۱۲ نشانه افولِ آمریکا
۲۸ آذر ۱۳۹۷
حدود ۷۰۰ کشیش کودک آزاری کرده‌اند
۲۸ آذر ۱۳۹۷
۱۲ نشانه افولِ آمریکا
۲۸ آذر ۱۳۹۷
حدود ۷۰۰ کشیش کودک آزاری کرده‌اند
۲۸ آذر ۱۳۹۷

مستند نسل صفر

Generation Zero


کارگردان: استفن بنون ( Stephen K. Bannon )
محصول : سال 2010 آمریکا
ژانر : اقتصادی - اجتماعی
زبان : انگلیسی (زیرنویس فارسی)

توضیحات:

«نسل صفر» مستندی جدید است که دیوید اِن. باسی، مدیر وبگاهِ (وب‌سایت) سیتیزن یونایتِد ، و استِفِن کِی. بَنون، نویسنده و کارگردان، تولید کرده‌اند. این مستند کیفرخواستی قانع‌کننده دربارۀ بودجه‌های لگام‌گسیخته‌ای ارائه می‌کند که در زمان ریاست‌جمهوریِ باراک اوباما وجود داشت.

به همین نحو، «نسل صفر» به بیانیه‌ای مهم بدل می‌شود که به ابرازِ نگرانی‌های اصلیِ میلیون‌ها رای‌دهندۀ مستقل اختصاص یافته است و امریکایی‌های طبقه‌متوسطی که در جنبش به‌سرعت روبه‌گسترشِ تی‌پارتی شرکت می‌کنند. «نسل صفر» نامی است که باسی و بَنون بر نسل بعد از جنگ جهانی دوم، دورانِ پُر زادوولد امریکا، گذاشته‌اند که حالا به سنِ بازنشستگی رسیده‌اند: کسانی که در رفاهی بی‌سابقه متولد شده بودند. این رفاه با قربانی‌های اقتصادیِ اجدادشان در دورۀ افسردگی پدید آمده بود و با رشادت‌های والدینِ نسلِ جنگ جهانی دوم.

این مستند نابسامانیِ مالیِ ایالات متحده را به لگام‌گسیختگیِ نسل بعد از جنگ جهانی دوم نسبت می‌دهد که حالا بزرگسال شده‌اند و قدرت در دست گرفته‌اند.

در دهۀ 1950، والدین مصمم بودند که فرزندانشان از سختی‌های اقتصادیِ دهۀ 1930 و قربانی‌های زمان جنگ در دهۀ 1940 در امان باشند؛ در نتیجه فرزندانشان در ناز و نعمت و در پر قو بزرگ شدند.

با «نشئه‌کردن با موادمخدر» و «ترک تحصیل ‌کردن‌» نسل فستیوال موسیقیِ ووداستاک شورش کردند تا مخالف خود را با ارزش‌های سنتیِ امریکا اعلام کنند و در عوض خشمِ ضدامریکاییِ چپ‌گراهای افراطی را در آغوش بکشند. نهادیه‌کردنِ سخنانِ ساول الینسکی دربارۀ استفاده از اصولِ ماکیاولی که «هدف وسیله را توجیه می‌کند»، لیستی بلند از فعالانِ چپ‌گرای افراطی از دهۀ 1960 پدید آورد، در باراک اوباما به اوج رسیده و به تلاشِ نابِ آن‌ها برای طلبِ قدرت سیاسی، سخنرانی‌هایی دربارۀ عدالت اجتماعی را افزوده بود.

هدفِ سرسختانۀ حزب سیاسیِ چپ‌گرایی که بر اساس پندهای الینسکی عمل می‌کند، بازپس‌گیریِ ثروت از داراهای امریکا و توزیع آن بین ندارهای امریکاست، به این جرم که امریکا کشوری نژادپرست است و نوعی نابرابریِ اجتماعی را ایجاد کرده که تنها با حمله‌ای به خودِ نظامِ سرمایه‌داری تغییرپذیر است.

باسی و بِنون بحث می‌کنند که نتیجۀ اجتناب‌ناپذیر، خلق کشوری با رفاه روزافزون با بودجۀ دولتی بود که امریکایی‌ها دیگر قادر به هزینه‌کردن برای آن نیستند.

باسی و بَنون می‌گویند حالا که باراک اوباما را در کاخ سفید داریم، «نسل صفر» می‌بیند کاخ سفید بر کنترلِ کنونی حزب چپ بر جریان رسانه‌ای و دانشگاهیان می‌افزاید.

با تصویبِ طرحِ اصطلاحاتِ درمانی، دولتِ اوباما مصمم شده است تا آخرین مرزِ بیمۀ درمانیِ همگانی را به‌عنوانِ گامی ضروری بررسی کند و برایش مهم نیست که چه هزینه‌هایی داشته باشد.

