مرد یخی: آیا همه‌ی آمریکایی‌ها مثل تو از سنین نوجوانی کار می‌کنند؟
الیزابت: زمان من اکثراً از ۱۸ سالگی به بعد کار می‌کردند و مثل من قبل از ۱۸ سالگی کم بود. مثلاً در کلاس دبیرستان ما شاید در حد ۴-۵ نفر هم‌زمان با مدرسه کار هم می‌کردیم.

مرد یخی: به نظرم این از نکات مثبت فرهنگ آمریکایی است که فرد زود یاد می‌گیرد که باید کار کند.
الیزابت: موافقم. البته الآن بچه‌ها دیرتر شروع به کار می‌کنند و وابستگی بیشتر به خانواده دارند. حتی خود من برادری دارم که ۱۲ سال از من کوچکتر است و متاسفانه چون پدر و مادرم خیلی او را لوس کردند الآن برای غذا هم محتاج کمک دولتی است.

مرد یخی: منظورت برنامه Food Stamp است؟ الیزابت: بله.

مرد یخی: چه کسانی از این برنامه استفاده می‌کنند؟
الیزابت: بستگی به سطح درآمد و تعداد اعضای خانواده دارد. بن‌های خرید داده می‌شود و طبق آن می‌توانند از مراکزی مواد غذایی تهیه کنند.

مرد یخی: غیر از برادرت کسان دیگری را هم می‌شناسی که از این برنامه استفاده کنند؟ (از حدود ۳۰۰ میلیون جمعیت آمریکا، تقریباً ۴۰ ملیون به درجات مختلف از این برنامه استفاده می‌کنند. لذا می‌شود گفت در آمریکا یارانه وجود دارد.)
الیزابت: بله خیلی متعدد. بیشتر همسایه‌های خودم از این برنامه استفاده می‌کنند. اینها افرادی هستند که فقیرند یا معلول. (در آمریکا تقریبا ۹ ملیون نفر در وضعیت معلول قانونی هستند و از حمایت مالی دولت برخوردار اند)

مرد یخی: میزان غذایی که این برنامه می‌دهد کافی است؟
الیزابت: نه کافی نیست. برای همین خیلی‌ها از کمک‌های سازمان‌های خیریه هم استفاده می‌کنند. مثلاً در نزدیکی خانه‌ی من یک کلیسا وجود دارد که هر شنبه غذا توزیع می‌کند. صبح ساعت ۶ بن توزیع می کنند و ساعت ۲ به افرادی که بن دارند، تحویل می‌دهند. این کار را کرده اند که فقط افراد محتاج که حاضرند ۶ صبح آنجا باشند بتوانند غذا بگیرند.

مرد یخی: کلیسا این غذاها را هر هفته می‌خرد؟ از کجا می‌فهمند برای چند نفر بخرند؟
الیزابت: نه خود کلیسا نمی‌خرد. در هر محله فروشگاه‌های غذا فروشی و مواد غذایی که کم مانده تاریخ انقضایشان بگذرد به کلیساها یا سازمان‌های خیریه‌ی مجاز برای توزیع تحویل می‌دهند. مواد غذایی معمولاً شامل شیر و نان و تخم مرغ است. ظاهراً کلیسا هم کاغذی می‌دهد که بعداً دولت به خاطر اهداء این غذاها به صاحبان فروشگاه تخفیف مالیاتی بدهد.

مرد یخی: خیلی جالب است در آمریکا با این همه تولید ثروت، هنوز بسیاری در چنین حد فقری زندگی می‌کنند که در عمل مثل قفس است و فرزندانشان هم احتمال بالا مثل خودشان خواهند شد. آیا در طول زمان متوجه بهتر یا بدتر شدن وضعیت این افراد شده‌ای؟ یا کم و زیاد شدن این افراد؟
الیزابت: نه از وقتی یادم می‌آید این مشکلات بوده است.

مرد یخی: به برادر خودت کمک می‌کنی؟
الیزابت: کمک نقدی نه اما بعد از درگذشت پدر و مادرم، من و خواهرم اجازه داده‌ایم در خانه‌ی پدری زندگی کند.

مرد یخی: ممنون از اطلاعات. فعلا خداحافظ.
الیزابت: خداحافظ.