تجربه‌ی سوم:
توی فرودگاه که مسافرا از دستگاه اکس‌ری رد میشن، من به خاطر اینکه حجاب دارم باید حتما جداگانه مورد بازرسی اضافه قرار بگیرم. حالا باز جای شکرش باقیه که اینقدر فهمیدن که بازرس خانوم بیارن اینجور وقتا.

اما همیشه برای من سوال هست که مگه اون دستگاه اکس‌ری قرار نیست همه‌ی اشیای با دنسیته‌ی بالا رو نشون بده روی مانیتور؟ پس من اگه چیزی زیر روسریم مخفی کرده باشم اون دستگاه تشخیص میده. متاسفانه چندی پیش در فضای مجازی خبر دختری مسلمان پیچید که با وجود متولد امریکا و دانشجوی دانشگاه معروف هاروارد بودن اما هر بار که سفر پروازی داره مورد بازرسی‌های ویژه قرار میگیره.

اسفبارتر اینکه در آخرین سفرش مجبور به آشکار کردن بخش‌های خصوصی بدنش در مقابل بازرسان شده (البته داستان بسیار غم‌انگیزتر و منزجرکننده‌تر از این هست اما به دلیل رعایت شئونات به بیان همین بخش اکتفا میکنم). دخترک وقتی خواسته از اینکار امتناع کنه توسط مامورهای فرودگاه تهدید شده که اونها به نیروهای نظامی مستقر در فرودگاه اطلاع میدن تا به دلیل وجود یک تهدید امنیتی علیه اون دختر بی‌دفاع وارد عمل بشن!!

تجربه‌ی چهارم:
حداقل در دنیای پزشکی که ماها مشغول هستیم این مورد بارها و بارها از گوشه و کنار به گوشمون رسیده که در اعطای پذیرش به دانشجویان تخصصی، اولویت به سفیدپوستان داده میشه و مشخصا منظور از سفیدپوست نژاد سفید با موهای روشن هست. این یعنی بسیاری از پروگرم‌های رزیدنتی امریکا ترجیح میدن در هر ورودی، از دانشجوهاشون حتما حداقل نصف ظرفیت از این نژاد وجود داشته باشن و بعد باقی ظرفیت ورودی با سایر نژادها مثل افریقایی، هندی، آسیایی، و مدیترانه‌ای پر میشه.

در این مورد به هیچ وجه محل تولد و ملیت افراد مهم نیست یعنی مثلا در رقابت بین دو امریکایی یکی از نژاد سفید و دیگری از نژاد خاورمیانه، قطعا نژاد سفید شانس بیشتری برای پذیرش داره. همین چند هفته‌ی پیش بود که پروگرم دایرکتور یا به اصطلاح استاد مسئول پذیرش در طی گفتگویی خصوصی با همسر من به این موضوع اذعان کرده بود که اگر در چهار نفر ورودی‌های فوق تخصص هر دوره دو نفر white وجود نداشته باشه ایشون توسط مقامات بیمارستان مورد سوال قرار می‌گیره.

ادامه دارد...