وقتی بالاخره بیمۀ درمانیِ همگانی به مقصد رسید، نسل ووداستاک رویای پرافتخارش را درک خواهد کرد، رویایی برای خلق آرمان‌شهری اجتماعی در این سرزمین که به نگرانیِ ضدسرمایه‌داری و ضدامپریالیستی و ضدامریکایی حزب سیاسیِ چپِ دهۀ 1960 به‌طور کامل پایان دهد. کسریِ بودجۀ لگام‌گسیخته که تریلیون‌ها دلار تخمین‌زده می‌شود، از نظر باسی و بَنون، نتیجۀ اجتناب‌ناپذیرِ نسلی است که در آن مصرفِ موادمخدر و موسیقی راک اَند رول به انحطاط رسید.

با وجود این، از یک مستند 90دقیقه‌ای نمی‌توان انتظار داشت که در ارائۀ توضیحی برای بحرانی به پیچیدگیِ رکودِ کنونیِ جهانی و نابسامانیِ مالیِ بودجۀ فدرال در ایالات متحده و بارِ بدهیِ دورانِ رئیس‌جمهور اوباما همۀ نظریه‌ها را بررسی کند.

«نسل صفر» به‌طور خاص در پیگیریِ زیاده‌روی‌های شرکت‌های اعطای وام، همچون فَنی مِی و فرِدی مَک، در خلق بحران، خردمندانه عمل می‌کند. شاهدِ این بحران، نوعی حبابِ بدهی در سال 2016 را ترکاند.

باسی و بَنون ترکیدنِ حبابِ بدهی را به‌درستی به مجموعه‌ای پیچیده از نیروهایی نسبت می‌دهند که شوقِ چپ‌گرایانِ افراطی برای تبدیلِ مالکیتِ خانه‌ها در امریکا به حقی قانونی و طمعِ وال استریت را شامل می‌شود، طمع در شرایطی که ذخایر فدرال شریک جرمی در به‌وجودآوردنِ حباب بود: با حفظ نرخ بهرۀ به‌طور تاریخی پایینِ یک‌درصد برای وام‌ها از سال 2003تا2004.

قدرتِ «نسل صفر» به‌عنوان یک مستند از تواناییِ باسی و بَنون در بازگوییِ این داستان به روشی ساده و از نظر تاریخی جذاب می‌آید، به طوری که توجه مخاطب برای تمامِ 90دقیقۀ مستند فقط متوجه این برنامه است. گزارش‌های چندین گزارشگر خبری همچون لو دابز، نیوت گینگریچ، ویکتور داویس هَنسون و نیز چارلز کراسامِر به درکِ روایتِ این مستند می‌افزاید.

مطالب مرتبط :

مستند سال نهایی

The Final Year


کارگردان: استفن بنون ( Stephen K. Bannon )
محصول : سال 2010 آمریکا
ژانر : اقتصادی - اجتماعی
زبان : انگلیسی (زیرنویس فارسی)

توضیحات:

«نسل صفر» مستندی جدید است که دیوید اِن. باسی، مدیر وبگاهِ (وب‌سایت) سیتیزن یونایتِد ، و استِفِن کِی. بَنون، نویسنده و کارگردان، تولید کرده‌اند. این مستند کیفرخواستی قانع‌کننده دربارۀ بودجه‌های لگام‌گسیخته‌ای ارائه می‌کند که در زمان ریاست‌جمهوریِ باراک اوباما وجود داشت.

به همین نحو، «نسل صفر» به بیانیه‌ای مهم بدل می‌شود که به ابرازِ نگرانی‌های اصلیِ میلیون‌ها رای‌دهندۀ مستقل اختصاص یافته است و امریکایی‌های طبقه‌متوسطی که در جنبش به‌سرعت روبه‌گسترشِ تی‌پارتی شرکت می‌کنند. «نسل صفر» نامی است که باسی و بَنون بر نسل بعد از جنگ جهانی دوم، دورانِ پُر زادوولد امریکا، گذاشته‌اند که حالا به سنِ بازنشستگی رسیده‌اند: کسانی که در رفاهی بی‌سابقه متولد شده بودند. این رفاه با قربانی‌های اقتصادیِ اجدادشان در دورۀ افسردگی پدید آمده بود و با رشادت‌های والدینِ نسلِ جنگ جهانی دوم.

این مستند نابسامانیِ مالیِ ایالات متحده را به لگام‌گسیختگیِ نسل بعد از جنگ جهانی دوم نسبت می‌دهد که حالا بزرگسال شده‌اند و قدرت در دست گرفته‌اند.

در دهۀ 1950، والدین مصمم بودند که فرزندانشان از سختی‌های اقتصادیِ دهۀ 1930 و قربانی‌های زمان جنگ در دهۀ 1940 در امان باشند؛ در نتیجه فرزندانشان در ناز و نعمت و در پر قو بزرگ شدند.

