واکنش دونالد ترامپ به افشاء اسناد اف‌بی‌آی: از ستاد انتخاباتی من، جاسوسی شده است
۳۱ تیر ۱۳۹۷
رادیکال شدن سفیدپوستان نژاد پرست در آمریکا
۳۱ تیر ۱۳۹۷
واکنش دونالد ترامپ به افشاء اسناد اف‌بی‌آی: از ستاد انتخاباتی من، جاسوسی شده است
۳۱ تیر ۱۳۹۷
رادیکال شدن سفیدپوستان نژاد پرست در آمریکا
۳۱ تیر ۱۳۹۷

این ۷ نمودار پاسخ می‌دهند که چرا آمریکایی‌ها چاق می‌شوند؟

What_US_states_look_like_based_on_their_economic_size_mapped_Vox

نویسنده: الیزا بارکلی(Eliza Barclay)، جولیا بلوز (, Julia Belluz)، هاویِر زاراچینا (Javier Zarracina)

تاریخ: ۱۳ اکتبر ۲۰۱۷

آمریکایی ها با انبوهی از تبلیغات غذاها و تنقلات چرب و شیرین احاطه شده اند.

بر کسی پوشیده نیست که آمریکایی ها طیِ چند دهه ی اخیر هر روز چاق تر و چاق تر می شوند. نشانه های آن از در و دیوارِ کشور هویداست. از لباسهای سه ایکس لارج بگیرید تا صندلی های بسیار عریض تا حتی تابوتهای پرحجم.

برپایه ی تحقیقاتی که مرکزِ پیشگیری و کنترلِ بیماری (CDC) انجام داده، مردانِ آمریکایی در حالِ حاضر به طورِ میانگین ۱۷۷ سانتی متر قد و ۸۸.۸ کیلوگرم وزن دارند؛ که حدودِ ۷ کیلوگرم بیش تر از ۲۰ سالِ پیش است. درموردِ زنان این تغییرات چشمگیرتر هم بوده است: میانگینِ قدِ زنانِ امروزیِ آمریکا ۱۶۱.۵ سانتی متر و وزنشان ۷۶.۵ کیلوگرم است؛ که در سالِ ۱۹۹۴ حدوداً ۶۹ کیلوگرم بوده است.

جدیدترین برآوردهای مرکزِ CDC نشان می دهد که از سالِ ۲۰۱۶، ۴۰ درصدِ بزرگسالانِ آمریکایی و ۱۹ درصدِ کودکان و نوجوانان به چاقی مبتلایند.

 

 

داده های فوق حاصلِ نظرسنجی های مرکزِ NHANES بوده و ترکیبی است از مصاحبه ها و اندازه گیری های فیزیکی که در آنها معیارِ استانداردِ طلایی لحاظ شده است. از دهه ی ۱۹۸۰ به بعد –همزمان با افزایشِ چاقی در آمریکا- مرکزِ یادشده اقدام به روی نمودار بردنِ نرخِ چاقی (و چاقیِ مفرط) کرده است.

در کنارِ افزایشِ چاقی، شاهدِ نرخِ فزاینده ی بیماری های مزمنِ مرتبط با چاقی نیز هستیم، نظیرِ دیابت، بیماری های قلبی، و سندرومِ متابولیک.

مسلماً افزایشِ وزن در این مدت آسان و آسانتر، و جلوگیری از آن دشوار و دشوارتر گشته است.

سبب چیست؟ پاسخ روشن است: خوردن بیش از سوزاندن است. اما آنچه کارشناسانِ سلامتِ عمومی بر آن متفقند این است که پرخوری انتخابِ آگاهانه ی مردمِ آمریکا نبوده است.

اسکات کاهان، سرپرستِ مرکزِ ملیِ وزن و سلامتی (National Center for Weight and Wellness) و یکی از اعضای هیأت علمیِ دانشگاههای جانس هاپکینز و جورج واشینگتن می گوید«محیطِ تغذیه یک عاملِ تعیین‌کننده ی قوی در نحوه ی تغذیه است. و در آمریکا، ناسالم‌ترین غذاها خوشمزه ترین، ارزانترین، پرپروتئین ترین، دردسترس‌ترین، و اشتهاآورترین غذاها هستند.»

