آیا افزایشِ شهریه برای همه ی دانشجویان یکسان است؟
۱۹ خرداد ۱۳۹۷
چرا هزینه ی تحصیل در کالج های دولتی رو به افزایش است؟
۱۹ خرداد ۱۳۹۷
آیا افزایشِ شهریه برای همه ی دانشجویان یکسان است؟
۱۹ خرداد ۱۳۹۷
چرا هزینه ی تحصیل در کالج های دولتی رو به افزایش است؟
۱۹ خرداد ۱۳۹۷

ریاست جمهوری ترامپ به وجهه ی آمریکا در نزد افکار عمومی صدمه زده است

مقدمه

هرچند از روی کار آمدنِ ترامپ بیش از چند ماه نمی گذرد، اما عملکردِ او در جایگاهِ ریاست جمهوری دیدگاهِ دنیا را نسبت به ایالاتِ متحده عمیقاً متأثر کرده است. ترامپ و بسیاری از سیاستهای کلیدی اش در دنیا نامحبوبند، و جایگاهِ آمریکا را نزدِ بسیاری از ملتها با شیبی تند تنزّل داده اند.

بر اساسِ نظرسنجی های مرکزِ تحقیقاتیِ‌ Pew در ۳۷ کشورِ دنیا، به طورِ متوسط تنها ۲۲% از مردمِ دنیا به ترامپ و اقداماتش در زمینه ی امورِ بین الملل اعتماد داشته اند. این را در مقابلِ واپسین سالهای تصدیِ باراک اوباما بگذارید که به طورِ متوسط ۶۴درصدِ ملتها نسبت به عملکردِ او در حوزه ی بین الملل ابرازِ اعتماد کرده بودند.

تنزّلی چنین سریع در میزانِ اعتمادِ جهانیان به عملکردِ بین المللیِ رئیس جمهورِ آمریکا، به ویژه در میانِ ‌برخی از نزدیکترین همپیمانانِ اروپایی و آسیاییِ آمریکا، و نیز همسایگانی نظیرِ مکزیک و کانادا مشهود است. از میانِ ۳۷ کشوری که موردِ نظرسنجی قرار گرفته اند، ترامپ تنها در دو کشور نمره ای بالاتر از اوباما گرفته است: روسیه و فلسطینِ اشغالی.

در کشورهایی که کمترین اعتماد را به ریاست جمهوریِ ترامپ ابراز نموده اند، وجهه ی کلیِ آمریکا نیز غالباً تنزّل داشته است. در سالهای پایانیِ ریاست جمهوریِ اوباما، به طورِ متوسط ۶۴ درصد از پاسخ دهندگان دیدگاهی مثبت نسبت به آمریکا داشته اند. اما اکنون تنها ۴۹ درصد به این کشور نظرِ مثبت دارند. و باز هم برخی از این تنزّلِ جایگاهها در کشورهایی اتفاق افتاده است که همپیمانانِ دیرینِ آمریکا محسوب می شوند.

از سالِ ۲۰۰۲ که مرکزِ تحقیقاتیِ‌ Pew برای نخستین بار درباره ی وجهه ی آمریکا در خارج، دست به نظرسنجی زد، نظرِ مساعدِ کشورها به آمریکا و اعتمادِ آنها به رئیس جمهورِ این کشور پیوسته موردِ‌ ارزیابی قرار گرفته است. پیش از بهارِ این سال، با آمدنِ اوباما و رفتنِ بوش یکی از بزرگترین دیدگشت‌ها نسبت به آمریکا اتفاق افتاد و در اروپا و سایرِ مناطق نظرِ مثبت نسبت به آمریکا و نیز اعتماد به عملکردِ جهانیِ رئیس جمهورِ جدید روندِ افزایشی گرفت.

گرچه در سالِ ۲۰۱۷ نگاهها به آمریکا و رئیس جمهورِ آن تغییر کرده و نسبت به هشت سال پیش ۱۸۰ درجه چرخیده، اما من حیث المجموع به این معنا نیست که افکارِ عمومی رابطه ی متقابل با آمریکا را برباد رفته بدانند. دیدگاهِ متداولِ شهروندانِ این ۳۷ کشور این است که رابطه ی کشورشان با آمریکا در سالهای آتی تغییری نخواهد کرد. اما آنهایی که احتمالِ تغییر داده اند، اکثراً این تغییر را به سمتِ بدتر شدنِ روابط دانسته اند تا بهبودِ آن.

میزانِ اعتماد به ریاست جمهوریِ ترامپ هم نتیجه ی سیاستهای او بوده است و هم ناشی از شخصیتِ وی. سیاستهای بدعت آمیز و بی سابقه ی او مخالفتهای گسترده ای را در سراسرِ جهان بر انگیخته است.

برای مثال، در این ۳۷ کشوری که نظرسنجی در آنها صورت گرفت به طورِ متوسط ۷۶ درصدِ مردم با سیاستِ او مبنی بر کشیدنِ دیوار در مرزِ آمریکا-مکزیک مخالف بودند. این مخالفتها در کشورِ مکزیک از همه شدیدتر بود، به طوری که ۹۴% از مردمِ آن با این سیاست مخالف بودند.

سیاستِ ترامپ مبنی بر خروج از توافقاتِ بین المللیِ تجاری و آب‌و‌هوایی نیز با مخالفتهای شدیدِ مشابه مواجه شده است. جلوگیری از ورودِ مردمِ برخی از کشورهای عمدتاً مسلمان به آمریکا اقدامِ دیگری است که اکثرِ پاسخ دهندگانِ این نظرسنجی مخالفتِ خود را با آن اعلام کرده اند.

قصدِ ترامپ برای خروج از توافقِ هسته ای با ایران، در مقایسه با سایرِ سیاستهای بی سابقه ی او کمتر با مخالفت مواجه شده است، اما در همین مورد هم بعضاً مخالفتهای گسترده ای به چشم می خورد.

شخصیتِ ترامپ هم عاملِ دیگری است که دیدگاهِ کشورهای دیگر نسبت به او را معین می کند. از نظرِ اکثرِ کسانی که در دنیا در این نظرسنجی شرکت کرده اند، کلیددارِ جدیدِ کاخِ سفید فردی متکبّر، نابردبار، و حتی خطرناک است. در میانِ صفاتِ مثبتی که از آنها نظرسنجی به عمل آمد، اقتدارِ وی بیشترین نمره را کسب کرد. برخی هم او را شخصیتی پرجذبه، شایسته ی ریاست جمهوری و حامیِ مردمِ عادی توصیف کردند.


باری، گرچه بسیاری از کشورها با دیدی توأم با تردید و نگرانی به این رئیس جمهورِ جدید نگاه می کنند، روی هم رفته تصویرِ پسندیده ی آمریکا نزدِ افکارِ جهانی مستحکم تر از این حرفهاست. برای مثال، هنوز هم مردمِ آمریکا را به دیده ی تحسین می نگرند، در این ۳۷ کشوری که نظرسنجی در آنها برگزار شد، به طورِ متوسط ۵۷% از پاسخ دهندگان نظری مساعد نسبت به آمریکایی ها داشته اند. همین طور فرهنگِ آمریکا نیز همچنان نزدِ خارجی ها محبوب و جذاب است و خیلی از آنها هنوز بر این باورند که دولت به آزادیهای شخصیِ شهروندانش احترام می گذارد.

در زیر برخی از اهمِ یافته های نظرسنجیِ جدیدِ مرکزِ تحقیقاتیِ‌ Pew را می خوانید که از ۴۰۴۴۸ پاسخ دهنده در ۳۷ کشورِ خارجی از ۱۶ فوریه تا ۸ میِ ۲۰۱۷ صورت گرفته است.

مقبولیتِ آمریکا کاهش یافته است

کاهشِ مقبولیتِ آمریکا فراگیر است. درصدِ کسانی که به آمریکا نظرِ مساعد دارند در اقصی نقاطِ جهان، از آمریکای لاتین و آمریکای شمالی گرفته تا کشورهای اروپایی، آسیایی و آفریقایی، روندِ نزولی به خود گرفته است و صرفاً در روسیه و ویتنام میزانِ مقبولیتِ آن فزونی یافته است


تغییرِ نگرشهایی که طیِ یک دهه و نیمِ گذشته نسبت به رؤسای جمهورِ آمریکا صورت گرفته است

آنطور که نظرسنجی های جهانیِ مرکزِ تحقیقاتیِ Pew از دورانِ ریاست جمهوریِ جرج بوش نشان می دهد، بسیاری از سیاستهای خارجیِ کلیدیِ وی نامطلوبِ جهانیان بوده است، و وی در بیشترِ کشورهای نظرسنجی شده پس از اتمامِ دوره اش تصویرِ ناخوشایندی از خود برجای گذاشته است. جانشینِ او یعنی اوباما، در طولِ دوره ی ریاست جمهوریِ خود درکل نمره ی بهتری را از آنِ خود کرده است.

