طی درخواست ما، مربی مهد به آشپز سفارش کرده که برای امیرعلی یه منوی جداگانه‌ی وجترین دربیاره. امروز منو رو داد و دیدم یه سری غذاهای جالب تو مایه‌های فلافل و کتلت سویا خریدن. همه‌شون رو از آشپز گرفتم و بارکد و محتویات‌شون رو چک کردم.

چون توی دیتابیس اپ «اسکن حلال» موجود نبودن، حالا باید با شرکت سازنده تماس بگیرم و یه نکته‌ی مهم رو چک کنم. هر غذای وجترینی حلال نیست، از اونجا که ممکنه در مرحله‌ی طعم دهندگی، فرآوری یا پخت و پز از الکل استفاده شده باشه یا یه ماده‌ای مثل Vanilla extract توش ریخته باشن که از الکل بدست آمده.

در صورتِ پشت سر گذاشتنِ این مرحله، قدم بعدی اینه که پیش آشپز برم و با زمینه‌چینی و بصورت محترمانه ازش بخوام ظروف غذای جداگانه‌ای برای پسر ما اختصاص بده تا مثلاً کاردی که باهاش گوشت رو میبره، توی تهیه‌ی غذای امیرعلی استفاده نشه.

یکی از دوستان ایرانی که توی MIT و استنفورد درس خونده و مذهبی و ولائیه، تعریف می‌کرد که چند سال پیش توی استنفورد، خانمِ مسئول غذای خوابگاه همکاری خیلی خوبی باهاشون داشته و تعداد زیادی دانشجوی مذهبی که در اون مقطع زمانی در خوابگاه بودن می‌تونستن از غذای اختصاصی حلالی که براشون طبخ میشه استفاده کنن.

به خانمه گفته بودن از فلان جا میتونی گوشت حلال بگیری و ظروف ما رو برچسب بزن و جدا کن و ایشون با مهربانی پذیرفته. حتی یه مدت برای اینکه از دوجا خرید نکنه، میرفته برای همه‌ی غذاهای خوابگاه گوشت حلال تهیه می‌کرده!

اینم تعریف کرد که یه جمعی در mit بودن که چند اتاقِ نزدیک به هم در خوابگاه رو گرفتن. این اتاق‌ها یه هال مشترک داشته که فضایی اختصاصی براشون ایجاد می‌کرده. اینجا شده بود نمازخونه‌شون و حتی نمازهای صبح رو هم ده بیست نفری به جماعت برگزار می‌کردن!

یه بار هم رئیس دانشگاه که خانم بوده رو به همراه خانواده‌ش دعوت کردن که نماز خوندن‌شون رو از نزدیک ببینه. یه متن انگلیسی از اذکار نماز هم تهیه کردن دادن دستش و ایشون نشسته تماشا کرده و متن رو خونده. حتی می‌خواستن دعوت‌ش کنن به اسلام که دیگه توفیق نشده :)

حالا دعا کنید خدا در همین حد هوای ما رو هم داشته باشه