درست نمی دانیم، اما پاسخ هایی به نظرمان می رسد: یک فرضیه (معروف به فرضیه ی Baumol cost disease) این است که از آنجا که دانشگاهها برسرِ اساتیدِ ممتاز با بخشِ خصوصی رقابت دارند، برای جذبِ ایشان ناچارند حقوقی فوق العاده به آنان پیشنهاد دهند، و به دنبالِ این افزایشِ هزینه، بر شهریه ها ی خود بیفزایند. به عبارتِ دیگر، افزایشِ هزینه ها منجر به افزایشِ شهریه ها می گردد.
فرضیه ی دیگر (موسوم به فرضیه ی Bowen) برعکسِ فرضیه ی قبلی است: دانشگاهها همواره به دنبالِ راهی برای افزایشِ درآمدهای خود می گردند و ماهیتِ غیرانتفاعیِ اکثرِ آنها ایجاب می کند که بر درآمدهای خود بیفزایند، خواه به آن نیاز داشته باشند یا خیر. به بیانِ دیگر افزایشِ شهریه سببِ افزایشِ هزینه کرد می گردد. مناقشه بر سرِ این دو فرضیه هیچگاه به نتیجه نرسیده است، و کارشناسان در دفاع از هر یک از این دو پیوسته در حالِ بحث و استدلال بوده اند.