اما در این شرایط برخی ایرانیان خارج نشین چشم خود را بروی این سیاست‌ها بسته و همچنان از خوبیهای غرب و خوش رفتاری آمریکایی‌ها تعریف می‌کنند. بطور مثال ارسال ایمیل دلداری‌دهنده توسط برخی همکاران خود را با آب و تاب آنچنانی تعریف کرده و مردم ایران را به نوع دوستی و احترام به ملت‌ها دعوت می‌کنند.

اگرچه دعوت به نوع‌دوستی و احترام به سایر ملت‌ها امری‌ست پسندیده، ولی این جماعت هیچگاه توضیح نمی‌دهند که بر اساس کدام نوع‌دوستی به پسر پنج ساله‌ی ایرانی در فرودگاه ویرجینیا دستبند زده‌اند و بر اساس کدام احترام به ملت‌ها، نیمی از مردم آمریکا از سختگیری‌های اخیر بر علیه ایرانیان حمایت کرده‌اند؟

لازم به یادآوری‌ست بخش قابل توجهی از افرادی که در فضای مجازی دم از مهربانی و همدلی مردم آمریکا می‌زنند ساکن ایالت کالیفرنیا هستند. اکثر مردم این ایالت هم در زمان انتخابات به کاندیدای رقیب رای داده‌اند و هم بعد از انتخابات، در تظاهرات متعددی اعتراضات خود را نسبت به ترامپ نشان داده‌اند.

بنابراین ارسال ایمیل‌های همدردیِ مردم کالیفرنیا به ایرانیان، لزوما به معنای نوع دوستی نبوده و بیشتر شبیه به ابراز مخالفت با ترامپ است. برای پی بردن به نوع دوستی مردم آمریکا، می‌بایست به ایمیل‌هایی که از طرفداران آقای ترامپ به ایرانیان ارسال شده اشاره کنیم و نه ایمیل مخالفان آقای ترامپ. بهتر بگویم، ایمیل‌ها باید به اصطلاح "از حب علی باشد نه از بغض معاویه".

اگرچه می‌توان چشم بروی حقایق واضح بست و در جهت بزک کردن برخی چهره‌های کریه اقدام نمود، ولی سوال اینجاست که هدف از این نمایش متفاوت چیست؟ در حالی که عوارض سیاست‌های جدید دامن ایرانیان را گرفته، و این سیاست‌ها با حمایت بخش قابل توجهی از جامعه آمریکا مواجه شده، چرا برخی به دنبال تغییر رفتار ملت ایران هستند؟