هم اکنون در نزدِ بسیاری از کشورها جایگاهِ ترامپ درست به مانندِ جایگاهِ بوش در پایانِ‌ دوره اش است. این الگو به ویژه در کشورهای اروپای شرقی مشهودتر است. در بریتانیا، فرانسه، آلمان و اسپانیا، اعتمادِ پایینی که به ترامپ وجود دارد بسیار به جایگاهِ نازلِ بوش در ۲۰۰۸ نزدیک است.


ترامپ، پوتین و شی جینپینگ همگی نامحبوب؛ بهترین نمره از آنِ مرکل

این نظرسنجی علاوه بر نظرخواهیِ جهانی درباره ی ترامپ، نظرِ جهانیان راجع به عملکردِ بین المللیِ سه رهبرِ بزرگِ دیگرِ جهان را نیز جویا شده است. نتایج حاکی است ترامپ تنها رهبرِ دنیا نیست که نزدِ افکارِ جهانی غیرقابلِ اعتماد است. شی جینپینگ، رئیس جمهورِ چین، و ولادیمر پوتین، رئیس جمهورِ روسیه نیز نمره های پایینی از این حیث گرفته اند، البته نه به پایینیِ نمره ی ترامپ. در این ۳۷ کشورِ نظرسنجی شده، به طورِ متوسط ۲۸% به شی جینپینگ اعتماد داشته اند، که این میزان در خصوصِ پوتین ۲۷% بوده است.

در مقابل،‌ ۴۲% نسبت به صدرِ اعظمِ کهنه‌کارِ آلمان، آنگلا مرکل، اعتماد داشته اند، و تنها ۳۱% به او بی اعتماد بوده اند. در اروپا به طورِ متوسط ۶۰ درصد به مرکل اعتماد داشته اند، و وی با اینکه متعلق به اتحادیه ی دموکراتیکِ مسیحیانِ راستِ میانه (CDU) است، اما نزدِ جناحِ چپ جایگاهِ ویژه و بالایی کسب کرده است.

جینپینگ و مرکل تا حدی کم‌آوازه تر از ترامپ و پوتین هستند و تقریباً از هر پنج نفر یک نفر هیچ نظری درباره ی رهبرانِ چین و آلمان نداشته است.

منظور از متوسط چیست؟

در سراسرِ این گزارش، از معیارِ «درصدِ متوسط» استفاده شده است تا خوانندگان از روندِ کلّیِ هر دیدگاه مطلع گردند. متوسط یا میانه عبارت است از عددِ میانیِ مجموعه ای از اعداد که به ترتیبِ نزولی یا صعودی مرتّب شده اند. هنگامی که در نظرسنجی از ۳۷ کشور، از درصدِ متوسط سخن گفته می شود منظور نوزدهمین درصد درمیانِ ۳۷ نتیجه ای است که به ترتیب مرتب شده اند.

علاوه بر درصدِ متوسطِ این ۳۷ کشور، گاه از درصدِ متوسطِ زیرمجموعه ای خاص از میانِ این تعداد کشور سخن گفته شده است. نمونه اش درصدِ متوسط در بینِ ۱۰ کشورِ اروپایی است که عبارت است از میانگینِ درصدِ کشورِ پنجم و ششم در بینِ این ۱۰ کشوری که از بیشتر به کمتر مرتب شده اند. نمونه ی دیگرش محاسبه ی درصدِ متوسط در بینِ هفت کشورِ پهنه ی آس‌پک، پنج کشورِ آفریقای شمالیِ واقع در خاورمیانه، شش کشورِ آفریقای سیاه، و یا هفت کشورِ آمریکای لاتین است.


بیشترین مخالفت با سیاستهای ترامپ

در این نظرسنجی که در سالِ ۲۰۱۷ انجام شده، نظرِ مردم را نسبت به پنج مورد از مهمترین طرحهایی که ترامپ از آنها حمایت کرده جویا شدیم. هیچ یک از آنها در سطحِ جهان محبوبیت ندارد.

ترامپ در دورانِ کاندیداتوری بارها قول داده بود که از توافقِ هسته ای با ایران (برجام) خارج شود، هرچند تا کنون هنوز به آن عمل نکرده است. روی هم رفته، افکارِ جهانی با این طرح مخالف اند. تنها در فلسطینِ اشغالی و اردن اکثراً موافقِ خروجِ آمریکا از این توافق بوده اند.

حدودِ یک سومِ شرکت کنندگان از طرحِ ترامپ مبنی بر ممانعت از ورودِ شهروندانِ برخی کشورهای عمدتاً مسلمان به آمریکا ابرازِ رضایت کرده اند. البته در چهار کشور یعنی فلسطینِ اشغالی، مجارستان، لهستان و روسیه، بیش از نیمی از پاسخ دهندگان حامیِ این طرح بوده اند. بیشترین مخالفتها هم در چند کشورِ عمدتاً مسلمان، از جمله اردن، لبنان و سنگال بوده است.

در این نظرسنجی – که پیش از آنی صورت گرفته است که ترامپ رسماً اعلام کند آمریکا از توافقِ تغییرِ آب و هواییِ پاریس  خارج می شود – با خروجِ آمریکا از توافقاتِ بین المللیِ تغییراتِ آب و هوایی به طورِ گسترده مخالفت شده است. به طورِ متوسط تنها ۱۹% موافقِ خروجِ آمریکا از توافقاتی همچون توافقنامه ی پاریس بوده اند (نزدیک به درصدِ موافقانِ خروجِ آمریکا از توافقاتِ بزرگِ تجاری از جمله قراردادِ Trans-Pacific Partnership که پیشتر ترامپ از آن خارج شده است). خروجِ آمریکا از توافقاتِ تجاری و یا آب و هوایی بیش از همه در کشورهای اروپایی مخالف داشته است.

به طورِ متوسط ۱۶ درصد با طرحِ ترامپ مبنی بر ساختِ دیوار بینِ آمریکا و مکزیک موافق بوده اند. دستِ کم ۹۴ درصد از مکزیکی ها مخالفِ این دیوارکشی هستند، کما اینکه در آمریکای لاتین و بخشِ اعظمِ اروپا نیز به شدت موردِ مخالفت است. در بینِ این ۳۷ کشوری که در آنها نظرسنجی صورت گرفته هیچ کشوری نیست که اکثریتِ آن، از کشیدنِ دیواری مرزی بینِ ایالاتِ متحده و مکزیک حمایت کرده باشند.

اکثراً ترامپ را رهبری متکبر، خطرناک و البته قدرتمند دانسته اند

به پاسخ‌دهندگان فهرستی از صفاتِ مثبت و منفی داده شد و از آنها خواسته شد تا آنهایی را که برازنده ی ترامپ است مشخص کنند. در کشورهای مختلف، تعدادی از ویژگی های منفی را به ترامپ نسبت دادند که عمدتاً اینها بود: تکبر، نابردباری و خطرناک بودن. در میانِ صفاتِ مثبت، پرچذبه (کاریزماتیک) بودنِ ترامپ موافقانِ بیشتری داشت، گرچه من حیث المجموع افکارِ عمومی وی را شخصی پرجذبه نمی دانند. معدودی هم نظرشان این بود که او فردی باصلاحیت است، یا فردی است که به مردمِ عادی اهمیت می دهد. از این همه که بگذریم، اکثراً (متوسط ۵۵ درصد) او را رهبری مقتدر توصیف کرده بودند.

دیدگاهِ جهانیان به آمریکا از منظری وسیع تر

رئیس جمهورِ آمریکا و سیاستِ خارجه ی او البته در دیدگاهِ جهانیان به این کشور نقشی تعیین کننده دارد، اما سایرِ فاکتورها هم مهم هستند، از جمله فرهنگ، آرمانها و مردمِ کشور که مجموعاً چیزی به نامِ «قدرتِ نرم» را می سازند. در این نظرسنجی نیز همچون نظرسنجی های گذشته ی مرکزِ Pew، برخی از جنبه های قدرتِ نرمِ آمریکا نسبت به بعضی دیگر جذابیتِ بیشتری داشته است.

مردمِ آمریکا در تعیینِ نگرشِ مردمِ دنیا به این کشور نقشی کلیدی دارند. در مجموع، دیدِ دنیا به مردمِ آمریکا مثبت تر از دیدِ آنها به کشورِ آمریکاست. در کشورهای نظرسنجی شده، متوسط ۵۸ درصد اظهار کرده اند که نظرِ مساعدی به مردمِ آمریکا دارند. این نظرِ مساعد به ویژه در آسیا و اروپا رایج است. لیکن در خاورمیانه این دید چندان رایج نیست: ترکیه، اردن و لبنان تنها کشورهایی هستند که در این نظرسنجی اکثراً نظری نامساعد به آمریکایی ها داشته اند.

