نظارت مشتری
۹ آبان ۱۳۹۶
سفر به نیویورک ۳ (قسمت اول)
۹ آبان ۱۳۹۶
نظارت مشتری
۹ آبان ۱۳۹۶
سفر به نیویورک ۳ (قسمت اول)
۹ آبان ۱۳۹۶
در فروشگاه های آمریکا قانونی به اسم Free Return وجود دارد. اجناس فروخته شده پس گرفته می شود. یعنی هرچه که بخرید اگر شرایط هنگام خرید جنس برقرار باشد تا مدتی امکان پس دادن وجود دارد.
این خدمت ارایه شده در فروشگاه ها داستان جالبی دارد. در ابتدا لازم است عرض شود که در آمریکا اصلا مغازه(با تعریفی که ما از مغازه داریم) وجود ندارد تقریبا. تنها مکان های خرید #فروشگاه_های_زنجیره_ای بزرگ است. تمام خریده های روزمره مورد نیاز (مثلا خریدهایی که در ایران در بقالی، سوپرمارکت، میوه و سبزی فروشی، قصابی، پلاستیک فروشی، لوازم تحریر فروشی و... انجام می شود) فقط در فروشگاه های زنجیره ای بزرگ انجام می شود. فروشگاه های زنجیره ای تخصصی هم وجود دارد. مثلا Burlington لباس، Academy لوازم ورزشی یا Best Buy تجهیزات دیجیتالی و... . البته فروشگاه های ترکیبی نیز وجود دارد.
یعنی در خیابان و کوچه ای که زندگی می کنید مغازه ای وجود ندارد! باید بدانید تعداد این شرکت های فروشگاه های زنجیره ای هم محدود است. البته رستوان ها و Fast Food ها تا حدودی از این قضیه مستثنی هستند.

اما درباره Return. این فروشگاه ها در دوره ای با هم #رقابت بالایی داشته اند. هر کدام به طریقی از ابزارهای مختلفی استفاده می کرده اند برای پیشی گرفتن از دیگران برای جذب مشتری بیشتر و فروش بالاتر. یکی از این شرکت ها برای جلو افتادن در این رقابت در یک حرکت ابتکاری برای اجناس محدودی از فروشگاه خود، قانون جنس فروخته شده پس گرفته می شود را ارایه می دهد. فروشگاه های رقیب وقتی متوجه می شوند اگر دست روی دست بگذارند قافیه را به حریف باخته اند، و این می شود که این ابتکار به مرور تبدیل به خدمتی همه گیر می شود. البته کلی هم برنامه ریزی های فرهنگی و اقتصادی کرده اند برای اجناس پس داده شده که در نهایت این فروشگاه ها از ارایه این خدمت در نهایت ضرری هم نمی کنند.

برخورد خوب و خوش اخلاق و همواره با لبخند با مشتری هم در فروشگاه ها داستان شبیه به این دارد.
البته دوران آن رقابت ها هم تقریبا گذشته... رقیبان آن زمان وقتی می بینند اگر این روند ادامه پیدا کند که برای پیش افتادن از دیگران باید ابتکار و خدمات جدیدی ارائه دهند می فهمند در نهایت به ضرر شان تمام می شود. چون فردا روز هم یکی از رقیبان با ابتکار دیگری میخواهد جلو بیافتد و ما هم برای عقب نماندن باید به آن تن بدهیم.

این شد که بزرگان هم صنف با هم کارتل هایی تشکیل دادند تا این مشکل حل شود. حالا به جای حداکثر کردن سود یک فروشگاه برای حداکثر کردن سود همه با هم برنامه ریزی می کنند. که اصطلاحا انحصار چندجانبه نام دارد. این انحصار چند جانبه نتایج بسیار دیگری هم برای این رقیبان سابق داشته و دارد. مثلا اگر رقیب جدیدی بخواهد وارد عرصه آنها شود با چنان برخوردی از ناحیه قدیمی های صنف که شریک شده اند مواجه می شود که اصلا کسی جرات ورود نمی کند. چون می داند نتیجه ای جز شکست ندارد.

البته در بعضی از موارد که رقیب جدید با اقتضائات خاصی باشد، اعضای کارتل به جای حذف یک گزینه دیگر برایش روی میز می گذارند. و آن هم خرید آن رقيب جدید است. کلا دستاوردهای طرف را می خرند و از آن کارتل می کنند.

