می توان از یک زاویه ی دیگر هم به نمودار نگاه کرد: اینکه در هر گروهِ سنی چند درصد از شاغلانِ دارای حقوقِ حداقلی قرار دارند؟ 21.1 درصد از شاغلانِ بینِ 16 تا 19 سال دارای حقوقِ حداقلی یا کمتر هستند، در حالی که تنها 1.6 درصد از شاغلانِ بینِ 55 تا 59 سال چنین دستمزدهایی می گیرند.

زنان نیز از گروههایی هستند که بیشتر (از مردان) در معرضِ دریافتِ حداقل حقوق قرار دارند .2.3 میلیون نفر از این 3.6 میلیون آمریکایی که دارای حقوقِ حداقلی هستند را زنان تشکیل می دهند، یا بگویید 6 درصد از کلِ شاغلانِ زنِ ساعت-مزد، در مقایسه با 3.4 درصد از کلِ شاغلانِ مردِ ساعت-مزد.

ترکیبِ نژادیِ شاغلانِ دارای حقوقِ حداقلی تقریباً با ترکیبِ نژادیِ کلِ کشورِ آمریکا تناسب دارد، هرچند در این ترکیب تعدادِ سیاهپوستان و هیسپانیک ها نسبت به جمعیتشان بیشتر است. 4.7 درصد از شاغلانِ ساعت-مزدِ سفیدپوستِ غیرهیسپانیک دارای حقوقِ حداقلی هستند، این نسبت برای شاغلانِ ساعت-مزدِ سایرِ نژادها از این قرار است: سیاهپوستان 5.3 درصد، آسیایی تبارها 3.4 درصد، و هیسپانیک ها 5 درصد.

طبقِ آمارِ جان اشمیت و جانل جونز (John Schmitt and Janelle Jones) از مرکزِ چپگرای Center for Economic and Policy Research، از 1979 به بعد وزنه ی جمعیتیِ حداقل بگیران در طولِ زمان تغییر کرده است و به سوی سنین و تحصیلاتِ بالاتر تمایل یافته است. برای مثال، سهمِ حداقل بگیرانِ نوجوان از 26 درصدِ کلِ شاغلین به 12 درصد کاهش یافته، و سهمِ حداقل بگیرانِ دارای تحصیلاتِ کمتر از دبیرستان هم از 40 درصد به 20 درصد تنزل یافته است.