علاوه بر مردم، فرهنگِ عامیانه ی آمریکا نیز در کشورهای خارجی غالباً مقبولیت دارد. تقریباً دو سومِ کشورهای موردِ نظرسنجی دوستدارِ موسیقی، سینما و تلویزیونِ آمریکا بوده اند. اروپایی ها و آسیایی ها بیش از سایرین به فرهنگِ عامیانه ی آمریکا علاقه نشان می دهند، با این حال در تعدادی از کشورهای عمدتاً مسلمان، این نوع محصولاتِ فرهنگی چندان محبوبیتی ندارد

 

علیرغمِ اینکه چند سال قبل، اخبارِ جاسوسیِ آمریکا از شهروندان و رهبرانِ خارجی سوءِ ظن هایی را به وجود آورد، در بینِ این ۳۷ کشور به طورِ متوسط ۵۴% چنین عقیده دارند که دولتِ آمریکا به آزادیِ فردیِ مردمش احترام می گذارد. در اروپا، به سببِ جاسوسی های آژانسِ امنیتِ ملیِ آمریکا (NSA)، وجهه ی آمریکا در حوزه ی آزادیهای فردی صدمه دیده است. اینک، در آن ۱۰ کشورِ اروپایی که در این نظرسنجی گنجانده شده اند، به طورِ متوسط ۵۲ درصد می گویند که واشینگتن به آزادی های فردی احترام می گذارد، در عینِ حال نزدیک به همین مقدار (۴۴% به طورِ متوسط) نیز نظرِ مخالف دارند. در کشورهای آسیایی و اروپایی، آمریکا نمره ی بالاتری از این حیث اخذ می کند.

البته این طور هم نیست که دنیا همیشه به استقبالِ آمریکا برود. از بابِ نمونه،‌ با آنکه خیلی ها اظهار می دارند که به شخصه دوستدارِ فرهنگِ عامیانه ی آمریکا هستند، اما به طورِ متوسط ۵۴% هم در دنیا نگرانِ هجومِ فرهنگ و تفکرِ آمریکایی به درونِ کشورشان هستند و آن را چیزِ بدی می دانند.

یکی از صادراتِ آمریکا که با اقبالِ عمومِ جهانیان مواجه نشده دموکراسیِ آمریکایی است. هرچند کلیتِ دموکراسی در جهان تقریباً مقبولِ همگان است،‌ اما نظرات درباره ی دموکراسیِ آمریکایی متفاوت است: به طورِ متوسط ۴۳ درصد در دنیا به این مفهوم ابرازِ علاقه کرده اند و ۴۶ درصد هم آن را پس زده اند. با این حال، دموکراسی از نوعِ آمریکایی هم به مانندِ سایرِ جنبه های قدرتِ نرمِ این کشور، در کشورهای آفریقایی و آسیاییِ نظرسنجی شده محبوبیتِ ویژه ای داشته است.

دیدگاهِ شایع این است که رابطه با آمریکا همانی که هست باقی خواهد ماند


کشورهای شاخص: روسیه، رژیم صهیونیستی، آلمان، مکزیک، کانادا

نتایجِ نظرسنجی های مختلفی که مرکزِ تحقیقاتیِ Pew درموردِ مقبولیت و قابلِ اعتماد بودنِ رئیس جمهورِ جدیدِ آمریکا در کشورهای روسیه، اسرائیل (فلسطینِ اشغالی)، آلمان، مکزیک و کانادا ترتیب داده، الگوهای متفاوتی را نمایان می کند.

در روسیه:‌ مقبولیتِ آمریکا بالا و ترامپ نسبتاً محبوب است

در رژیم صهیونیستی : آمریکا همیشه محبوب، اما دیدگاهها درباره ی رؤسای جمهورِ آمریکا فرق می کند

نظرسنجی ها یکی پس از دیگری گویای این است که آمریکا در اسرائیل یکی از مقبولترین جایگاهها را دارد. نظرسنجیِ امسال هم از این قاعده مستثنا نیست و ۸۱ درصد گفته اند که به آمریکا دیدی مثبت دارند. با این حال، ارزیابی از رؤسای جمهورِ آمریکا بالا و پایین داشته است. در سالِ‌ ۲۰۰۳، جورج دبلیو بوش نمره ی بسیار بالایی گرفت، اما در طولِ دوره ی ریاستش، اندکی با کاهش مواجه شد. بر اساسِ نظرسنجی های مرکزِ‌ Pew از اسرائیل، میزانِ اعتماد به اوباما در طولِ دوره ی ریاست جمهوری اش از ۴۹% تا ۷۱% متغیر بوده است. بینِ سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵، در نتیجه ی تنشهایی که بینِ او و بنیامین نتانیاهو بر سرِ توافقِ هسته ایِ ایران درگرفت، جایگاهِ وی سخت تنزل یافت. تنها در اسرائیل و روسیه است که رتبه ی ترامپ از رتبه ی دو سالِ آخرِ دولتِ اوباما بالاتر شده است.

در آلمان:‌ دیدگاهها نسبت به رئیس جمهورِ آمریکا تغییری چشمگیر یافته، مقبولیتِ آمریکا رو به کاهش است

در آلمان (و چندی از همسایگانِ اروپای غربی اش) نگرشها به ایالاتِ متحده طیِ پانزده سالِ گذشته از الگویی واحد و مشخص پیروی کرده است. جورج بوش در ابتدای ریاست جمهوری اش چندان محبوب نبود، و در سالهای بعد، یعنی در گرماگرمِ مخالفتِ آلمانی ها با اصولِ سیاستِ خارجه اش، از همانی که بود هم تنزّل پیدا کرد. اینها همه، تصویرِ کلّیِ آمریکا را نیز در ذهنِ آلمانی ها خراب کرده بود. برعکسِ او، اوباما فوق العاده محبوبیت داشت (هرچند در پیِ رسواییِ شنود توسطِ NSA، این جایگاه تا حدی تنزل یافت) و این محبوبیت منجر به افزایشِ محبوبیتِ کشورِ آمریکا در آلمان گشت. اکنون، که اعتمادِ آلمانی ها به ترامپ پایین است، مقبولیتِ کشورِ آمریکا نیز تقریباً به میزانِ اواخرِ دوره ی جورج بوش رسیده است.

در مکزیک و کانادا: جایگاهِ آمریکا نزدِ نزدیکترین همسایگانش سقوط کرده است

تصویری که این دو کشورِ هم‌مرز با آمریکا از آمریکا دارند تصویری منفی است.

نظرسنجی های مرکزِ‌ تحقیقاتیِ Pew از ابتدا تا کنون، نشان می دهد که در دهه ی گذشته، تصویری که رؤسای جمهورِ آمریکا در مکزیک از خود برجای گذاشته اند گاه متفاوت و گاه بالکل منفی بوده است، اما اعتمادِ ۵درصدیِ این کشور به دونالد ترامپ نوبر است. در میانِ تمامِ‌ ۳۷ کشوری که در ۲۰۱۷ موردِ نظرسنجی قرار گرفته اند نیز اعتمادِ ۵درصدی پایین ترین میزان است. طرحِ دیوارکشی بینِ مکزیک و آمریکا یکی از پرسروصدا ترین مواضعِ ترامپ از زمانِ کاندیداتوریِ او است، و بیش از ۹۰درصدِ مکزیکی ها با آن مخالف اند. در مکزیک، مقبولیتِ آمریکا به طورِ معمول بالاتر از اعتماد به شخصِ رئیس جمهورِ آمریکا بوده است. امسال هم همین گونه بوده است، با این حال از سالِ ۲۰۱۵ درصدِ مکزیکی هایی که دیدِ مثبتی به آمریکا داشته اند به سرعت کاهش یافته است.

در کانادا هم رتبه ی ترامپ از اسلافش به مراتب پایین تر بوده است. و برای اولین بار از زمانِ آغازِ نظرسنجیهای Pew در این کشور، درصدِ کانادایی هایی که نظرِ مساعدی نسبت به همسایه ی جنوبیِ خود دارند به کمتر از ۵۰ درصد رسیده است. اینک، تنها ۴۳ درصد از کانادایی ها به آمریکا نگاهی مساعد و مثبت دارند.