مطالب مرتبط

در فروشگاه های آمریکا قانونی به اسم Free Return وجود دارد. اجناس فروخته شده پس گرفته می شود. یعنی هرچه که بخرید اگر شرایط هنگام خرید جنس برقرار باشد تا مدتی امکان پس دادن وجود دارد.
این خدمت ارایه شده در فروشگاه ها داستان جالبی دارد. در ابتدا لازم است عرض شود که در آمریکا اصلا مغازه(با تعریفی که ما از مغازه داریم) وجود ندارد تقریبا. تنها مکان های خرید #فروشگاه_های_زنجیره_ای بزرگ است. تمام خریده های روزمره مورد نیاز (مثلا خریدهایی که در ایران در بقالی، سوپرمارکت، میوه و سبزی فروشی، قصابی، پلاستیک فروشی، لوازم تحریر فروشی و... انجام می شود) فقط در فروشگاه های زنجیره ای بزرگ انجام می شود. فروشگاه های زنجیره ای تخصصی هم وجود دارد. مثلا Burlington لباس، Academy لوازم ورزشی یا Best Buy تجهیزات دیجیتالی و... . البته فروشگاه های ترکیبی نیز وجود دارد.
یعنی در خیابان و کوچه ای که زندگی می کنید مغازه ای وجود ندارد! باید بدانید تعداد این شرکت های فروشگاه های زنجیره ای هم محدود است. البته رستوان ها و Fast Food ها تا حدودی از این قضیه مستثنی هستند.

اما درباره Return. این فروشگاه ها در دوره ای با هم #رقابت بالایی داشته اند. هر کدام به طریقی از ابزارهای مختلفی استفاده می کرده اند برای پیشی گرفتن از دیگران برای جذب مشتری بیشتر و فروش بالاتر. یکی از این شرکت ها برای جلو افتادن در این رقابت در یک حرکت ابتکاری برای اجناس محدودی از فروشگاه خود، قانون جنس فروخته شده پس گرفته می شود را ارایه می دهد. فروشگاه های رقیب وقتی متوجه می شوند اگر دست روی دست بگذارند قافیه را به حریف باخته اند، و این می شود که این ابتکار به مرور تبدیل به خدمتی همه گیر می شود. البته کلی هم برنامه ریزی های فرهنگی و اقتصادی کرده اند برای اجناس پس داده شده که در نهایت این فروشگاه ها از ارایه این خدمت در نهایت ضرری هم نمی کنند.

برخورد خوب و خوش اخلاق و همواره با لبخند با مشتری هم در فروشگاه ها داستان شبیه به این دارد.
البته دوران آن رقابت ها هم تقریبا گذشته... رقیبان آن زمان وقتی می بینند اگر این روند ادامه پیدا کند که برای پیش افتادن از دیگران باید ابتکار و خدمات جدیدی ارائه دهند می فهمند در نهایت به ضرر شان تمام می شود. چون فردا روز هم یکی از رقیبان با ابتکار دیگری میخواهد جلو بیافتد و ما هم برای عقب نماندن باید به آن تن بدهیم.

این شد که بزرگان هم صنف با هم کارتل هایی تشکیل دادند تا این مشکل حل شود. حالا به جای حداکثر کردن سود یک فروشگاه برای حداکثر کردن سود همه با هم برنامه ریزی می کنند. که اصطلاحا انحصار چندجانبه نام دارد. این انحصار چند جانبه نتایج بسیار دیگری هم برای این رقیبان سابق داشته و دارد. مثلا اگر رقیب جدیدی بخواهد وارد عرصه آنها شود با چنان برخوردی از ناحیه قدیمی های صنف که شریک شده اند مواجه می شود که اصلا کسی جرات ورود نمی کند. چون می داند نتیجه ای جز شکست ندارد.

البته در بعضی از موارد که رقیب جدید با اقتضائات خاصی باشد، اعضای کارتل به جای حذف یک گزینه دیگر برایش روی میز می گذارند. و آن هم خرید آن رقيب جدید است. کلا دستاوردهای طرف را می خرند و از آن کارتل می کنند.

مطالب مرتبط



آخرین مطالب