برگ می دهد و از تربیتِ ایرلندی-آمریکاییِ پرجنجالی سخن می گوید که مردم علاقه داشتند با هم درباره ی آن گفتوگو کنند، طوری که گویی حتی از نانِ شبشان هم واجب تر بود.
بایدن در کنفرانسِ سالانه ی American Israel Public Affairs Committee در سالِ ۲۰۱۳ گفته بود: «همانطور که بعضی هایتان هم می دانید، آموزشِ من از سرِ میزِ شام و توسطِ پدرم آغاز شد. («همانطور که بعضی هایتان هم می دانید» در واقع عبارتی تواضعآمیز است از این جمله: «خیلی از افرادِ حاضر در این محفلِ اسرائیلی صحبتهای گذشته ی من را به یاد می آورند، هرچند باز هم برایشان شورانگیز است.»)
«در خانوادهی پدری، ما سرِ میزِ شام جمع می شدیم تا با هم صحبت کنیم و البته غذایی هم می خوردیم. سرِ همان میز بود که من برای اولین بار عبارتِ پراستعمالِ امروزی را که هنوز هم خیلی ها معنایش را نمی فهمند، شنیدم: «دوباره هرگز» (Never again) »
«بر سرِ همان میز بود که آموختم تنها راهِ اطمینان از اینکه آن واقعه دوباره هرگز اتفاق نخواهد افتاد تأسیس و موجودیتبخشی به یک کشورِ امنِ یهودی به نامِ اسرائیل است. من پدرِ خود را به خاطر دارم، یک فردِ مسیحی که در قیلوقالهایی که اواخرِ جنگِ جهانیِ دوم در این باره به راه افتاده بود سردرگم شده بود»؛ سردرگم از اینکه همه با آن مخالف بودند.
ماجرای گلدا مایر
درباره ی عیش و نوشِ گلدا در جمعِ خبرنگارانی که جلساتِ یهودیِ بایدن را پوشش می دهند، شما هم شاید شایعاتی شنیده باشید، اما همه ی آنها کاملاً بی اساس است.
بگذارید خیالِ شما را راحت کنم: جو دلباخته ی گلدا مایر است. داستانی که بایدن درباره ی ملاقاتش با مایر در سالِ ۱۹۷۳ تعریف می کند، یعنی زمانی که یک سناتورِ سی ساله بوده، بخشِ عمده ی سخنرانی های یهودگرایانه اش را تشکیل می دهد.
در آستانه ی جنگِ اعراب و اسرائیل، بایدن به فلسطینِ اشغالی سفر کرده و از سرزمینهای تحتِ اشغالِ آن بازدید کرد و با مایر، نخست وزیرِ آمریکایی الاصلِ سیگاریِ اسرائیل، در حالی که مشغولِ مرورِ نقشه ها بود، ملاقات کرد. بایدن نمی توانست به تشدیدِ تنشهای نظامی بیتوجه باشد.
مایر طیِ ملاقات با بایدن در دفترِ خود، از او خواسته بود تا عکسی بیندازد.
بایدن در سخنانِ خود در بزرگداشتِ روزِ استقلالِ سفارتِ اسرائیل در سالِ ۲۰۱۵ چنین به یاد می آورد: «او گفت: “سناتور، به نظر خیلی نگران میآیید.” من گفتم: “خب، راستش، خانمِ نخست وزیر” و در حالی که به او نگاه می کردم ادامه دادم: “تصویری که شما ترسیم کرده اید باعثِ نگرانی ام شده.” او گفت: “آه، نگران نباشید. ما در درگیری با اعراب سلاحِ مخفیانه ای داریم. باور کنید ما جای دیگری نداریم که برویم.”»
بایدن خانواده ای یهودی دارد؛ او درباره آن لطیفهپردازی می کند، اما نباید آن را ساده انگاشت
بایدن سه فرزند دارد که اکنون بالغ هستند. (همسرِ اولش، نیلیا (Neilia)، و دختر بچه اش به نامِ نائومی (Naomi)، هر دو در تصادف کشته شدند، درست پیش از آنکه وی در سالِ ۱۹۷۲ منتخبِ سنا شود.)
دو تا از آنها با همسری یهودی ازدواج کردند: بو بایدن (Beau Biden)، که از نیلیا متولد شده بود، با هالی الیور (Hallie Olivere) ازدواج کرد. اشلی بایدن (Ashley Biden) دخترِ جیل (Jill) همسرِ دومِ او نیز با هوارد کرین (Howard Krein) ازدواج کرد.
بایدن در محفلی سیاسی در اوهایو به سالِ ۲۰۱۶ گفته بود: «راستی، من تنها کاتولیکِ ایرلندیتبار هستم که به رؤیای خود دست یافت، چرا که دخترم با یک جراحِ یهودی ازدواج کرد.»
اما چرا نباید به سادگی از کنارِ خانواده ی او گذشت؟ بو بایدن در سالِ ۲۰۱۵ در اثرِ سرطان درگذشت. به دنبالِ آن، همسرِ او هالی روابطِ عاشقانه ای با برادرِ جوانترِ او، هانتر، (که او نیز پسرِ نیلیا بود) برقرار کرد که سابقاً از همسرِ خود، کاتلین (Kathleen) جدا شده بود. (مشخص نیست آیا آن رابطه در این جدایی مؤثر بود یا خیر.) طبقِ شنیده ها، رابطه ی هالی با هانتر پایان یافته است.