نظرسنجی های مرکزِ‌ تحقیقاتیِ Pew از ابتدا تا کنون، نشان می دهد که در دهه ی گذشته، تصویری که رؤسای جمهورِ آمریکا در مکزیک از خود برجای گذاشته اند گاه متفاوت و گاه بالکل منفی بوده است، اما اعتمادِ ۵درصدیِ این کشور به دونالد ترامپ نوبر است. در میانِ تمامِ‌ ۳۷ کشوری که در ۲۰۱۷ موردِ نظرسنجی قرار گرفته اند نیز اعتمادِ ۵درصدی پایین ترین میزان است. طرحِ دیوارکشی بینِ مکزیک و آمریکا یکی از پرسروصدا ترین مواضعِ ترامپ از زمانِ کاندیداتوریِ او است، و بیش از ۹۰درصدِ مکزیکی ها با آن مخالف اند. در مکزیک، مقبولیتِ آمریکا به طورِ معمول بالاتر از اعتماد به شخصِ رئیس جمهورِ آمریکا بوده است. امسال هم همین گونه بوده است، با این حال از سالِ ۲۰۱۵ درصدِ مکزیکی هایی که دیدِ مثبتی به آمریکا داشته اند به سرعت کاهش یافته است.

در کانادا هم رتبه ی ترامپ از اسلافش به مراتب پایین تر بوده است. و برای اولین بار از زمانِ آغازِ نظرسنجیهای Pew در این کشور، درصدِ کانادایی هایی که نظرِ مساعدی نسبت به همسایه ی جنوبیِ خود دارند

به کمتر از ۵۰ درصد رسیده است. اینک، تنها ۴۳ درصد از کانادایی ها به آمریکا نگاهی مساعد و مثبت دارند.


برند لکه دار شده آمریکا

درصدِ افکارِ جهانی که نظرِ مساعدی به آمریکا دارند رو به کاهش است. در میانِ ۳۷ کشوری که مرکزِ تحقیقاتیِ Pew طیِ چندین سال از آنها نظرسنجی کرده، تنها در روسیه است که جایگاهِ ایالاتِ متحده ی آمریکا تا حدِّ چشمگیری بالا رفته است. در جاهای دیگر، برعکس، جایگاهِ آمریکا خیلی در افکارِ عمومی تنزّل پیدا کرده، بخصوص در کشورهای اروپای غربی و آمریکای لاتین.

افکارِ جهانی دیدگاههای گونه‌گونی راجع به قدرتِ نرمِ آمریکا دارند:‌ اکثراً سرگرمی های این کشور را دوست دارند، اما درباه ی دموکراسیِ آمریکایی این اتفاقِ نظر وجود ندارد و خیلی ها با گسترشِ فرهنگ و اندیشه ی آمریکایی در جهان مخالف اند.

در عینِ حال، خیلی از مردمِ دنیا هنوز هم معتقدند کشورِ آمریکا به آزادی های فردیِ مردمش احترام می گذارد. و اکثرِ مردمِ دنیا هنوز هم نسبت به مردمِ آمریکا نظری مثبت دارند.

اختلافِ دیدگاهها در جهان

در حالِ حاضر، به طورِ متوسط ۴۹ درصد از مردمِ جهان نظری مساعد به ایالاتِ متحده ی آمریکا دارند. این نسبت به متوسطِ ۶۴درصدی که از همان کشورها در واپسین سالهای دولتِ اوباما گزارش شده بود سقوطی چشمگیر محسوب می شود.

از ۱۰ کشورِ اتحادیه ی اروپا که در این نظرسنجی حضور داشتند، تنها چهار کشور در مجموع به سوی آمریکا متمایل بوده اند، از جمله هلند (۷۳%)، مجارستان (۶۳%) و ایتالیا (۶۱%). در بریتانیا هم با وجودِ «روابطِ ویژه» ای که با آمریکا دارد، تنها ۵۰درصد از مردم نظری مساعد به کشورِ آمریکا دارند. آمریکا بدترین جایگاه را در آلمان، اسپانیا و هلند دارد که به ترتیب ۶۲%، ۶۰%، و ۵۹% شان به آمریکا بدبین هستند . در اسپانیا، درصدِ کسانی که گفته اند به آمریکا  بسیار بدبین هستند از ۷% به ۲۳% افزایش یافته، یعنی سه برابر شده است.

در کانادا و روسیه هم به ترتیب تنها ۴۳درصد و ۴۱درصد دیدی مساعد به آمریکا نشان داده اند.

حمایت از آمریکا در کشورهای ویتنام (۸۴%) فیلیپین (۷۸%)، و کره ی جنوبی (۷۵%) با شدت و قاطعیت همراه است. در ژاپن هم اکثراً (۵۷%) موافق اند. اما در استرالیا اوضاع نصفانصف است (۴۸درصد موافق، ۴۸درصد مخالف). در هندوستان هم تقریباً نیمی از مردم (۴۹درصد) نظرِ مثبت دارند، البته ۴۲درصدشان هم هیچ اظهارِ نظری نکرده اند.

اما در خاورمیانه:‌ در اسرائیل تقریباً از هر ۱۰ نفر هشت نفر (۸۱%) نسبت به آمریکا حسِ مثبتی دارند. اما این ناحیه در منطقه استثناست.  چرا که در لبنان تنها نزدیک به یک سومِ مردم (۳۴%) و در تونس حدودِ یک چهارم (۲۷%) به آمریکا نظرِ خوبی داشته اند. و در ترکیه  و اردن  نیز تقریباً از هر ده نفر هشت نفر دیدِ بدی به آمریکا داشته اند (به ترتیب ۷۹ درصد و ۸۲ درصدِ مردم)، در این میان، در ترکیه ۵۸درصد دیدِ بسیار بدی به آمریکا داشته اند، که نسبت به سالِ‌ ۲۰۱۵ بالغ بر ۲۶درصد رشد داشته است.

در منطقه ی آفریقای سیاه، مردم عموماً با آمریکا دمسازند. در همه ی شش کشوری که از این منطقه موردِ نظرسنجی قرار گرفته، بیش از نیمی از مردم نظرِ مساعد دارند، که بعضاً بر درصدِ آرای منفی چربیده و تا دو برابرِ آنها نیز می رسد. بیشترین آراءِ موافق مربوط به نیجریه است (۶۹درصد). با این حال، در همه ی این شش کشور از شدتِ حمایتها، گاه تا حدِ زیادی، کاسته شده است: درصدِ کسانی که اظهار داشته اند نسبت به آمریکا نظری بسیار مثبت دارند در سنگال ۳۹ درصد، در غنا ۳۵ درصد و در تانزانیا ۳۱ درصد کاهش یافته است.

برعکسِ آفریقای سیاه، در آمریکای لاتین اشتیاق به ایالاتِ متحده ی آمریکا کم است؛ به طوری که تنها حدودِ نیمی از مردمِ کلمبیا (۵۱ درصد)، پرو (۵۱ درصد) و برزیل (۵۰ درصد) به آمریکا ابرازِ تمایل کرده اند. حسِ منفیِ مکزیکی ها به آمریکا از دو به یک هم فراتر رفته است (۳۰ درصد مثبت، ۶۵ درصد منفی). در این بین، ۴۲درصد از مکزیکی ها گفته اند که نسبت به آمریکا دید بسیار بدی داشته اند (هفت برابر بیشتر از سالِ ۲۰۱۵).

چنانکه غالبِ نظرسنجی های Pew Research Center در سالهای اخیر نشان می دهد، در خیلی از کشورها جوانان عمده طرفدارانِ آمریکا هستند. در نظرسنجیِ سالِ ۲۰۱۷، در ۱۶ کشور، جوانانِ ۱۸ تا ۲۹ ساله در مقایسه با افرادِ ۵۰ ساله و مسن تر دیدگاهِ مساعدتری به آمریکا داشته اند. این اختلاف غالباً خیلی هم چشمگیر است. برای مثال، تعدادِ جوانانِ برزیلیِ‌ علاقه مند به آمریکا (۷۲%) تقریباً دو برابرِ طرفدارهای مسن تر (۳۳%) بوده است. این شکافِ نسلی در کشورهای ویتنام، فرانسه، مجارستان، هلند و مکزیک نیز چشمگیر بوده است.

اختلافهای ایدئولوژیک نیز در بسیاری کشورها با اختلافِ دیدگاهها نسبت به آمریکا همراه است. از ۲۱ کشوری که از پاسخ دهندگانشان خواسته شده بود تا به لحاظِ ایدئولوژیک، چپگرا یا راستگرا بودنِ خود را مشخص کنند، در ۱۶ کشور راستگرایان بیشتر از چپگراها به آمریکا متمایل بودند. این شکافِ ایدئولوژیک به ویژه در ونزوئلا عمیق است. در این کشور، دیدگاهِ مساعد نسبت به آمریکا در میانِ مردمِ راستگرا حدوداً سه برابر شایع تر از مردمِ چپگرا می باشد (۶۴ درصدِ راستگراها و ۲۲ درصدِ چپگراها). در کشورهای استرالیا، کانادا و سوئد این اختلافِ بینِ راستگراها و چپگراها دو به یک است. حتی در کشورهایی که جوِ کلیِ آنها بی هیچ تردیدی موافق با آمریکاست، نظیرِ کره ی جنوبی، اسرائیل و لهستان، هم این شکافِ ایدئولوژیک وجود دارد.


