کارمون درست شد و قصد کردیم در دره‌ی سیلیکون یا به اصطلاح «بهشت مهندسین دنیا» خونه اجاره کنیم. طبق مشورت با دوستان، دوتا نکته‌ی اصلی که باید علاوه بر قیمت‌های نجومی بهش دقت می‌کردیم اینا بود:

۱. محله‌ش بو نده!

۲. نرخ جرائمش زیاد نباشه

شاید از نکته‌ی اول تعجب کنید ‌و بگید دارم اغراق می‌کنم اما این مورد وجود داره، بدجور هم وجود داره! تا آخر متن رو بخونید تا ببینید چرا!

قبل از اجاره‌ی خانه در هتلی ساکن بودیم، روزهایی که وزش باد داشتیم خیلی خبری نبود اما باقی روزها و شب‌ها انقدر بوی گندی در فضای آزاد میومد که مشام آدم رو آزار میداد و می‌خواستی زودتر بری به فضای سر بسته.

ظاهراً مدت‌ها در منطقه‌ی میلپیتاس یک مکان دفن زباله بوده که منشأ این بو هست و الآن دیگه ازش استفاده نمیشه.

برخی اپلیکیشن‌های جستجوی خانه، محلات جرم‌خیز رو مشخص می‌کنن اما هنوز فناوری‌شون به تشخیص بو نرسیده در نتیجه برای این منظور به حضور در محل و پرس‌و‌جو از در و همسایه نیازه!

یکی از دوستان در نقشه مشخص کرد زیر این خیابون خیلی بو میاد خونه نگیر که مفت نمی‌ارزه، برو بالاتر بهتر میشه

رفتیم بازدید از یک خانه، از صاحب‌خانه‌ی هندی پرسیدم اینجا بو میاد در طول سال؟ گفت بعضی وقت‌ها میاد که ما دیگه عادت کرده بودیم و حتی با پنجره‌های باز می‌خوابیدیم

دره‌ی سیلیکون علی‌رغم محاسن و زیبایی‌هایی که داره، از اینجور مشکلات هم رنج میبره که شاید در نگاه اول برای کسی که توریستی میاد ملموس نباشه. همینه که میگن برای اینکه تجربیات فردی از یک شهر و کشور دقیق و درست و قابل استناد باشه، نیاز هست که مدت طولانی مثلاً حداقل یکسال اونجا زندگی کرده باشه...