چالش ترامپ این است که چطور به حرفش درباره ایران اعتماد بشود؛

 مقامات سازمانهای اطلاعاتی هشدار داده اند که شواهد برای متهم کردن ایران بسیار ناچیز (ناکافی) است. لذا ترامپ باید بداند که قانع کردنِ افکار عمومی بسیار سخت است؛

 نویسنده مقاله عذرخواهی رئیس اسبق سازمان سی.آی.ای ، آقای George J. Tenet را یادآوری می کند که سال ۲۰۰۳ بعد از حمله جورج بوش به عراق معلوم شد که شواهد و مستندات اشتباه ارائه کرده بود؛

 بعد از "تجربه تلخ عراق" دیگر بسیار دشوار است که یک رئیس جمهور آمریکا بتواند افکار عمومی و متحدان آمریکا را قانع کند که "یک جنگ جدید" در خاورمیانه شروع شود.

 خانم شرمن گفته: "رژیم غذایی توئیت روزانه ترامپ(!) و حرفهای غیرمستدلش، باعث شده که صحبتش اعتبار اندکی در مقابل کنگره، متحدان آمریکا و افکار عمومی مردم داشته باشد" ؛

 رکس تیلرسون (که چهارده ماه وزیر خارجه بود و توسط ترامپ برکنار شد) گفته:
"من مطمینم که در این ماجرا، اثرِ انگشت ایرانیها را ممکن است پیدا کنیم ولی اثر دستشان را خیر! " (اثبات "دست داشتن" ایران در ماجرا سخت است)
آقای تیلرسون گفته که مسئله، اعتبار آمریکاست. قانع کردن افکار عمومی در این ماجرا، بسیار سخت است؛

 مقاله نیویورک تایمز می افزاید: علاوه بر مشکل "اعتبار" حرفهای ترامپ، محمد بن سلمان هم مشکل "مقبولیت" و اعتبار در عرصه بین المللی دارد. او بارها دست داشتن در قتل جمال خاشقچی را تکذیب کرده ولی افکار عمومی دنیا متقاعد نشده است؛

 مقاله می افزاید: اروپائیها هم پیوسته ترامپ را سرزنش می کنند که خارج شدنش از برجام مسبب همه این مشکلات شده؛

در خاتمه نویسنده با نقل قولی از رابرت مولر می گوید:
اعتبار آمریکا در این ماجرا مطرح است. ترامپ چه بخواهد کاری بکند و چه نخواهد هیچ واکنشی نشان بدهد(!) ، باید بتواند کنگره و افکار عمومی را (در مورد مکانیزم تصمیم گیری اش) قانع کند.