با «نشئه‌کردن با موادمخدر» و «ترک تحصیل ‌کردن‌» نسل فستیوال موسیقیِ ووداستاک شورش کردند تا مخالف خود را با ارزش‌های سنتیِ امریکا اعلام کنند و در عوض خشمِ ضدامریکاییِ چپ‌گراهای افراطی را در آغوش بکشند. نهادیه‌کردنِ سخنانِ ساول الینسکی دربارۀ استفاده از اصولِ ماکیاولی که «هدف وسیله را توجیه می‌کند»، لیستی بلند از فعالانِ چپ‌گرای افراطی از دهۀ 1960 پدید آورد، در باراک اوباما به اوج رسیده و به تلاشِ نابِ آن‌ها برای طلبِ قدرت سیاسی، سخنرانی‌هایی دربارۀ عدالت اجتماعی را افزوده بود.

هدفِ سرسختانۀ حزب سیاسیِ چپ‌گرایی که بر اساس پندهای الینسکی عمل می‌کند، بازپس‌گیریِ ثروت از داراهای امریکا و توزیع آن بین ندارهای امریکاست، به این جرم که امریکا کشوری نژادپرست است و نوعی نابرابریِ اجتماعی را ایجاد کرده که تنها با حمله‌ای به خودِ نظامِ سرمایه‌داری تغییرپذیر است.

باسی و بِنون بحث می‌کنند که نتیجۀ اجتناب‌ناپذیر، خلق کشوری با رفاه روزافزون با بودجۀ دولتی بود که امریکایی‌ها دیگر قادر به هزینه‌کردن برای آن نیستند.

باسی و بَنون می‌گویند حالا که باراک اوباما را در کاخ سفید داریم، «نسل صفر» می‌بیند کاخ سفید بر کنترلِ کنونی حزب چپ بر جریان رسانه‌ای و دانشگاهیان می‌افزاید.

با تصویبِ طرحِ اصطلاحاتِ درمانی، دولتِ اوباما مصمم شده است تا آخرین مرزِ بیمۀ درمانیِ همگانی را به‌عنوانِ گامی ضروری بررسی کند و برایش مهم نیست که چه هزینه‌هایی داشته باشد.

وقتی بالاخره بیمۀ درمانیِ همگانی به مقصد رسید، نسل ووداستاک رویای پرافتخارش را درک خواهد کرد، رویایی برای خلق آرمان‌شهری اجتماعی در این سرزمین که به نگرانیِ ضدسرمایه‌داری و ضدامپریالیستی و ضدامریکایی حزب سیاسیِ چپِ دهۀ 1960 به‌طور کامل پایان دهد. کسریِ بودجۀ لگام‌گسیخته که تریلیون‌ها دلار تخمین‌زده می‌شود، از نظر باسی و بَنون، نتیجۀ اجتناب‌ناپذیرِ نسلی است که در آن مصرفِ موادمخدر و موسیقی راک اَند رول به انحطاط رسید.

با وجود این، از یک مستند 90دقیقه‌ای نمی‌توان انتظار داشت که در ارائۀ توضیحی برای بحرانی به پیچیدگیِ رکودِ کنونیِ جهانی و نابسامانیِ مالیِ بودجۀ فدرال در ایالات متحده و بارِ بدهیِ دورانِ رئیس‌جمهور اوباما همۀ نظریه‌ها را بررسی کند.

«نسل صفر» به‌طور خاص در پیگیریِ زیاده‌روی‌های شرکت‌های اعطای وام، همچون فَنی مِی و فرِدی مَک، در خلق بحران، خردمندانه عمل می‌کند. شاهدِ این بحران، نوعی حبابِ بدهی در سال 2016 را ترکاند.

باسی و بَنون ترکیدنِ حبابِ بدهی را به‌درستی به مجموعه‌ای پیچیده از نیروهایی نسبت می‌دهند که شوقِ چپ‌گرایانِ افراطی برای تبدیلِ مالکیتِ خانه‌ها در امریکا به حقی قانونی و طمعِ وال استریت را شامل می‌شود، طمع در شرایطی که ذخایر فدرال شریک جرمی در به‌وجودآوردنِ حباب بود: با حفظ نرخ بهرۀ به‌طور تاریخی پایینِ یک‌درصد برای وام‌ها از سال 2003تا2004.

قدرتِ «نسل صفر» به‌عنوان یک مستند از تواناییِ باسی و بَنون در بازگوییِ این داستان به روشی ساده و از نظر تاریخی جذاب می‌آید، به طوری که توجه مخاطب برای تمامِ 90دقیقۀ مستند فقط متوجه این برنامه است. گزارش‌های چندین گزارشگر خبری همچون لو دابز، نیوت گینگریچ، ویکتور داویس هَنسون و نیز چارلز کراسامِر به درکِ روایتِ این مستند می‌افزاید.