رشد کمی و کیفی تیراندازی های کور در امریکا
۱۳ شهریور ۱۳۹۸
واکنش پمپئو به تعیین پاداش برای اخلال در کار سپاه: اولین بار است که چنین اقدامی را علیه نهاد دولتی به کار می گیریم
۱۳ شهریور ۱۳۹۸
رشد کمی و کیفی تیراندازی های کور در امریکا
۱۳ شهریور ۱۳۹۸
واکنش پمپئو به تعیین پاداش برای اخلال در کار سپاه: اولین بار است که چنین اقدامی را علیه نهاد دولتی به کار می گیریم
۱۳ شهریور ۱۳۹۸
مسئله ایران در آمریکا

سیاست دولت ترامپ یعنی «فشار حداکثری بر ایران» کافی نیست و این کشور را جسورتر کرده است.

نویسندگان ادعاهای مکرر دونالد ترامپ، مبنی بر اینکه سیاست موسوم به «کارازر فشار حداکثری» موثر واقع شده‌اند را رد کرده می کنند. دولت ترامپ مدام این ادعا را مطرح کرده که اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه ایران این کشور را را از منابع مالی محروم می‌کند و بدین طریق، «رفتارهای بد» ایران در منطقه پایان یافته و این کشور مجبور به دادن امتیازهای بیشتر در میز مذاکره می‌شود.
منبع : واشنگتن پست
تاریخ انتشار: 7 شهریور 1398
اما «چانه‌زنی با ایران با جوش دادن معاملات ملکی فرق دارد» ، سیاست‌های ایران در منطقه را نمی‌توان به سادگی به «دلار و سنت‌» وابسته دانست. «نتیجه‌ای که لاجرم باید بعد از تحقیق درباره درگیری‌های منطقه آن را پذیرفت این است که اتخاذ راهبردی از سوی آمریکا که محور آن صرفاً خشکاندن منابع مالی ایران باشد به خودی خود نمی‌تواند در رفتارهای منطقه‌ای ایران تغییر ایجاد کند.» تحریم‌های آمریکا علیه ایران نتوانسته تغییری در دستاوردهای میدانی دولت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه ایجاد کند و یا تمایل نیروهای هم‌پیمان ایران در سوریه را برای خروج از این کشور بیشتر نکرده است.

راس و استرول پس از نقل سخنان برایان هوک، نماینده ویژه دولت ترامپ در امور ایران که گفته بود تحریم‌های آمریکا موجب کاهش بودجه نظامی ایران در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شده، می‌نویسند: «اما این کاهش ادعایی بودجه به کاهش تهدیدهای ایران در تنگه هرمز منجر نشده و در همانجا بود که ایران چندی پیش یک پهپاد آمریکایی را سرنگون کرد. روی هم رفته الگوی واقعیت‌ها با تفکرات ترامپ مبنی بر اینکه کارزار فشار حداکثری اثرگذار بوده جور در نمی‌آیند.» سیاست راهبردی ایران از قبل از توافق هسته‌ای برجام هم یک راهبرد نامتقارن و کم‌هزینه بود و به همین دلیل، صرف به کارگیری تحریم نمی‌تواند تغییری در رویکردهای منطقه‌ای ایران ایجاد کند. «راهبرد موفق در قبال ایران باید بر مواردی بیش از تحمیل تحریم‌ متکی باشد.

منزوی‌سازی سیاسی نیز لازم است و باید در کنار آن، تهدید باورپذیر برای توسل به زور نظامی را نیز به کار گرفت و همزمان پیش روی ایران پیشنهاداتی برای خروج از فشارهای اقتصادی و انزوای سیاسی قرار داد.» «متأسفانه رئیس‌جمهور ترامپ در منزوی کردن آمریکا موفق‌تر بوده تا ایران.

دولت او هم در اظهارات و هم در کردار خود را برای توسل به زور نظامی، مگر در شرایط بسیار خاص بی‌میل نشان داده و با این روش میان ایالات متحده و شریکانش در خلیج [فارس] شکاف ایجاد کرده است. سیاست فشار حداکثری، متحدان اروپایی‌ما را که جزء جدایی‌ناپذیر فشار موفقیت‌آمیز ما علیه ایران بودند به حاشیه رانده است.» «روی هم رفته این اشتباهات راهبردی سران ایران را جسور کرده است. آنها به وضوح نیازی برای گفت‌وگو با دولت [آمریکا] احساس نمی‌کنند و دیدار وزیر خارجه‌شان با رئیس‌جمهور امریکا در کاخ سفید را رد کرده و هر گونه گفت‌وگو را به رفع تحریم ها مشروط کرده‌اند.» «تاریخ به ما می‌گوید ایران را نمی‌توان با تحریم به تغییر رفتار وادار کرد.»