صبر کنید، هنوز مانده است. به گزارشِ دیلی میل (Daily Mail)، جو بایدن اذعان کرده بود که هنگامی که در ویلمینگتونِ ایالتِ دلاویر اقامت داشته، خاطرخواهِ جوآن (Joan) مادرِ هالی شده است.
بایدن در یک محفلِ یهودی در دلاویر در سالِ ۲۰۱۵ گفته بود: «من کودکی کاتولیک بودم و او دختری یهودی. صرفاً یک احساس بود. هیچ اقدامِ خاصی نکردم.»
بایدن و بگین، داستانی متفاوت از بایدن و گلدا
در سالِ ۱۹۸۲، مناخم بگین (Menachem Begin) ضمنِ سفری به فلسطینِ اشغالی با سناتورها دیدار کرد. نخست وزیرِ وقت هنگامی که درباره ی حمله ی اخیرِ لبنان از او سؤال شد، به منّ و منّ افتاد. اما زمانی که بایدن درباره ی گسترشِ مناطقِ اشغالی در کرانه ی باختری لب به سخن گشود و گفت که مستعمره های جدید کاهشِ حمایتهای آمریکا از اسرائیل را به دنبال دارد، خود را جمع و جور کرد. می گویند بایدن وسطِ بحث محکم به میز ضربه زد.
پاسخِ بگین به بایدن در بینِ هواخواهانِ او دهان به دهان چرخیده است:
بنابر گزارشی که شخصی معتمد درست پس از مرگِ او در ۱۹۹۲ نوشته است، وی اینگونه پاسخ داد: «این میز برای نوشتن طراحی شده، نه برای مشت کوبیدن. ما را با کم کردنِ حمایتها تهدید نکنید. گمان کرده اید که چون آمریکا به ما پول قرض می دهد حقِ تعیینِ تکلیف برای ما را هم دارد؟ ما قدردانِ کمکهایی که دریافت می کنیم هستیم، اما تهدید را برنمیتابیم. من یک یهودیِ باشرافتم. یک فرهنگِ سه هزار ساله پشتِ سرِ من است، و جنابعالی نمی توانید من را با این تهدیدها مرعوب کنید.»
بایدن به اندازه ی کافی متنبّه شده بود. او دو سال بعد در کنفرانسِ سالانه ی صهیونیست های هروتِ[۱] آمریکا (Herut Zionists of America) حاضر شد و از بنبستی که در روندِ صلحِ خاورمیانه در عربستانِ سعودی، اردن و سازمانِ آزادیبخشِ فلسطین به وجود آمده بود انتقاد کرد. وی قول داد که «اولین دستورِ کاریِ من در مجلسِ سنای جدید آگاهی بخشیدن به همکارانم در خصوصِ فداکاری های مالیئی باشد که اسرائیل بابتِ کمپ دیوید از خود نشان داده است.»
در سالِ ۲۰۱۰، بایدن که حالا فردی با تجربه بود دریافت که در خصوصِ مناطقِ اشغالی، تقابلِ نامحسوس بهتر از مشت کوبیدن بر میز جواب می دهد. او طیِ دیداری دوستانه از اسرائیل، از اینکه فهمید دولتِ بنیامین نتانیاهو وعده ی ساختوسازهای جدید در قدسِ شرقی را داده است غافلگیر شد و یک ملاقاتِ ۹۰ دقیقه ای با نتانیاهو ترتیب داد.
او مخاطبِ خود را می شناسد
بایدن در سالِ ۲۰۱۳ در کسوتِ معاونِ رئیس جمهورِ آمریکا، به مدتِ دو ماه با آیپک و سپس نقطه ی مقابلِ آن یعنی جی استریت (J Street) که یک سازمانِ یهودیِ لیبرال مرتبط با سیاستگذاری های خاورمیانه بود صحبت می کرد. لبّ سخنانِ او در کنفرانسِ آیپک در آغازِ ماهِ مارس این بود که سرانِ اسرائیل از جمله نتانیاهو خواهانِ صلحاند و اعراب باید قدم پیش گذارند.
او گفته بود: «خودِ رهبرانِ اسرائیل از ضرورتِ صلح در برهه ی فعلی آگاهند. نتانیاهو نخست وزیر، ایهود باراک وزیرِ دفاع، شیمون پرز رئیس جمهور، همگی خواستارِ یک راهکارِ دوطرفه بوده و خواهانِ یک اسرائیلِ کاملاً امن، دموکراتیک، و یهودی هستند که در کنارِ یک فلسطینِ مستقل به حیاتِ خود ادامه دهد. اما یک دست صدا ندارد و الباقیِ جهانِ عرب نیز باید واردِ میدان شود.»
لبِّ سخنانِ او در جی استریت در اواسطِ آوریل نیز این بود که نتانیاهو کشور را به «مسیرِ اشتباه»ی سوق داده است.
او گفته بود: «من قویاً باور دارم که اقداماتی که دولتِ اسرائیل طیِ چند سالِ گذشته انجام داده است – گسترشِ مدام و سیستماتیکِ مستعمرات، قانونیسازیِ پایگاههای دیدهبانی، مصادره ی املاک – ما و مهمتر از ما خودِ اسرائیل را به مسیرِ اشتباه سوق داده است.»