در ۱۰ تا از کشورهای نظرسنجی شده، شکافِ جنسیتی نیز در تمایل به آمریکا مشهود بوده است. مردها در نیمی از کشورهای اروپاییِ نظرسنجی شده دیدگاهِ مساعدتری به آمریکا داشته اند، از جمله در سوئد ۱۹ درصد، در آلمان ۱۵ درصد، و در هلند ۱۲ درصد بیش از زنان به سوی آمریکا متمایل بوده اند. نظیرِ همین شکاف را در استرالیا و کانادا هم داریم.

در برخی کشورها که تنوعِ مذهبی و نژادی در آنها چشمگیر است هم اختلافِ نظر در خصوصِ آمریکا شدید است. در فلسطینِ اشغالی،‌۸۹ درصد از یهودیان دیدگاهی مثبت به آمریکا دارند، که این میزان در میانِ اعرابِ این ناحیه تنها ۵۱ درصد است. در نیجریه ۷۵ درصد از مسیحیان متمایل به آمریکا هستند، که این میزان در میانِ مسلمانانش ۶۴ درصد است. و بالاخره در لبنان، ۵۹ درصد از مسیحیان به آمریکا نظرِ مساعد دارند، که این میزان در میانِ اهلِ سنتِ این کشور ۳۶ درصد و در میانِ شیعیانش ۷درصد است.

تصویری رو به اضمحلال


حسابِ مردمِ آمریکا اما جداست


آمریکایی ها در خاورمیانه محبوبیتی ندارند، مگر در فلسطینِ اشغالی که ۷۶ درصد به مردمِ آمریکا ابرازِ علاقه می کنند. دوستدارانِ مردمِ آمریکا در لبنان تنها ۴۳%، در اردن و تونس هر کدام ۳۷% و در ترکیه ۲۴% هستند. در این ممالک، محبوبیتِ آمریکایی ها تقریباً همیشه کم بوده است مگر در لبنان، که در فاصله ی ده ساله ی ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳ آمریکایی ها توانستند بینِ لبنانی ها محبوبیتِ وسیعی کسب کنند، محبوبیتی که از سالِ ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ مجدداً ۱۵ درصد سقوط کرد.


دیدگاههای مختلف به مظاهرِ قدرتِ نرمِ آمریکا

در آفریقای سیاه، تقریباً نیمی از مردمِ جنوبِ‌ آفریقا (۵۲%) و نیجریه (۵۱%) گسترشِ نفوذِ‌ فرهنگیِ آمریکا را چیزِ خوبی می دانند، ولی تنها یک چهارمِ مردمِ تانزانیا (۲۷%) چنین عقیده ای دارند. بعد از ۲۰۱۳، علاقه به فرهنگ و عقایدِ آمریکا، در سنگال ۳۲ درصد و در کنیا ۱۳ درصد کاهش داشته است.

فلسطینِ اشغالی (۵۳%) تنها کشورِ خاورمیانه ای است که در نظرسنجی ها به طورِ گسترده از این جنبه از قدرتِ نرمِ آمریکایی حمایت کرده است. در اردن تنها ۱۵% و در ترکیه ۱۳% از این دیدگاه برخوردار بوده اند. در این دو کشور، سالهاست که حسِ مخالفت با آمریکازدگی تقریباً بدونِ تغییر مانده است.

در ناحیه ی آس‌پک مردم عموماً دیدگاهِ بازتری نسبت به فرهنگ و عقایدِ آمریکا دارند. هفت دهمِ ویتنامی ها (۷۱%) و ۶۲درصد از مردمِ ژاپن و فیلیپین گفته اند که گسترشِ این قبیل مشخصه های آمریکایی در کشورشان چیزِ خوبی است. بیش از نیمی از مردمِ کره ی جنوبی (۵۴%) نیز چنین نگرشی دارند. اما در استرالیا تنها ۳۳ درصد و در اندونزی تنها ۱۵درصد با رواجِ جنبه های یادشده در کشورشان موافق اند.

در بسیاری کشورها، علاقه به فرهنگ و تفکرِ آمریکایی در میانِ جوانان از همه بیشتر است. در ۲۱ کشور از ۳۷ کشور، افرادِ ۱۸ تا ۲۹ ساله بیش از افرادِ ۵۰ ساله به بالا آمریکایی‌سازی را برای جامعه شان مفید دانسته اند. این شکافِ نسلی به ویژه در ژاپن (۳۵ درصد اختلاف)، اسپانیا،‌روسیه و برزیل (جملگی ۲۸ درصد اختلاف) و مجارستان (۲۴ درصد اختلاف) مشهود است. در مکزیک این اختلافِ نسلی ۱۲ درصد است، و این در حالی است که کلاً ۲۶درصد از جمعیتِ آن موافقِ نفوذِ تفکر و فرهنگِ آمریکایی به کشورشان هستند.


دیدگاههای گوناگون به دموکراسیِ آمریکایی

در دنیا (حتی در کشورهایی که به داشتنِ لیبرال دموکراسی زبانزدند) رویکردِ واحدی در خصوصِ «دموکراسیِ آمریکایی» وجود ندارد.

در اروپا،‌ به طورِ متوسط ۴۲ درصد دوستدارِ دموکراسی در مفهومِ آمریکایی اش هستند، از جمله ۳۴ درصد در فرانسه و ۳۷ درصد در آلمان. این علاقه نسبت به سالِ ۲۰۱۲ (آخرین باری که این نظرسنجی در اروپا انجام گرفت) در فرانسه ۹ درصد و در آلمان ۸ درصد کاهش یافته است. در حدودِ نیمی از جمعیتِ ایتالیا (۵۳%) و مجارستان (۵۲%) موافقِ مدلِ دموکراسیِ آمریکایی هستند. در عینِ حال، در بریتانیا این ناهمگونی بیشتر است و ۴۳ درصد موافق و ۴۴ درصد هم مخالفِ مفهومِ آمریکاییِ دموکراسی هستند.

در آمریکای لاتین، در هیچ یک از هفت کشورِ نظرسنجی شده دموکراسی به سبکِ آمریکایی مقبولِ اکثریت نیفتاده است. در مکزیک و آرژانتین به ترتیب تنها ۲۵% و ۲۸% موافقِ دموکراسیِ آمریکایی بوده اند. نسبت به سالِ ۲۰۱۳، درصدِ کسانی که موافقِ مفهومِ آمریکاییِ‌ دموکراسی بوده اند ۱۸ درصد در مکزیک و برزیل، ۱۳ درصد در شیلی و ۱۰ درصد در آرژانتین ریزش داشته است.

مفهومِ دموکراسیِ آمریکایی عموماً برای آفریقایی ها جذاب است. نصف یا بیشترِ مردمِ پنج کشور از شش کشورِ نظرسنجی شده ی آفریقایی به این جبنه از قدرتِ نرمِ آمریکا ابرازِ علاقه کرده اند. در عینِ حال، در شماری از کشورهای آفریقایی، حمایت از مفهومِ دموکراسیِ آمریکایی به شدت ریزش داشته است، علیرغمِ اینکه اکثریتِ آنها هنوز حامیِ آن هستند. برای مثال در سنگال ۲۴ درصد، در کنیا ۲۲ درصد و در غنا ۱۶ درصد کاهشِ حمایت داشته ایم.

اما در ناحیه ی آس‌پک: در کره ی جنوبی (۷۸%)، ویتنام (۶۹%)، ژاپن (۶۳%) و فیلیپین (۵۷%) اکثراً به مفهومِ دموکراسیِ آمریکایی علاقه دارند. ولی در اندونزی این علاقه تنها ۳۵ درصد است (یک سوم).

کشورهای خاورمیانه به دموکراسیِ آمریکایی اندکی خوش بینانه تر از سایرِ جنبه های عقیدتی و فرهنگیِ آمریکا نگاه می کنند. در حدودِ دو سومِ اسرائیلی ها (۶۵%) و نیمی از لبنانی ها (۵۲%) این مفهوم را تأیید می کنند. در اردن و تونس مخالفان بیشتر از موافقانِ آن هستند، با این حال، ۴۳درصدِ اردنی ها و ۴۱درصدِ تونسی ها بازهم هوادارِ آن هستند. تنها ترک ها (۲۳%) هستند که به دموکراسی از نوعِ آمریکایی اش چندان اعتقاد ندارند.