مطالب مرتبط

مسئله ایران در آمریکا

سیاست دولت ترامپ- یعنی «فشار حداکثری بر ایران»- کافی نیست و این کشور را جسورتر کرده است.

نشریه نیویورکر در بخشی از یک گزارش مفصل درباره «مایک پامپئو»، وزیر خارجه آمریکا به پدیدار شدن نشانه‌هایی از اختلاف میان ترامپ و حلقه نزدیکان او بعد از سرنگونی پهپاد آمریکا توسط ایران پرداخته است.
منبع : واشنگتن پست
تاریخ انتشار: 7 شهریور 1398
نویسندگان ادعاهای مکرر دونالد ترامپ، مبنی بر اینکه سیاست موسوم به «کارازر فشار حداکثری» موثر واقع شده‌اند را رد کرده می کنند. دولت ترامپ مدام این ادعا را مطرح کرده که اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه ایران این کشور را را از منابع مالی محروم می‌کند و بدین طریق، «رفتارهای بد» ایران در منطقه پایان یافته و این کشور مجبور به دادن امتیازهای بیشتر در میز مذاکره می‌شود.

اما «چانه‌زنی با ایران با جوش دادن معاملات ملکی فرق دارد» ، سیاست‌های ایران در منطقه را نمی‌توان به سادگی به «دلار و سنت‌» وابسته دانست. «نتیجه‌ای که لاجرم باید بعد از تحقیق درباره درگیری‌های منطقه آن را پذیرفت این است که اتخاذ راهبردی از سوی آمریکا که محور آن صرفاً خشکاندن منابع مالی ایران باشد به خودی خود نمی‌تواند در رفتارهای منطقه‌ای ایران تغییر ایجاد کند.» تحریم‌های آمریکا علیه ایران نتوانسته تغییری در دستاوردهای میدانی دولت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه ایجاد کند و یا تمایل نیروهای هم‌پیمان ایران در سوریه را برای خروج از این کشور بیشتر نکرده است.

راس و استرول پس از نقل سخنان برایان هوک، نماینده ویژه دولت ترامپ در امور ایران که گفته بود تحریم‌های آمریکا موجب کاهش بودجه نظامی ایران در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ شده، می‌نویسند: «اما این کاهش ادعایی بودجه به کاهش تهدیدهای ایران در تنگه هرمز منجر نشده و در همانجا بود که ایران چندی پیش یک پهپاد آمریکایی را سرنگون کرد. روی هم رفته الگوی واقعیت‌ها با تفکرات ترامپ مبنی بر اینکه کارزار فشار حداکثری اثرگذار بوده جور در نمی‌آیند.» سیاست راهبردی ایران از قبل از توافق هسته‌ای برجام هم یک راهبرد نامتقارن و کم‌هزینه بود و به همین دلیل، صرف به کارگیری تحریم نمی‌تواند تغییری در رویکردهای منطقه‌ای ایران ایجاد کند. «راهبرد موفق در قبال ایران باید بر مواردی بیش از تحمیل تحریم‌ متکی باشد.

منزوی‌سازی سیاسی نیز لازم است و باید در کنار آن، تهدید باورپذیر برای توسل به زور نظامی را نیز به کار گرفت و همزمان پیش روی ایران پیشنهاداتی برای خروج از فشارهای اقتصادی و انزوای سیاسی قرار داد.» «متأسفانه رئیس‌جمهور ترامپ در منزوی کردن آمریکا موفق‌تر بوده تا ایران.

دولت او هم در اظهارات و هم در کردار خود را برای توسل به زور نظامی، مگر در شرایط بسیار خاص بی‌میل نشان داده و با این روش میان ایالات متحده و شریکانش در خلیج [فارس] شکاف ایجاد کرده است. سیاست فشار حداکثری، متحدان اروپایی‌ما را که جزء جدایی‌ناپذیر فشار موفقیت‌آمیز ما علیه ایران بودند به حاشیه رانده است.» «روی هم رفته این اشتباهات راهبردی سران ایران را جسور کرده است. آنها به وضوح نیازی برای گفت‌وگو با دولت [آمریکا] احساس نمی‌کنند و دیدار وزیر خارجه‌شان با رئیس‌جمهور امریکا در کاخ سفید را رد کرده و هر گونه گفت‌وگو را به رفع تحریم ها مشروط کرده‌اند.» «تاریخ به ما می‌گوید ایران را نمی‌توان با تحریم به تغییر رفتار وادار کرد.»

مطالب مرتبط



سایر مطالب