اصلاً وقتی می توانیم محیطِ تغذیه و تأثیرِ آن بر پرخوری را با نمودار ترسیم کنیم، چرا با کلمات از آن حرف بزنیم؟ در ادامه با ما باشید.

شماره کارت 1

ما آمریکایی ها خیلی اهلِ غذاهای بیرونی هستیم

آمریکایی ها هر روز  از پخت و پز فاصله ی بیشتری می گیرند و به بیرون‌خوری روی می آورند. این باعث می شود بیش از آن چیزی بخوریم که اگر در خانه می بودیم می خوردیم.

اکنون بیش از نیمی از پولهایی که صرفِ خریدِ غذا می کنیم در رستورانها و برای غذاهای حاضری و فوری خرج می شود. در ۲۰۱۵، برای نخستین بار، پولی که آمریکایی ها برای خریدِ غذاهای بیرون از منزل خرج کردند بیش از پولی شد که برای خریدِ‌ خوار‌وبار صرف کرده بودند.

مطمئناً می توان در رستوران هم غذای مختصر و سالمی خورد. اما محققان دریافته اند که مردم نوعاً در رستورانها ۲۰ تا ۴۰ درصد کالریِ بیشتری به نسبتِ خانه واردِ بدنِ خود می کنند.

برای فهمِ چراییِ این موضوع، به داده هایی که اخیراً در یکی از تحقیقاتِ نشریه ی Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics منتشر شده توجه بفرمایید. محققان ارزشِ غذاییِ بیش از ۳۶۰ نوع شامی که در ۱۲۳ رستورانِ غیرِ زنجیره ایِ سان فرانسیسکو، بوستون و لیتل راک در سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ سرو می شده را بررسی کرده اند. این غذاها به طورِ میانگین شاملِ ۱۲۰۰ کالری بوده اند، و می دانیم که مقدار کالریِ توصیه شده برای یک مرد یا زن با فعالیتِ متوسط در تمامِ طولِ‌ روز ۲۰۰۰ الی ۲۵۰۰ کالری است.

شماره کارت 2

حجمِ وعده ها بیشتر و بیشتر و بیشتر شده

وقتی بیرون غذا می خوریم در ظرفهای کوچک نمی خوریم. به گفته ی CDC، امروزه حجمِ وعده های غذاییِ‌ رستورانها بیش از چهار برابرِ وعده های رستورانیِ دهه ی ۱۹۵۰ است.

این پرس‌های پروپیمان کالریِ روزانه ای که می خوریم را هم افزایش می دهند. میانگینِ کالریِ روزانه ای که آمریکایی ها به بدن می زنند از ۲۱۰۹ کالری در ۱۹۷۰ به ۲۵۶۸ کالری در ۲۰۱۰ رسیده است. همانطور که مرکزِ تحقیقاتیِ Pew اعلام کرده، این میزان افزایش برابر است با روزانه یک ساندویچ استیکِ بیشتر.

شماره کارت 3

ما در مصرفِ نوشیدنی های قندی رقیب نداریم

تحقیقات به اثبات رسانده است که کسانی که نوشابه های قندی می نوشند بیش از بقیه به چاقی، دیابتِ نوعِ ۲، فسادِ دندان، و سایرِ مشکلاتِ سلامتی مبتلا می شوند. آمریکایی ها در نوشیدنِ این نوشابه ها راهِ افراط در پیش گرفته اند. بر پایه ی آخرین داده های یورومانیتور (Euromonitor)، آمریکا در سرانه ی فروشِ نوشابه های غیرالکلی همچنان پیشتاز است.

لیکن باید اذعان نمود که یکی از بزرگترین توفیقاتِ ما در عرصه ی سلامتی طیِ چند دهه ی اخیر، فاصله ای است که آمریکاییان دارند آهسته آهسته از نوشابه های گازدار می گیرند.

افزایشِ آگاهی ها درموردِ تأثیرِ نوشیدنی های گازدارِ قندی بر چاقی و خرابیِ دندانها فروشِ نوشابه هایی نظیرِ کوکاکولا و پپسی را پایین آورده است.

