کژحوزه-بندی در غلبه ی جمهوریخواهان بر مجلسِ نمایندگان چه تاثیری داشته است؟
۱۰ مهر ۱۳۹۶
آیا جمهوریخواهان تنها حزبی هستند که کژحوزه-بندی می کنند؟
۱۰ مهر ۱۳۹۶
کژحوزه-بندی در غلبه ی جمهوریخواهان بر مجلسِ نمایندگان چه تاثیری داشته است؟
۱۰ مهر ۱۳۹۶
آیا جمهوریخواهان تنها حزبی هستند که کژحوزه-بندی می کنند؟
۱۰ مهر ۱۳۹۶

جریمندرینگ چیست؟ ۱۲ نکته که لازم است راجع به آن بدانید

آیا کژحوزه-بندی به دوقطبیِ سیاسی منجر می شود؟

معمولاً کژحوزه-بندی را در دوقطبیِ موجود در سیستمِ سیاسیِ آمریکا مقصر می دانند، با این استدلال که وقتی قرار به کژحوزه-بندی باشد، شما یقین می کنید که پیروزِ نهاییِ انتخابات هستید و لذا بر معرفیِ نامزدهایی تمرکز می کنید که هرچه تندروتر باشند تا در انتخاباتِ درون حزبی اختلافی پیش نیاید. اما تحقیقات نشان داده است که دوقطبی دلایلِ گسترده تری دارد، و به گفته ی بروس کین (Bruce Cain )، استادِ دانشگاهِ Stanford، کژحوزه بندی تنها یکی از دلایلِ فرعیِ آن است. شاهدِ اصلیِ این مدعا تحقیقاتی است که کیث پول (Keith Poole)، هوارد روزنتال (Howard Rosenthal)، و نولن مک کارتی (Nolan McCarty) انجام داده اند تا موضعِ ایدئولوژیکیِ هر یک از اعضای کابینه را مشخص کنند. وقتی این یافته ها را با اطلاعاتِ مربوط به حوزه های انتخاباتی مقایسه می کنیم مشخص می شود که نمایندگانِی که از حوزه های کژحوزه-بندی شده به مجلس راه یافته اند از سایرین تندروتر نیستند. اولاً، مجلسِ سنا با اینکه هیچگاه با کژحوزه-بندی روی کار نیامده است اما دوقطبی در آن موج می زند. مک کارتی می نویسد: «روندِ دوقطبی شدگی در مجلسِ سنای آمریکا بسیار شبیهِ مجلسِ نمایندگان است.» همین گواهی است محکم بر اینکه کژحوزه-بندی دلیلِ اصلیِ دوقطبیِ سیاسی نیست. ثانیاً، کافی است به حوزه بندی های انتخاباتِ مجلسِ نمایندگان و ارتباطِ آن با دوقطبی سازی نگاهی بیاندازیم. این نمودار که مک کارتی آن را طراحی کرده است نشاندهنده ی رأیی است که جرج دبلیو بوش در مجلسِ صد و هشتم در هر حوزه آورده بود (محورِ افقی)، و ایدئولوژیِ هر یک از اعضای کنگره نیز در محورِ عمودی درجه بندی شده است. اگر کژحوزه-بندی به خودیِ خود موجبِ دوقطبی می شد، باید رأیِ دموکراتها و جمهوریخواهان در حوزه های شناور به یکدیگر نزدیکتر می بود تا در حوزه های تک حزبیِ گرفتارِ کژحوزه-بندی؛ اما می بینیم که چنین نیست:
نمایندگان البته در حوزه هایی که به یک سو بیشتر گرایش دارند تاحدی دچارِ تندرویِ ایدئولوژیک می شوند، و کژحوزه-بندی مسلماً می تواند در آن دخیل باشد. اما در همه ی حوزه ها شکافی آشکار بینِ دموکراتها و جمهوریخواهان وجود دارد. و کژحوزه-بندی نمی تواند توجیهِ مناسبی برای این شکاف و دوقطبیِ سراسری باشد. به قولِ جان سایدز، کارشناسِ مسائلِ سیاسی، «دوقطبیِ دموکراتها و جمهوریخواهان خواه نا خواه وجود دارد، و مهم نیست که حوزه ی آنها قرمز باشد یا آبی یا صورتی. مشکل بتوان تصور کرد که افزایشِ حوزه های رقابتی به کاهشِ دوقطبی بیانجامد. در حوزه های صورتی (شناور) هم دوقطبی با قوتِ تمام وجود دارد.»