هرساله، آن دسته از مدیرانِ دولتِ فدرال که با رأیِ کسی روی کار نیامده اند هزاران قانون و قاعده روی کاغذ می آورند که همان تاثیرِ قوانینِ رسمی را دارد. این کارمندانِ دولتی از مردمِ آمریکا چقدر شناخت دارند؟ از همانهایی که مثلاً باید در خدمتشان باشند؟ خیلی کم. این را تحقیقاتِ روشنگرانه و نگران کننده ی این کتاب می گوید.

نویسندگانِ این اثر با نظرسنجی از مقاماتِ نهادهای مختلفِ دولتِ آمریکا، کارکنانِ کاخِ سفید و کنگره، و کارکنانِ سازمانهای مختلفی که در سیاستگذاری سهیم اند، دیدگاه و شناختِ آنان را درباره ی مردمِ کشورشان جویا شده اند و دریافته اند که بینِ تصورِ مقاماتِ واشینگتن از مردمشان با نگرشهای واقعیِ شهروندانِ این کشور اختلافِ فاحشی وجود دارد.

حتی در مواردِ اساسی مانندِ شرایطِ زندگی (از جمله سطحِ درآمد، وضعیتِ اشتغال، و ساختارِ نژادی) هم این خطاها تعجب آور است. و آنجا که نوبت به مسائلِ سیاسی می رسد (مسائلِ مهمی نظیرِ دفاع، جرم، امنیتِ اجتماعی، رفاه، آموزشِ همگانی، و محیط) برداشتِ دولتی ها از دانش و موضعِ مردمِ آمریکا اغلب مغایر با واقعیت است. این جهل و ناآگاهی زمانی که شدت بگیرد منجر می شود به ازخودراضی بودن و نادیده گرفتنِ شهروندان، و فقدانِ حسِ مسئولیت پذیری. و نتیجه اش این می شود که دولتی ها اغلب بدونِ توجهِ چندان به نظراتِ مردم، اولویتهای خود را دنبال می کنند.

نویسندگانِ این اثر در پایان نتیجه می گیرند که باید این شکافی که بینِ تلقیِ مقامات از مردمِ آمریکا و واقعیتِ جامعه وجود دارد کمتر شود، از جمله پیشنهاداتِ ایشان از این قرار است: کاهشِ دوره های تصدی، انتقالِ متصدیان از پایتخت به مناطقِ دیگرِ کشور، آموزشِ الزامیِ مسئولیتهای مربوطه به متصدیان، و نیز آموزشِ بهترِ واقعیتهای دولت و سیاست به شهروندانِ عادی.