در ۱۳ کشورِ نظرسنجی شده، مردها مشخصاً بیشتر از زنان به دموکراسیِ آمریکایی ابرازِ علاقه کرده اند. این شکافِ نسلی به ویژه در استرالیا (۲۱ درصد اختلاف:‌ ۵۴ درصد مردان و ۳۳درصد زنان)، سوئد (۲۰ درصد اختلاف: ۴۸درصد مردان و ۲۸درصد زنان)، نیجریه (۱۷ درصد اختلاف: ۷۶درصد مردان و ۵۹درصد زنان)، غنا (۱۶درصد اختلاف: ۶۶درصد مردان و ۵۰درصد زنان)، آلمان (۱۶درصد:‌ ۴۵درصد مردان و ۲۹درصد زنان) و یونان (۱۵درصد: ۴۸درصد مردان و ۳۳درصد زنان) ملموس است.


حمایت آمریکا از حقوق شهروندی

در این ۳۷ کشور، به طورِ متوسط ۵۴درصد عقیده دارند که دولتِ آمریکا به آزادی های فردیِ شهروندانش احترام می گذارد.

در مقابل، به طورِ متوسط ۶۱ درصد هم فرانسه را دارای چنین مزیتی می دانند. ۳۱درصد روسیه را اینگونه می دانند و فقط ۲۵ درصد عقیده دارند که چین به این نوع آزادی ها احترام می گذارد. درصدِ متوسط در اینباره نیز مانع از فهمِ تفاوتِ دیدگاهها در مناطقِ مختلف می شود.

اکثرِ مردمِ ناحیه ی آس‌پک آمریکا را مدافعِ آزادی های مدنی می دانند، از جمله ۸۷ درصد در ویتنام، ۸۴درصد در کره ی جنوبی، ۷۳درصد در فیلیپین، و ۶۹درصد در ژاپن. در هند تنها ۴۲ درصدِ مردم حمایتِ آمریکا از آزادی های فردی را ستوده اند که ممکن است یک علتِ آن این باشد که ۴۵ درصد از پاسخها ممتنع یا نمی دانم بوده است.

دفاعِ آمریکا از آزادی های فردی در بخشهایی از آفریقا نیز کاملاً زبانزد است، به طوری که ۷۷درصد از نیجریه ای ها و ۶۸ درصد از کنیایی ها بر آن صحّه می گذارند. در غنا هم اگرچه ۶۰درصد به وجودِ این آزادی ها در آمریکا قائل اند، اما این میزان نسبت به سالِ ۲۰۱۵ نوزده درصد کاهش داشته است. و در تانزانیا تنها ۴۴ درصد به آن قائل اند که در مقایسه با ۲۰۱۵ بیست و یک درصد ریزش داشته است.

بسیاری از مردمِ آمریکای لاتین آمریکا را مدافعِ آزادی های فردی نمی دانند و به طورِ متوسط تنها ۴۵ درصد در این منطقه قائل اند که آمریکا به حقوقِ مردمش احترام می گذارد، از جمله ۳۵ درصد در آرژانتین و ۳۲ درصد در مکزیک. این بعد از قدرتِ نرمِ آمریکا در شیلی و مکزیک با به ترتیب ۳۴ و ۲۴ درصد کاهش نسبت به سالِ‌ ۲۰۱۵، افتِ قابلِ توجهی داشته است.

همه ی اروپاییان درباره ی اینکه آمریکا به آزادی های شهروندی اش احترام می گذارد یا نه هم‌نظر نیستند، به ویژه که کشورهای اروپایی از این جهت با هم تفاوت های فاحشی دارند. نزدیک به ۷۰درصد از مجارها و ۶۵درصد از ایتالیایی ها بر این باورند که آمریکا به آزادی های فردیِ مردمش احترام می گذارد. اما در سوئد تنها ۴۳ درصد و در اسپانیا ۳۸ درصد چنین می اندیشند. این اعتمادِ نسبتاً پایین به آمریکا پدیده ی جدیدی نیست و احتمالاً ریشه در افشاگری های ژوئنِ سالِ ۲۰۱۳ داشته باشد که طیِ آنها معلوم شد آژانسِ امنیتِ ملیِ آمریکا (NSA) مکالماتِ تلفنیِ شهروندانش و حتی رهبرانِ اروپایی را شنود می کرده است. و در برخی کشورهای اروپایی این تصویر از آمریکا هنوز در ذهنِ مردم اصلاح نشده است. درصدِ کسانی که در فرانسه و آلمان معتقدند آمریکا به آزادی های فردیِ شهروندان احترام می گذارد بلافاصله پس از افشاگری های ژوئنِ ۲۰۱۳ سی و یک درصد کاهش یافت. اکنون تنها حدودِ نیمی از فرانسوی ها و آلمانی ها آمریکا را مدافعِ حقوقِ شهروندی می دانند (برای اطلاعِ مبسوط‌ از دیدگاههای جهانی در خصوصِ نظارتهای الکترونیکیِ آمریکا، این گزارش را ببینید).

در روسیه درصدِ کسانی که آمریکا را حامیِ آزادی های فردی می دانند قابلِ‌توجه است (۶۱درصد). این میزان در مقایسه با سالِ ۲۰۱۵ (۴۱%) ۲۰درصد افزایش یافته است.

در یازده کشور از ۳۷ کشور، تفاوتِ جنسیتی نیز در نگرشِ افراد به آزادی های شهروندیِ‌ آمریکا تعیین کننده بوده است. در سوئد زنان ۲۱درصد  کمتر از مردان احترامِ دولتِ آمریکا به آزادی های شخصیِ شهروندانش را باور دارند (۵۴درصد مردان، ۳۳ درصد زنان)، در کانادا این اختلاف ۱۹ درصد (۵۵درصد مردان، ۳۶درصد زنان)، در فرانسه ۱۵ درصد (۵۷درصد مردان، ۴۲درصد زنان)، در کلمبیا ۱۴ درصد (۵۳درصد مردان، ۳۹ درصد زنان)، در بریتانیا ۱۳ درصد (۶۰درصد مردان، ۴۷ درصد زنان)، در مکزیک ۱۲ درصد (۳۸درصد مردان، ۲۶درصد زنان)، و در آلمان ۱۲ درصد است (۵۴ درصد مردان و ۴۴ درصد زنان).


استقبالِ گسترده از فرهنگِ عامیانه ی آمریکا

نزدِ بسیاری از مردمِ دنیا، شبکه ها و فیلمها و موسیقی های آمریکایی از محبوبیتِ خاصی برخوردار است. از سالِ ۲۰۰۲ که برای اولین بار درباره ی علاقه ی مردم به فرهنگِ عامیانه ی آمریکا سوال شد تا به امروز، همواره در ۳۰ کشور از ۳۷ کشورِ نظرسنجی شده نصف یا اکثرِ مردم به محصولاتِ فرهنگیِ آمریکا ابرازِ علاقه کرده اند.

با این حال نباید از نظر دور داشت که از این میان، در شش کشورِ عمدتاً مسلمان، به طورِ متوسط تنها ۴۰درصدِ مردم فرهنگِ عامیانه ی آمریکا را جذاب دانسته اند.

اروپایی ها شدیداً عاشقِ سینما، تلویزیون و موسیقیِ آمریکا هستند. از جمله هلندی ها و سوئدی ها، که چنانچه پیشتر گفتیم مخالفتشان با فرهنگ و عقایدِ آمریکایی و دموکراسیِ آمریکایی چشمگیر بود.

هشتاددرصدِ استرالیایی ها و تقریباً هفتاددرصدِ ژاپنی ها، فیلیپینی ها و مردمِ کره ی جنوبی دوستدارِ تولیداتِ فرهنگیِ ایالاتِ متحده هستند. در حالی که تنها ۳۷درصد از مردمِ اندونزی آنها را جالب می دانند. نکته ی قابلِ توجه اینکه مردمِ اندونزی نیز با شیوعِ تفکر و فرهنگِ آمریکا سخت مخالف اند.

به طورِ متوسط ۶۰درصد از مردمِ آمریکای لاتین فیلمها و آهنگها و برنامه های تلویزیونیِ آمریکا را دوست می دارند. این شاملِ حدودِ دو سومِ مردمِ ونزوئلا (۶۷%) و آرژانتین (۶۵%) نیز می شود، یعنی دو کشوری که نیمی از مردمِ آنها شیوعِ تفکرات و فرهنگِ آمریکایی را نامطلوب دانسته اند.

نگرشِ آفریقایی ها به محصولاتِ فرهنگیِ آمریکا ناهمگون است. برای مثال، در آفریقای جنوبی این محصولات سخت محبوب اند (۷۶%)، اما در سنگال تنها ۳۶% از پاسخ دهندگان به آنها ابرازِ علاقه کرده اند.

