باراک اوباما در دورانِ ریاست جمهوریِ خود پیشنهاد داده بود تا کودکان نیز، که در حالِ حاضر از مزایای خیلی کمتری برخوردارند، در بودجه ی 2015 مشمولِ EITC بشوند. اما جمهوریخواهان افزایشِ EITC را بارها به عنوانِ رقیبِ قانونِ دستمزدِ حداقلی مطرح کرده اند.

با این حال، اعتبارِ مالیاتیِ درآمد هیچ منافاتی با دستمزدِ حداقلی ندارد و دولتِ اوباما توانسته است هر دو را همزمان به کار ببندد. و همانطور که دیوید لی (David Lee) و امانوئل سیز گفته اند، این دو سیاست مکملِ یکدیگرند و به عبارتی، توأمانیِ دستمزدِ حداقلی و EITC بهتر از هر یک از آنها به تنهایی است، زیرا که اعتبارِ مالیاتی معمولاً موجبِ پایین آمدنِ دستمزدهای پیش از مالیات می شود، گرچه دستمزدهای پس از مالیات را افزایش می دهد، و لذا از جهشِ درآمدِ کارکنانِ کم درآمد می کاهد، ولی افزایشِ دستمزدِ حداقلی جلوی کاهشِ دستمزدِ پیش از مالیات را که نتیجه ی EITC های دست و دلبازانه است خواهد گرفت.

گزینه های بسیارِ دیگری هم جهتِ افزایشِ غیرمستقیمِ درآمدِ کارکنانِ حداقلی بگیر وجود دارد، که سیاستهای «پیش-توزیعِ» (توزیعِ درستِ درآمد پیش از وقوعِ نابرابری) و نیز سیاستهایی که اقتصاد را به سمتِ اشتغالِ کامل سوق می دهند از جمله ی آنهاست.