نشریه معتبر The Atlantic در مقاله ای تحلیلی به بررسی وضعیت تحریم ها علیه کشورمان پرداخته و می نویسد در پی رویدادهای بعد از خروج ایالات متحده از برجام، این کشور تا کنون نزدیک به 1000 فرد و نهاد ایرانی را به منظور آسیب رساندن به کلیت اقتصاد ایران، هدف تحریم های خود قرار داده است. گرچه غذا و دارو از تحریم ها معاف هستند، عدم دسترسی به نظام مالی جهانی باعث ایجاد یک بحران انسانی می شود. با این حال تاکنون هیچ نشانه ای مبنی بر تغییر در سیاست های منطقه ای ایران یا تمایل رهبران ایران برای بازگشت به میز مذاکره با دولت ترامپ دیده نشده است. با نزدیک تر شدن به انتخابات 2020، دولت ترامپ به تحریم ها شدت می دهد با این حال بنا به دلایل ذیل بسیار بعید است تحریم ها بتوانند موثر واقع شوند:

• رهبران ایرانی متقاعد شده اند که تیم امنیت ملی ترامپ مایل به سرنگونی جمهوری اسلامی ایران است و تحریم های اقتصادی فقط بخشی از اقداماتشان برای بی ثبات سازی ایران است. بنابراین استراتژی مقابله ای ایران در دو کلمه" مقاومت و پیروزی" خلاصه می شود.

• محاصره و فشار اقتصادی چیز جدیدی برای ایران نیست. درآمد نفتی ایران در مقاطعی مانند جنگ ایران و عراق در دهه 1980، بحران مالی آسیا در سال 1997 و تحریم های سازمان ملل در سال 2012 به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است .لذا ایرانی ها می دانند که چگونه تحریم ها را دور بزنند و دولت و جامعه متلاطم خود را باثبات نگه دارند.

• ایده تحریم ایران را از پای در می آورد، طرحی شکست خورده است.تاریخ معاصر نشان داده ، ایران با امریکا مذاکره نخواهد کرد مگر اینکه دست بالا داشته باشد.

• گرچه کمپین فشار حداکثری منافعی برای امریکا دارد اما خطراتش بزرگتر خواهد بود. رویکرد ترامپ در طولانی مدت شکست خواهد خورد، ترکیب تحریم ها، ممنوعیت سغر و بی اعتنایی به شکوه ایران تصور اینکه سیاست دولت ترامپ خالی از تبعیض و کینه توزی است را غیر ممکن ساخته است.

• به جای تلاش برای دستیابی به هدف خیالی تسلیم شدن ایران، آمریکا باید از سیاست پرهزینه جنگ و نزاع جلوگیری کنند. برای این کار دولت ترامپ باید ضمن عقب نشینی از تقاضاهای حداکثری تحریم ها را به تدریج از میان بردارد.