در خاورمیانه، گرایش به سوی فیلمها، آهنگها و شبکه های آمریکایی کم است: به طورِ متوسط تنها ۴۵درصد به محصولاتِ فرهنگیِ آمریکا علاقه نشان داده اند. در این میان، فلسطینِ اشغالی (۶۶%) و لبنان (۶۲%) استثنا هستند.

تقریباً در همه ی کشورها، جوانان گرایشِ بیشتری به فرهنگِ رسانه ایِ آمریکا دارند و شکافِ سنّی در این حوزه معمولاً عمیق است، حتی در کشورهایی که هم جوانان و هم مسن تر ها مجذوبِ فیلمها و آهنگها و برنامه های تلویزیونیِ آمریکا هستند. متوسطِ این شکافِ نسلی در میانِ ۳۷ جامعه ی موردِ نظرسنجی ۲۵درصد بوده است. از جمله در ویتنام این اختلاف ۵۷ درصد، در روسیه و برزیل هریک ۳۹درصد، در فرانسه ۳۶درصد و در کلمبیا ۳۴درصد می باشد.


بی‌اعتمادی به ترامپ و سیاست های او در سراسرِ دنیا

در دنیا شمارِ کسانی که به ترامپ، رئیس جمهورِ آمریکا، و عملکردِ خارجیِ او اعتماد داشته باشند به‌ نسبت کم است. و برخی از مشهورترین طرحها و سیاست های او (نظیرِ ساختِ دیوارِ مرزی بینِ مکزیک و ایالاتِ متحده، خروج از توافقاتِ تجاری و آب و هوایی، و ممانعت از ورودِ ساکنانِ برخی از کشورهای عمدتاً مسلمان به آمریکا) بسیار کم‌طرفدار است. البته خروجِ احتمالیِ آمریکا از توافقِ هسته ای با ایران کمتر موردِ مخالفتِ جهانیان قرار دارد، و اتفاقاً نزدِ اکثرِ مردمِ اردن و فلسطینِ اشغالی با استقبال مواجه شده است.

از حیثِ ویژگی های فردی،‌ ترامپ نزدِ بسیاری از مردمِ جهان شخصی مغرور،‌ نابردبار و حتی خطرناک تلقی می شود. در عینِ حال، درصدِ بالایی از افکارِ جهانی او را رهبری قوی و مقتدر می داند.

با وجودِ این حسِ ناخوشایند و گسترده نسبت به رئیس جمهورِ جدیدِ‌ آمریکا و سیاستهایش، دیدگاهِ غالبِ مردمِ جهان این است که رابطه ی آمریکا با کشورشان در دوره ی تصدیِ ترامپ بی تغییر باقی خواهد ماند. لیکن کسانی که احتمالِ تغییر داده اند(عمدتاً در اروپای غربی) اکثراً احتمالِ بدتر شدن داده اند تا بهبود.

با روی کار آمدنِ ترامپ، اعتماد به رئیس جمهورِ‌ آمریکا به شدت پایین آمده است

در میانِ ۳۷ کشورِ موردِ‌نظرسنجی در سالِ ۲۰۱۷، به طورِ متوسط تنها ۲۲% گفته اند که به ترامپ و اقداماتِ بین المللیِ او نحوه ای از اعتماد دارند. تقریباً سه چهارمِ جهانیان (۷۴%) به این رهبرِ تازه به دوران رسیده ی آمریکا کم‌اعتماد یا بی‌اعتماد بوده اند.

در نظرسنجیِ اخیر، بیشترین حمایت از ترامپ را فیلیپینی ها کرده اند:‌ ۶۹درصد از آنها به رئیس جمهورِ آمریکا اظهارِ اعتماد نموده اند. کشورهای دیگری هم هستند که بیش از پنجاه درصدشان به ترامپ خوش بین بوده اند، از جمله نیجریه (۵۸درصد)، ویتنام (۵۸درصد)، فلسطینِ اشغالی (۵۶درصد) و روسیه (۵۳درصد).

در عوض، در مکزیک تنها ۵درصد و در اسپانیا ۷درصد به ترامپ اعتماد داشته اند. در آمریکای لاتین و اروپا هم وی طبقِ معمول نمره ی پایینی می گیرد، به نحوی که درصدِ متوسطِ اعتماد به او در این نواحی به ترتیب ۱۴% و ۱۸% بوده است.

بر اساسِ نظرسنجی های مرکزِ Pew، میزانِ اعتماد به رئیس جمهورِ آمریکا در سراسرِ‌ دنیا تقریباً به پایین ترین حدِ خود در یک دهه و نیمِ اخیر رسیده است.


در میانِ ۳۷ کشورِ موردِ‌نظرسنجی در سالِ ۲۰۱۷، به طورِ متوسط تنها ۲۲% گفته اند که به ترامپ و اقداماتِ بین المللیِ او نحوه ای از اعتماد دارند. تقریباً سه چهارمِ جهانیان (۷۴%) به این رهبرِ تازه به دوران رسیده ی آمریکا کم‌اعتماد یا بی‌اعتماد بوده اند.

در نظرسنجیِ اخیر، بیشترین حمایت از ترامپ را فیلیپینی ها کرده اند:‌ ۶۹درصد از آنها به رئیس جمهورِ آمریکا اظهارِ اعتماد نموده اند. کشورهای دیگری هم هستند که بیش از پنجاه درصدشان به ترامپ خوش بین بوده اند، از جمله نیجریه (۵۸درصد)، ویتنام (۵۸درصد)، فلسطینِ اشغالی (۵۶درصد) و روسیه (۵۳درصد).

در عوض، در مکزیک تنها ۵درصد و در اسپانیا ۷درصد به ترامپ اعتماد داشته اند. در آمریکای لاتین و اروپا هم وی طبقِ معمول نمره ی پایینی می گیرد، به نحوی که درصدِ متوسطِ اعتماد به او در این نواحی به ترتیب ۱۴% و ۱۸% بوده است.

بر اساسِ نظرسنجی های مرکزِ Pew، میزانِ اعتماد به رئیس جمهورِ آمریکا در سراسرِ‌ دنیا تقریباً به پایین ترین حدِ خود در یک دهه و نیمِ اخیر رسیده است.

با نگاهی به گذشته در می یابیم که پس از حمله ی آمریکا به عراق در سالِ ۲۰۰۳، جایگاهِ جورج بوش تنزل یافت و در برخی کشورها هیچگاه به طورِ کامل خود را باز نیافت. در بینِ ۲۶ کشوری که از سالِ ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۸ (اواخرِ دوره ی وی) موردِ نظرسنجیِ مرکز قرار گرفتند، به طورِ متوسط تنها ۲۷درصد به تواناییِ جورج بوش در عرصه ی بین الملل اعتماد داشتند. از جمله ی این کشورها ترکیه بود با ۲%، ‌اردن و آرژانتین با ۷%، و اسپانیا با ۸%. با این همه وی در آفریقای سیاه از حمایتی گسترده برخوردار بود، از جمله در کنیا ۷۲درصد و در غنا ۶۹درصد به او اعتماد داشتند.

در سالِ ۲۰۰۹،‌ با پیروزیِ باراک اوباما، جایگاهِ رئیس جمهورِ آمریکا در بسیاری از کشورها به ویژه در کشورهای آسیایی و اروپایی ارتقا یافت. و با وجودِ استفاده ی بیشتر از هواپیماهای بدونِ سرنشین و نیز افشای جاسوسی های آژانسِ امنیتِ ملیِ آمریکا (NSA) در ۲۰۱۳، اوباما توانست جایگاهِ خود را در سالِ ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ در اکثرِ کشورهای حامیِ خود حفظ کند یا حتی بهبود بخشد. در میانِ ۳۷ کشوری که در این بازه ی زمانی موردِ نظرسنجی قرار گرفتند، وی به طورِ متوسط از ۶۴درصد اعتماد برخوردار بود. از جمله در فیلیپین (۹۴%)، سوئد (۹۳%)، هلند (۹۲%) و کره ی جنوبی (۸۸%) حدودِ نوددرصدِ پاسخ دهندگان از وی حمایت کرده بودند. با این وجود و علیرغمِ تلاشهای محسوسی که برای اصلاحِ تصویرِ آمریکا در خاورمیانه انجام شد، تنها ۱۴درصد در اردن، ۲۷درصد در تونس و ۳۶درصد در لبنان نسبت به عملکردِ او ابرازِ خشنودی کرده بودند. ضمناً در روسیه هم تنها ۱۱درصد در سالِ ۲۰۱۵ نسبت به اوباما ابرازِ اعتماد کرده بودند.

