وقتی که شما به امریکا سفر می کنید متوجه برخی از ظرایف در رفتار انسانها می شوید که ممکن است با رفتار ما متفاوت باشد. یکی از این رفتارها خیره شدن و چشم در چشم انداختن است. در ایران خیره شدن به آدم ها بسیار عادی است و شاید بشود گفت که یکی از سرگرمی های روزانه افراد این است که به آدم های مختلفی که از کنار آنها رد می شوند خیره شوند و آنها را ورانداز کنند. این عمل در ایران ریشه تاریخی و فرهنگی دارد و کمتر کسی از اینکه توسط نگاه های دیگران بازرسی شود و یا به او خیره شوند ناراحت و آزرده خاطر می شود. افرادی که به جزئیات ظاهری دقت بیشتری دارند معمولا سعی می کنند که ظاهر خودشان را طوری تزئین کنند که موجب رضایت کسانی شوند که آنها را با چشمان خود بازرسی می کنند. معمولا اگر شما در یک مکان عمومی ایستاده باشید متوجه می شوید که حداقل یک نفر مثل وزغ به شما خیره شده است و از نوک پا تا فرق سر شما را اسکن می کند.

در امریکا این عمل عادی نیست و اگر شما به یک نفر بیش از حد خیره شوید او احساس ناامنی و ناراحتی خواهد کرد. معمولا آدم ها وقتی متوجه حضور یکدیگر می شوند به هم نگاه می کنند و لبخند می زنند و سپس نگاه خودشان را بر می گردانند و یا شاید یک جمله ساده به زبان بیاورند و یا سلام و احوال پرسی کنند. ولی مثل بز به یکدیگر خیره نمی شوند و با نگاهشان یکدیگر را نمی خورند. در امریکا اگر شما مرد باشید و به بدن برهنه یک خانم نگاه کنید و یا اگر زن باشید و به یک آقای خوش تیپ نگاه کنید, کار غیر عادی انجام نداده اید و طرف مقابل شما ممکن است لبخند بزند و یا اینکه فکر کند شما از او خوشتان آمده است و عکس العملی مطابق با خواسته خودش انجام دهد. ولی اگر به کسی خیره شوید که توجیه دیپلماتیک نداشته باشد, آن فرد نگران می شود و احساس نا امنی می کند و نمی تواند درک کند که شما برای چه به او خیره شده اید. اگر به کفش های کسی خیره شوید او آنها را بازرسی می کند تا مبادا چیز غیر عادی در آن وجود داشته باشد.

شاید به همین علت ایرانی ها معمولا آدم های خوش لباس تری از امریکایی ها هستند و به ظاهر خودشان در مکان های عمومی بیشتر اهمیت می دهد. خانم ها موهای خودشان را هفت طبقه درست می کنند و آقایان شلوارشان را با دو دستشان بالا می کشند و پیراهنشان که توسط شکم ورقلمبیده از شلوارشان بیرون زده است را با دستشان به درون شلوار فرو می کنند و روی کفششان را با پشت ساق پای دیگر خود تمیز می کنند و موهایشان را با دست اصلاح مسیر می نمایند. ولی امریکاییها با لباس خواب و دمپایی و موهایی که ژولیده است در خیابان راه می روند و کاری به این ندارند که کسی آنها را نگاه می کند یا خیر. اگر شما به یک امریکایی در خیابان خیره شوید دقیقا مثل این است که یک نفر بخواهد از شما در رختخواب و در زمانی که آماده نیستید عکس بگیرد.