خرید کردن یکی از توانایی های اساسی در هر جامعه ای است، مخصوصاً برای افراد طبقات متوسط و پایین از نظر درآمد. مثلاً اگر کسی بخواهد در تهران خرید کند لازم است بداند که میوه را باید از میدان میوه تره بار بگیرد یا مغازه میوه فروشی، و اگر به میدان میوه و تره بار رفت برای خرید x کیلو سبزی، چه مقدار y باید واقعاً سفارش بدهد و یا مثلاً لباس را باید از کجا بخرد و اگر قیمت لباسی x تومان بود، قیمت واقعی آن پس از چانه زدن و تخفیف بین چه مقادیر ymin و ymax قرار می گیرد (1). این مهارت ها می تواند هزینه های خرید را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد.
در آمریکای شمالی هم خرید کردن مهارت های خاص خودش را دارد که با آنچه ما در ایران داریم، متفاوت است. یاد گرفتن این مهارت ها معمولاً برای افراد تازه وارد به جامعه همراه با صرف هزینه و وقت زیاد می باشد و اکثر افراد از اولین خریدهایشان خاطرات خنده دار (یا گریه داری!) به یاد دارند. خرید کردن از یک نظر دیگر هم قابل توجه است و آن این که فرد با اقتصاد خرد و نظام توزیع کالا در جامعه درگیر می شود.

اولین تفاوت مهم خرید در آمریکا و ایران "چانه زنی" است. چانه زنی چه بر سر قیمت و چه بر سر مقدار و کیفیت کالا، آن طور که در ادامه خواهد آمد، در اکثر موارد خرید در آمریکا حذف شده است
(2). یعنی قیمت واحد کالا ثابت است و خود خریدار مقدار کالایی را که می خواهد برمی دارد. خرید کردن از این نظر در آمریکا وقت و انرژی کمتری می گیرد. دومین مورد تفاوت "تنوع قیمت ها" است. تنوع قیمت ها موجب می شود انتخاب این که هر کالایی را از کجا و در چه زمانی تهیه کنی تفاوت زیادی در قیمت داشته باشد. با این تنوع قیمت همیشه می توان مطمئن بود که کالایی که می خری با قیمت ارزان تر هم قابل تهیه بوده است. از این نظر، خرید در آمریکا وقت و انرژی زیادی می گیرد. مورد سوم عنصر "تبلیغات" است. از آنجا که تبلیغات در بازارهای متنوع و رقابتی معنا پیدا می کند، می توان حدس زد که حجم تبلیغات در آمریکا چه مقدار است
(3). یکی از مثال های این تبلیغات توزیع برگه و کتابچه های تبلیغاتی در منازل است. البته این شیوه ی تبلیغ در تهران هم شایع شده است، اما معمولاً فقط شامل مغازه های تجملاتی (لوکس) می شود و افراد با سطح درآمدی متوسط رو به بالا را هدف قرار می دهد. حالا آن که در آمریکا حجم این تبلیغات ها به مراتب بیشتر است. یادم هست که اوایل، هر هفته صندوق پستی خانه با این تبلیغات ها کاملاً پر می شد. من هم به نشانه ی اعتراض یکی دو بار برگه ها و کتابچه ها را جلو همان صندوق روی زمین گذاشتم. بعدتر دیدم آقای نامه رسان به نشانه ی اعتراض به حرکت من، آن ها را به شیوه ی نامناسبی دوباره در صندوق چپانده بود. ظاهراً گرفتن این برگه ها و حتی صرف دور ریختن شان جزوی از فرهنگ اینجا است و مضاف بر آن، خود آقای نامه رسان هم با شبکه های تبلیغاتی هم دست است!

خرید مواد غذایی و خواربار تقریبا منحصر در فروشگاه های زنجیره ای بزرگ می باشد. این فروشگاه ها تقریباً مشابه فروشگاه های زنجیره ای شهروند در تهران هستند.
بدین صورت که در یک سالن بزرگ، به طور دسته بندی شده انواع کالاهای مورد نیاز یک خانواده ارایه می گردند و در هر ردیف (مثلا ردیف لوازم التحریر) محصولات انواع شرکت های تولید کننده در کنار یکدیگر ارائه می شوند تا امکان مقایسه و انتخاب را به مشتری بدهد.
به منظور تسهیل مقایسه قیمت ها، در کنار قیمت کالا، قیمت آن ها به واحد یکسان نیز آورده می شود. مثلاً اگر دو نوع دفتر از دو شرکت مختلف ارایه می شود، در کنار قیمت هر کدام، قیمت به ازای هر صفحه نیز آورده می شود! و یا اگر مثلاً قیمت دو نوع نان آورده شده، قیمت به ازای هر اونس هم آورده می شود. بنابراین امکان مقایسه کالاها در این فروشگاه ها یک مزیت اصلی آن ها است.
همین طور معمولاً غرفه هایی به محصولات طبیعی (ارگانیگ) و یا محصولات حلال (در مناطق با جمعیت مسلمان قابل توجه) تخصیص داده می شوند.