اما نباید از جایگزین شدنِ نوشیدنی های شیرینِ دیگر غافل بود. برپایه ی پژوهشی که یورومانیتور بر روی فروشِ نوشابه های آمریکا طیِ پنج سالِ گذشته به عمل آورده، هرچند فروشِ نوشابه های گازدار محدود شده، اما فروشِ آبمیوه ها ثابت مانده، و فروشِ نوشابه های انرژی‌زا و اسپرت افزایش یافته است.

شماره کارت 4

غذاهای سالم تر بعضاً گران ترند

دولتِ فدرال مصرفِ یک الی دو پیمانه میوه و ۲ الی ۳ پیمانه سبزیجات در روز را توصیه می کند. برپایه ی CDC، آمریکایی ها در هر ایالتی که هستند به ندرت این مقدارهای حداقلی را رعایت می کنند.

در سالِ ۲۰۱۳ کمتر از ۱۰ درصدِ بزرگسالانِ آمریکایی به اندازه ی کافی سبزیجات استفاده کرده اند و کمتر از ۱۵ درصدِ آنها به مقدارِ توصیه شده میوه مصرف نموده اند.

آمریکایی هایی که بروکلی نمی خورند با آن دشمنی ندارند. بلکه پای مسائلِ اقتصادی و اجتماعی ئی در میان است که خوردنِ میوه جات و سبزیجات به میزانِ کافی را واقعاً دشوار کرده است.

ابتدا از قیمت شروع می کنیم: همانطور که در نمودار می بینید، قیمتِ هر یک کالری که از شکر، روغنهای گیاهی، و غلاتِ تصفیه شده دریافت می شود ارزانتر از قیمتِ کالریِ حاصل از سبزیجات و میوه جات است. در بلند مدت، موادِ مغذیِ درونِ غذاها (نظیرِ فیبر، ویتامین ها و موادِ معدنی) از لحاظِ سلامتی اهمیتِ بیشتری از کالریِ خالی پیدا می کنند. اما اگر درآمدِ خانوادگیِ شما پایین باشد، احتمالاً ترجیح می دهید از غذاهای ارزانتر و پرکالری تر استفاده کنید.

شماره کارت 5

سبزیجاتِ سفره ی ما عمدتاً سیب زمینی و گوجه است

مشکلِ دیگری که شرایط را پیچیده تر می کند کمبود است. به ما می گویند به جای غذاهای پرکالری مانندِ نوشابه و سیب‌زمینی سرخ شده، غذاهای مغذی نظیرِ بروکلی و کلم بروکسل بخوریم. اما نمی گویند که غذاهای مغذی به اندازه ی کافی در دست نیست. محققان یادآور شده اند که چنانچه آمریکایی ها واقعاً بخواهند از توصیه های غذاییِ یادشده پیروی کنند و شروع به خوردنِ آن مقدار و آن نوع محصولاتی که مقاماتِ بهداشتی توصیه کرده اند بکنند، در برآوردنِ نیازِ مصرف‌کنندگان با کمبود مواجه خواهیم شد.

به گزارشِ وزارتِ کشاورزیِ آمریکا، از سالِ ۲۰۱۳، نیمی از سبزیجاتِ موجود در کشورِ ما (آمریکا) را گوجه و سیب‌زمینی تشکیل داده است. و وقتی ما گوجه و سیب‌زمینی بخوریم، اغلب در کنارشان شکر، روغن و نمکِ زیاد هم مصرف می کنیم و این ما را به سمتِ پرخوری سوق می دهد.

شماره کارت 6

بیشترِ وعده های غذاییِ ما نوعی دسر است

صبحانه ی آمریکایی ها اغلب نوعی دسر است. و در طولِ روز هم مدام قند و شکر می خورند، از کیک‌های فنجانی گرفته تا نوشابه و حتی سسِ سالاد.

خیلی از کالری های اضافی در رژیمِ غذاییِ ما که تا چند دهه پیش اثری از آنها نبود، از طریقِ قند و شکر دریافت می شود. در سالِ ۱۹۷۷، یک بزرگسال به طورِ میانگین روزانه ۲۲۸ کالریِ خود را از قندِ داخلِ غذاها و نوشیدنی ها دریافت می کرد. این رقم در سالِ ۲۰۱۰ به ۳۰۰ کالری در روز رسیده بود. در بینِ کودکان نیز تقریباً همین مقدار (۲۰درصد) افزایشِ مصرفِ قند و شکر داشته ایم.