با پیروزیِ دونالد ترامپ، اعتماد به توانِ بین المللیِ‌ رئیس جمهورِ آمریکا در بسیاری از کشورهای نظرسنجی شده تنزّل یافت و در خیلی از آنها به همان سطحِ زمانِ جورج بوش رسید. در همه ی کشورهای نظرسنجی شده (جز در روسیه و فلسطینِ اشغالی که اعتماد به وی به ترتیب ۴۲ درصد و ۷ درصد قوت گرفت) جایگاهِ ترامپ پایین تر از اواخرِ دوره ی اوباماست. این کاهشِ اعتماد به ویژه در سوئد (۸۳ درصد کاهش)، آلمان (۷۵درصد کاهش) و کره ی جنوبی (۷۱ درصد کاهش) چشمگیر بوده است. حتی در کشوری مثلِ کنیا و غنا که نیمی از مردم به ترامپ اعتماد دارند، نمره ی او از اوباما و جورج بوش به مراتب پایین تر است.

برای اطلاعِ کامل از روندِ دیدگاههای جهانی نسبت به رئیس جمهورِ آمریکا در گذرِ زمان، اینجا را ببینید.

تصویرِ ترامپ در اروپا نسبت به سالِ ۲۰۱۶ اندکی بهبود یافته است

هرچند در اروپا اکثریتِ قاطع به ترامپ کم/بی اعتمادند، در برخی کشورها پس از آنکه وی کاندیدای ریاست جمهوری شد دیدگاهها به او اندکی جهتِ مثبت گرفت. به عنوانِ مثال،‌ در بهارِ ۲۰۱۶، زمانی که ترامپ هنوز نماینده ی قطعیِ حزبِ جمهوریخواه نشده بود، مرکزِ Pew در اروپا، آسیا و کانادا نظرسنجی ئی صورت داد که طیِ آن، تنها ۱۲درصد از مردمِ بریتانیا به تواناییِ ترامپ در عرصه ی خارجی اظهارِ اعتماد کرده بودند. اما اینک در سالِ ۲۰۱۷، این میزان به ۲۲درصد رسیده است، یعنی ده درصد افزایشِ اعتماد. نظیرِ همین ارتقاءِ رتبه در هلند (۱۰+)، کانادا (۸+)، ژاپن (۱۵+) و استرالیا (۱۸+) نیز اتفاق افتاده است.

در یونان (۱۶+)، مجارستان (۹+) و لهستان (۸+) نیز اعتماد به ترامپ در فاصله ی ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ افزایش یافته است، اما این افزایش ممکن است به واسطه ی عدمِ پاسخگوییِ شمارِ کثیری از شرکت کنندگان در سالِ ۲۰۱۶ بوده باشد. مثلاً در لهستان، ۴۲درصد از شرکت‌کنندگان در سالِ ۲۰۱۶ هیچ نظری درموردِ ترامپ نداشتند که این میزان در نظرسنجیِ ۲۰۱۷ به ۲۱درصد فروکاست.

میزانِ اعتماد به ترامپ میانِ جنسیتها و ایدئولوژی های مختلف متفاوت است


در برخی کشورهای اروپا و آس‌پک، مردها بیش از زنان به سیاست خارجه ی ترامپ اعتماد دارند. بیشترین اختلافِ جنسیتی در این باره را در کانادا، بریتانیا و ژاپن می بینیم. در آلمان، هلند، لهستان، سوئد، استرالیا و کره ی جنوبی نیز مردان بیش از زنان به ترامپ اعتماد دارند.

تمایزهای ایدئولوژیک نیز در بسیاری از کشورهای نظرسنجی شده، در میزانِ اعتماد به ترامپ شدیداً تفاوت‌ساز گشته است. برای نمونه، در استرالیا، ۵۱ درصد از مردمِ راستگرا به تواناییِ بین المللیِ ترامپ اعتماد داشته اند، حال آنکه در میانِ چپگراهای این کشور این میزان تنها ۸ درصد بوده است.

در بعضی کشورها، بینِ نژادها، قومیتها و مذاهبِ مختلف هم اختلافاتِ فاحشی بر سرِ‌ قابلِ اعتماد بودنِ ترامپ وجود دارد. برای مثال در لبنان، یک سومِ مسیحیان اظهار داشته اند که به توانایی و مدیریتِ ترامپ در عرصه ی بین الملل اعتماد دارند. میزانِ اعتماد به ترامپ در بینِ اهلِ سنتِ این کشور ۱۲% و در میانِ شیعیان ۰درصد بوده است. نظیرِ همین الگو را در اسرائیل می بینیم: ۶۴درصدِ یهودیان به تواناییِ رهبریِ او اعتماد دارند، اما فقط یک چهارمِ اعرابِ این ناحیه چنین اعتمادی را دارا هستند. در نیجریه، از هر ده مسیحی هفت نفرشان به ترامپ اعتماد دارند، که این میزان در بینِ مسلمانانِ این کشور کمتر از نصف است (۴۶%).


در میانِ هوادارانِ احزابِ پوپولیست و راستگرای اروپا نیز ترامپ اعتمادِ بیشتری را کسب کرده است. برای مثال،‌ در بینِ فرانسویانی که طرفدارِ جبهه ی ملیِ مارین لوپن هستند، ۳۹درصد به ترامپ اظهارِ اعتماد کرده اند، که این رقم در میانِ کسانی که نظرِ مساعدی به این حزبِ راستگرای فرانسه ندارند تنها ۶درصد بوده است. چنین اختلافی در بریتانیا نیز در میانِ هوادارانِ حزبِ مستقلِ بریتانیا (UKIP) و مخالفین برقرار است؛ نیز بینِ هواداران و منتقدانِ لگا نورد (Lega Nord) در ایتالیا، پی وی وی (PVV) در هلند،‌ دموکراتهای سوئد (Sweden Democrats)، و A.F.D  در آلمان (Alternative for Germany Party). با این حال، حتی در میانِ هوادارنِ این گروههای راستگرا نیز هیچگاه اعتمادکنندگان به ترامپ در اکثریت نیستند.


واکنشِ جهانی به سیاستهای خارجیِ ترامپ

ترامپ چه در زمانِ کاندیداتوری و چه پس از رئیس جمهور شدن، سیاستهایی را دنبال می کرده است که بالقوه تبعاتِ بین المللیِ مهمی دارند. مردمِ دنیا عموماً با سمت و سوی سیاستهایی که ترامپ در پیش گرفته مخالفند.

دیوارِ مرزی

در این میان، در کشورهای نظرسنجی شده، طرحِ ترامپ برای احداثِ دیوارِ مرزی بینِ ایالاتِ متحده و مکزیک با بیشترین مخالفت مواجه شده است. در این ۳۷ کشور، به طورِ متوسط ۷۶درصد با ساختِ این دیوار مخالف اند و تنها ۱۶ درصد موافق. مردمِ اروپا و آمریکای لاتین بیشترین مخالفانِ آن را تشکیل می دهند، به طوری که در هر دوی این نواحی به طورِ متوسط ۸۵ درصد با آن مخالفند. در مکزیک، ۹۴ درصد با آن مخالفت کرده اند.

ایده ی ساختِ دیواری بینِ مکزیک و آمریکا بیش از همه در اردن و فلسطینِ اشغالی موردِ استقبال قرار گرفته است  (به ترتیب ۴۴درصد و ۴۲درصد موافق)، این یعنی اینکه حتی در این جای ها نیز مردم اجماعی در این مسأله ندارند.

در آمریکای شمالی و اروپا، مردان بیش از زنان از ساختِ حائلی فیزیکی بینِ ایالاتِ متحده و مکزیک استقبال کرده اند. این شکافِ جنسیتی در استرالیا به بالاترین حدِ خود می رسد؛‌ به طوری که در مقابلِ ۲۶ درصدِ مردان، تنها ۱۲درصد از زنان با این تصمیمِ ترامپ موافق هستند.

توافقِ آب و هوایی

پیش از آنکه دولتِ ترامپ رسماً از توافقِ آب و هواییِ پاریس خارج شود، به طورِ متوسط ۷۱ درصد از افکارِ جهانی با چنین اقدامی ابرازِ مخالفت کرده بودند.

در ۳۲ کشور از ۳۷ کشور، اکثریت با خروجِ آمریکا از توافقاتِ آب و هوایی مخالفند. مردمِ اروپای غربی از مخالفانِ عمده ی آن به شمار می آیند؛ به طوری که ۹۳درصد در آلمان، ۹۳درصد در سوئد، ۹۱درصد در هلند، ۹۱درصد در اسپانیا و ۹۰درصد در فرانسه با یک چنین اقدامی از سوی آمریکا ابرازِ مخالفت کرده اند.

در آفریقا و ناحیه ی آس‌پک، مخالفتِ افکارِ عمومی با طرحِ خروجِ آمریکا از توافقاتِ آب و هوایی خفیف تر است و به طورِ متوسط در آفریقا ۳۰درصد و در آس‌پک ۲۵درصد با چنین اقدامی موافق بوده اند.


مطالب مرتبط