درست است که دهه ی 1800 اوجِ پیشروی به سمتِ باختر بود، اما این گرایش هیچگاه متوقف نشد. یکی از شیوه های دیوانِ سرشماری برای اندازه گیریِ تغییر و تحول های جغرافیایی سنجه ی موسوم به «گرانیگاهِ جمعیت» (mean center of population) است، که عبارت است از: «نقطه ای روی یک نقشه ی فرضی، هموار، بی وزن و ثابت از ایالاتِ متحده ی آمریکا که از بقیه سنگین تر می شود» اگر به ازای هر آمریکایی وزنه ای روی آن قرار گیرد درست هم وزن با سایرِ وزنه ها و درست همانجایی که او زندگی می کند. در سالِ 2010 این نقطه جایی در نزدیکیِ روستای پلیتو در ایالتِ میسوری قرار داشت. با این حال، سیرِ جنوبی و غربیِ این نقطه الزاماً به این معنا نیست که فوجِ آمریکایی ها بارِ خود را بسته و عزمِ غرب و جنوب کرده اند، هرچند در نخست چنین بوده است. بلکه بدان معناست که جمعیتِ غرب و جنوب سریعتر از شمال و شمالِ شرق رشد کرده است. علتِ این رشدِ جمعیت، اعم از کوچِ مردم است و نرخِ بالاترِ زداد و ولد و نیز مهاجرت پذیریِ بیشتر را هم در بر می گیرد.