از سالِ ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲، مصرفِ قند و شکر در بزرگسالان و کودکان اندکی پایین آمده است. اما هنوز هم خیلی خیلی بالاست.

الیس پاول (Elyse Powell)، یکی از محققانِ دانشگاهِ چپل هیلِ کالیفرنیای شمالی که روی این آمار و ارقام کار می کند می گوید: «قند و شکرِ اضافی انرژیِ اضافه تولید می کند و از حجمِ موادِ مفیدِ مغذی در تغذیه ی ما می کاهد، که این اغلب به افزایشِ وزن و چاقی منجر می گردد.»

شماره کارت 7

ما با انبوهی از تبلیغاتِ غذاهای ناسالم احاطه شده ایم

غذاهای چرب و شیرین را به نحوی درست می کنند که غالباً در حجم های بزرگ مصرف شوند. اما تقصیر فقط گردنِ طعمِ وسوسه‌انگیزِ آنها نیست. بلکه صنعتِ غذایی نیز در تبلیغِ محصولاتِ خود عالی عمل می کند؛ و ما را به مشتریانِ پروپاقرصِ خود بدل می کند.

گزارشی که در سالِ ۲۰۰۶ موسسه ی درمان (Institute of Medicine) منتشر کرده توانست ثابت کند که افزایشِ چاقی در میانِ کودکان مقارن بوده است با افزایشِ تبلیغاتِ خوردنی ها و نوشیدنی های ناسالم. از آن پس، محققانِ حوزه ی سلامتِ جمعی با دنبال کردنِ تبلیغاتِ خوراکی پی بردند که این مشکل مدام دارد حادتر و حادتر می شود.

مرکزِ UConn Rudd Center for Food Policy & Obesity که در خصوصِ سیاستهای غذایی و چاقی فعالیت می کند دریافته که در سالِ ۲۰۱۴، شرکتهای تولیدِ خوراکی ۱.۲۸ میلیارد دلار صرفِ تبلیغِ چاشتهای غذایی در تلویزیون، مجلات، کوپن ها، و علی الخصوص اینترنت و فضای مجازی کرده اند. حدودِ ۶۰ درصدِ این هزینه های تبلیغاتی صرفِ تبلیغِ چاشتهای تند و شور و شیرین شده، و تنها ۱۱ درصدِ آن در تبلیغِ میوه و خوراکی های آجیلی بوده است. ضمنِ اینکه حتی در بینِ سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ نیز تبلیغِ خوراکی های شیرین ۱۵ درصد افزایش یافته است.

غذاهای چرب و شیرین را به نحوی درست می کنند که غالباً در حجم های بزرگ مصرف شوند. اما تقصیر فقط گردنِ طعمِ وسوسه‌انگیزِ آنها نیست. بلکه صنعتِ غذایی نیز در تبلیغِ محصولاتِ خود عالی عمل می کند؛ و ما را به مشتریانِ پروپاقرصِ خود بدل می کند.

گزارشی که در سالِ ۲۰۰۶ موسسه ی درمان (Institute of Medicine) منتشر کرده توانست ثابت کند که افزایشِ چاقی در میانِ کودکان مقارن بوده است با افزایشِ تبلیغاتِ خوردنی ها و نوشیدنی های ناسالم. از آن پس، محققانِ حوزه ی سلامتِ جمعی با دنبال کردنِ تبلیغاتِ خوراکی پی بردند که این مشکل مدام دارد حادتر و حادتر می شود.

مرکزِ UConn Rudd Center for Food Policy & Obesity که در خصوصِ سیاستهای غذایی و چاقی فعالیت می کند دریافته که در سالِ ۲۰۱۴، شرکتهای تولیدِ خوراکی ۱.۲۸ میلیارد دلار صرفِ تبلیغِ چاشتهای غذایی در تلویزیون، مجلات، کوپن ها، و علی الخصوص اینترنت و فضای مجازی کرده اند. حدودِ ۶۰ درصدِ این هزینه های تبلیغاتی صرفِ تبلیغِ چاشتهای تند و شور و شیرین شده، و تنها ۱۱ درصدِ آن در تبلیغِ میوه و خوراکی های آجیلی بوده است. ضمنِ اینکه حتی در بینِ سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ نیز تبلیغِ خوراکی های شیرین ۱۵ درصد افزایش یافته است.